" උබ බලහත්කාරෙං ඇදගෙන ගිහිල්ලා ගෙයි හිර කරන්න නෙවෙයි බං.. උබ කැමති නැත්තං නෑ. එච්චරයි.. "
වසන්තෙ අයියගෙ වෙරිත් හිදුනද මංදා මගෙ වචනවල සැරට. පොරට පොඩි ලැජ්ජාවක් දැනුනා වගේ.. ඒ එක්කම මූණෙ අසරණකමක් මතුවෙල ආවා.
මමත් ඉන් එහා කතා නොකර නැගිටල කුස්සිය දිහාට ගියෙ ඒකයි.
" උබෙ වෙලාව ඉවරයි. දැන් පලයං. "
" වෙලාව ඉවර වුනහම යන්න වෙනවනෙ බං.. උබටනෙ අයිතියක් තියෙන්නෙ මං උබෙ වහල යට ඉන්න වෙලාව තීරණේ කරන්ඩ. මං ඒක දන්නවා. "
" උබ මගුල් කතා කියවන්ඩ තියාගන්නකොටනෙ එපා වෙන්නෙ. " මට මහ කේන්තියක් එක්ක දුකක් දැනුනා.
මුගෙ යෝජනාවට එකග නොවී මං මගෙ දරුවට කරන්නෙ මහ අවැඩක් වගේ එකක්. ඒත් මේකට එකඟ වුණත් මං කොල්ලට කරන්නෙ අවැඩක් වෙන්න බැරිද?.. මොන මිනිහද ටික කාලයක් යද්දි වෙස් පෙරලන්නෙ නැති එකෙක් කියන්න ඉන්නෙ? කවුරුත් කාල බලලවත් ඇතුලෙ රහ තේරුම් ගන්න බැරිකොට..?
මං හරි අසරණ වුනා.
වතුර කෝප්පයක් පුරවල අරගෙන හීතලට උගුර පිච්චිල යද්දිම බීගෙන බීගෙන ගියෙ මහ වැස්ස ටකරංවල වැදිල, බිඳිල පොඩිපට්ටම් වෙලා.. විසිරිල ගෙට රිංගන පින්න ගැනවත් නොහිතා.
" මං උබට බලහත්කාරකම් කරන්ඩ යන්නෑ කියල මං සැරයක් කියව්වා හංස "
" උබ ගෙදර පලයං දැන්. "
" ගෙදර මහ පාලුයි.. මූසලයි බං.. "
වසන්තෙ අයියා පපුවට උඩින් ශර්ට් එක අතේ පොඩි කරගෙන කඩමාල්ලකින් වලදක් පිහිනවා වාගෙ පිහදාගෙන ගියෙ උගෙ ඇස් හිල් කරගෙන කදුලු පිරිච්චි හින්දද මංදා.
ඌ ඉන් එහා කතා කරේ නෑ. මට යනවවත් නොකියම දොට්ටබැහැල වැස්සෙම පාරට බහිනවා මම කුස්සියෙ ඉදල බලාගෙන හිටියා.
පපුවෙ මහ ගින්නක් පත්තු වෙනවා වාගෙ දැනුනෙ.. මං කෝප්පෙ තියල කමිසෙ හද හද ගිහිල්ලා බිච්චිකනුවෙ උඩ තිබ්බ යතුර අරගෙන කාමරේට ගියෙ දොරවල් දෙක දෙපැත්තෙන්ම වහල.
YOU ARE READING
දෙව්සකුණ | MOURNING AVES | BL |
Romance" හංස.... " මං ඇස් උස්සල බැලුවාම ඒ ඇස් මගෙ තොල් දිහා බලලත් බිම බලාගත්තා.. " හංස මා එක්ක තාම තරහද?... " ඒ හරුපෙ මට තේරුනේ නෑ.. " තරහද මගෙ හංස..? " " ඔයාගෙ.. " මගෙ කට කොනකට හිනාවක් ආවා. මුගෙ?.. මුගෙනං පරිස්සං කරගන්න තිබ්බනෙ.. ...
