Komutan Ve İlk Aşkı | Yarı Texting

80.BÖLÜM

Ramazan Kaan'ın nabzına baktı hala atıyordu ama ağzından kan gelmeye devam ediyordu. Ramazan Kaan'ın yanaklarına ufak ufak tokatlar attı.

"Kaan, Kaan kendine gel"

Kaan yavaşça gözlerini açtı ve Ramazan'a baktı.

"B-Ben--"

Kaan konuştuğu anda öksürdü ve kaan kusmaya yine başladı.

"Tamam, tamam konuşma sus hastaneye gidicez"
"H-Hayır"
"Ne demek hayır? "
"İstemiyorum! "

Ramazan Kaan'ı kucakladı ve hastaneye doğru koştu. Hastaneye vardıklarında Ramazan Kaan'ı Yiğit'e göstermeden hemen doktora götürdü. Ramazan Kaan'ın iyi olduğuna emin olduktan sonra yanına gitti.

"Kaan iyi misin abicim? "
"Y-Yiğit b-benden nefret ediyor"
"Saçmalama niye nefret etsin? "
"B-Bana vurdu"
"Kendini kaybettiği için yoksa tabiki vurmazdı"
"H-Hakan için vurdu bana"
"Saçmalama Kaan hadi kalk Yiğit'in yanına gidelim"
"İstemiyorum, bırak Hakan'ı ile mutlu kalsın"
"Kaan saçmalıyorsun"

Ramazan Kaan'ın elini tuttup onu Yiğit'in odasına götürdü ama Yiğit'in yanında Hakan vardı ve Yiğit Hakan ile sohbet ederken resmen gözlerinin içi gülüyordu.

"Seni çok özledim Yiğit"
"Bende seni Hakanım"

Kaan bunu görünce Ramazan'ın elini bıraktı ve gerilemeye başladı. Kaan bir kaç adım daha geriledikten sonra tam arkasını dönüp koşacaktı ki Abdullah'a çarptı.

"Kaan?"

Kaan'ın gözyaşları akmaya başladı ve Abdullah'a sertçe sarıldı.

"H-Hakan'ı özlemiş"
"Kaan--"
"Beni artık sevmiyor, hemde hiç"
"Kaan saçmalama--"
"Canım yanıyor..."

Abdullah Kaan'ı kucaklayıp arabaya bindirdi. Ramazan arabayı sürmeye başladı ve olanları anlattı.

"İşte Kaan onları öyle görünce"
"Herşey benim yüzümden dimi?"
"Hayır Abdullah abi, iyiki ayırdın beni ondan. Böylece Yiğit gerçekten sevdiği birine gitti"
"Nasıl yani?"
"O Hakan'ı seviyor beni değil"
"Ama senin için ağladı"
"Benim için değil onu kandırdığım için ağladı ama..."
"Ama?"
"Ben onu gerçekten seviyordum... Görev için çıktım ama ona tam anlamıyla aşıktım ve... O beni sevmiyormuş"
"Tamam, şimdi boşver bu konuları"

Eve vardıklarında aradan 3 saat geçmişti. Yiğit'in değil Abdullah'ın evine girmişlerdi.

"Abdullah abi ben Yiğit'in evinde eşyalarımı unuttum alıp gelir misin?"
"Ben tanımam ki beraber gidelim"
"T-Tamam"

Abdullah ve Kaan Yiğit'in evine girdiklerinde Hakan ve Yiğit eve gelmişti Yiğit Hakan'ın omuzuna yaşlanmış uyuyordu ama Hakan uyanıktı ve bir kaç saniye Kaan'a baktı. Kaan kimseye bakmadan hıçkıra hıçkıra eski odasına gitti ve hemen eşyalarını alıp evden çıktı. Evden çıktığında derin derin nefes almaya başladı.

"İyi misin?"
"S-Sanki biri beni boğuyordu, sanki Yiğit'in kokusu beni öldürmek istiyordu"
"Kaan hadi bakalım gidelim"

Ramazan Kaan'ı arabaya bindirdi. Beraber eve gittiler ve Kaan boş boş koltukta oturup duvara baktı.

"Ne o dalmışsın?"

Kaan Abdullah'a baktı ve gözleri dolmaya başladı.

"O-O da mı görev için--"
"Saçmalama Kaan"
"P-Peki.."

Kaan sustu ve önüne döndü. Ramazan Kaan'a kahve yapıp getirdi sonra kendisi de yanına oturdu.

"Ee anlat bakalım be görevi bu?"