Komutan Ve İlk Aşkı | Yarı Texting

82.BÖLÜM

Eve vardıklarında Kaan kendini koltuğa attı.

"Ayyyy"
"Noldu?"
"Bende sandım ki sadece Hakan'ı--"
"Bu konu kapandı"
"Hayır Ramo kapanmadı ahirette sorulur"
"Ramo senin babandır"
"Abdullah abi"
"Efendim koçum?"
"Yiğit'in ne işi var ki?"
"Bilmiyorum"
"Gidip bakamaz mıyız? Sende onun anahtarları var nasılsa"
"Olur hadi gidelim"
"Saçmalamayın adamın gizliliğini ihlal etmeyin"
"Banane"

Abdullah ve Kaan hemen Yiğit'in evine gittiler ancak Yiğit evde değildi. Abdullah Yiğit'i aradı.

"Efendim gülüm?"
"Nerdesin abiş?"
"Yoldayım senin eve geliyorum"
"Yolda? Ne zaman çıktın evden"
"Evden yarım saat önce çıktım karargahta biraz işim vardı"
"İşin mi vardı?"
"Evet, siz nerdesiniz?"
"Biz evdeyiz"
"Tamam gülüm geliyorum"

Abdullah telefonu kapattığında Kaan ona sorgular bir ifade ile baktı.

"Evde miyiz?"
"Burası ev değil mi?"
"Kusura bakma ama--"
"Hadi yürü eve gidicez"
"Okii"

Kaan ve Abdullah yine yola koyuldu. Neyseki eve Yiğit'den önce varabilmişlerdi. İçeriye girdiklerinde Ramazan onlara sinirli sinirli bakıyordu.

"Noldu abi?"
"Bişey yok"

Ramazan koltukta arkasına yaslandı ve televizyonu açtı. O sırada Abdullah Melis ve Bahar'ı çaya çağırdı. Herkes geldiğinde Yiğit daha hala gelememişti. Ramazan kimse ile konuşmadan pür dikkat televizyona bakıyordu, Bahar garipseyip Ramazan'ın yanına gitti.

"Ramazan? İyi misin hayatım?"

Ramazan cevap vermeyince Bahar pes edip oturdu. O arada Ramazan yine sinirlenip televizyonu kapadı ve etrafa nefret bakışları atmaya başladı. Sonunda Yiğit gelmişti, Kaan hemen kapıyı açıp Yiğit'e sertçe sarıldı.

"Nerde kaldın ya çok geç kaldın"
"Kusura bakma bebiş biraz trafik vardı"
"Farkettim"
"Evde başka kim var?"
"Bahar yenge Melis abla Ramazan abi ben Abdullah abi"
"Sülalecek toplansaydınız bebiş az olmuş bu"
"Hadi geç içeriye"

Yiğit içeriye geçtiğinde Ramazan'ın sinirli bakışları ile karşılaştı.

"Ben geldimm"
"Hoş geldin Yiğit abi"
"Hoş geldin komutan bey"
"Hoş buldukk, hayrola Ramazan'ın neyi var"
"Bilmiyoruz ki komutan bey, biz geldiğimizde böyle sinirliydi kimse ile de konuşmadı"

Yiğit hemen odasına gidip üstünü değişti. Geldiğinde elinde elma şekeri vardı, hemen Ramazan'ın yanına oturdu.

"Bak abin sana ne aldı"

Ramazan elma şekerini görünce hemen heyecanlandı.

"B-Bana mi aldın?"
"Tabiki sana aldım"
"Teşekürlerrr"

Ramazan hemen elma şekerini aldı.

"Neden sinirlisin bakalım?"
"Abi"
"Efendim gülüm"
"Sarılabilir miyim?"
"Tabiki gülüm"

Ramazan hemen Yiğit'e sertçe sarıldı, Yiğit de Ramazan'a karşılık verdi. Ramazan yaklaşık 5 dakika boyunca sadece sarıldı, yüzünü Yiğit'in boynuna gömmüştü ve gözlerini kapatmıştı. Bir kaç dakika sonra Yiğit ensesinde bir ıslaklık hissetti, Ramazan'ın kulağına fısıldadı.

"Sakın bana ağlıyorum deme Ramom şimdi olmaz bak Bahar var ne kadar üzülür Allah bilir"
"A-Ağlamıyorum"
"Kalk hadi elini yüzünü yıka gel"
"P-Peki"

Ramazan yüzünü kimseye göstermeden hemen banyoya gitti.

"Ramazan ne kadar da çocuksu"
"Öyledir, sadece size bu yönlerini göstermiyor"
"Yiğit abiiiii"
"Efendim cimcime"
"Çayı sen koyar mısın?"
"Neden ki?"
"Şey Abdullah tam 15 dakikadır mutfakta bence kesin bir yerlerini yakar"