i want to hear your voice

دردسر جدید

سرش که روی شکم چانیول بود رو تکون داد و در حالی که به هالوژن های بالای سرش نگاه میکرد اسمشو صدا کرد :

_چان میگم تو همه جا نفوذ داری؟

چان در حالی که صفحه سهام هارو داخل لب تاپ با دقت بررسی میکرد ، جوابشو داد :

+ نه اونطوری که بشه گفت ولی خب بخاطر مقام پارک اگر خودمو معرفی کنم ۹۹ درصد مواقع کارم راه میوفته . چطور ؟

بک جهت نگاهشو عوض کرد و با چرخوندن سرش به نیم رخ دوست پسرش خیره شد :

_تو نمیتونی مامانمو پیدا کنی؟

دست چان از حرکت وایستاد و با مکث سمت بکهیون برگشت :

+ چرا دلت میخواد پیداش کنی ؟ اون تورو دوست نداره !

بک بازدمشو داد بیرون و سرشو از روی شکم چان برداشت و سرجاش نشست :

_اینطوری هم نیست ! شاید فقط ازم عصبانی بوده ! هرچی هم که بشه اون مامانمه کلی زحمت کشیده برای بزرگ کردنم . نمیتونم انقدر راحت بیخیالش شم حتی ... حتی اگر دوستم نداشته باشه من که اونو دوست دارم !

چان حالا جدی تر شده بود :

+ بک اون بچه نیست ! بعدشم ، اون انقدر ازت بدش میومد که حتی اونطوری ولت کرد و اونهمه قرض رو انداخت گردن تو !

بک بی توجه به حرفاش به زمین خیره شده بود :

_ سهون هیونگ میگه که تلاششو میکنه ولی اونم نمیتونه ! درسته که کره کوچیکه ولی سهون فقط یه ادم عادیه !

چان اخماش در هم رفت :

+ بک اصلا گوش کردی که چی گفتم ؟ میگم که اون زن لعنتی زندگیتو ...

_ انقدر تکرارش نکن ! اونی که راجبش حرف میزنی مادرمه ! من به خاطر اونه که وجود دارم !

بک از جاش بلند شد و با فریاد حرف چان رو قطع کرد .
چانیول نگاهش رنگ تاسف گرفت و دستشو برد جلو تا دست بک رو بگیره :

+بک من معذر.....

بک که عصبانی بود نذاشت حرفش کامل شه و تند تند حرفشو ادامه داد :

_ میخوام بدونم مادر خودتم همینقدر برات بی اهمیته و مشکلی نداری که من بهش بگم لعنتی؟

دست چان توی هوا خشک شد و تمام احساسش از توی چشماش پر کشید . دستشو پایین اورد و به چشمای بکهیونی که از شدت عصبانیت قفسه سینه اش بالا و پایین میشد ؛ خیره شد .
بکهیون بعد از دیدن چشمای چانیول ، تازه متوجه حرفش شد و خودش مبهوت از حرفی که زده بود دهنش مثل ماهی باز و بسته شد .
سمت چان رفت که این بار چانیول بود که ازش فاصله گرفت و از جاش بلند شد .
بک آشفته دستشو دراز کرد که بتونه دست پسر بزرگتر رو بگیره ولی اون قدم بلندی برداشت و بدون اینکه سمت بک بچرخه با صدای بمی گفت :