දෙව්සකුණ | MOURNING AVES | BL |

| 46 | D06 |

        දොරට මහ වැස්සෙ වැදිච්ච අකුනු පාරවල් හින්දා ගැහි ගැහී ඉදපු මමත් ගැස්සුණා..

      අයියා කාමරේ දොර ඇරගෙන එළියට ගියෙ මට රවාගෙන.. කදුලුත් පිහ පිහ.

         " දොරවල් අගුල්ලන් බඩු ගහනවද හුත්තො.. ශිට්.. තෙමිලා පන ගියා.. "

   වැස්සට උඩින් ඇහුණෙ පිරිමි කටහඩක්... ඒත් එක කටහඩක් විතරක් ඇහුනා වුණාට.. අඩිසද්ද.. වෙන වෙන සද්ද බද්ද වලින් මට තේරුණා.. එතන හය හත් දෙනෙක්වත් ඉන්නවා වෙන්න ඕන කියලා.

    " මොකද්ද දෙව් උබට වුණේ..?.. "

    අද අයියලා කුප්පියක් ද.. මොකද්ද එකක් දාන්න ඕන කියලා උදේ කියනවා මට දැන් මතක් වුණේ..

   එයාලගෙ යාලුවො එකතු  වෙලා පාඩම් කරනවා හරි.. දන්න එකෙක් අනිත් අයට නොතේරුන දේවල් පැහැදිලි කරනවා හරි... වගේ දෙයක් එතන වෙන්නෙ...

     අයියා ඔය වගේ වචන කියවද්දි.. මටත් මාරම ආසාවක් තිබ්බෙ කැම්පස් ලයිෆ් එක එක්ස්පීරියන්ස් කරන්න..

     අද අයියලා හැමෝම අපේ බෝඩිමට එනවා කියලා.. අයියා මට උපදෙස් මාලාවකුත් දුන්නා.. අදින්න අත් දිග ශර්ට් එකකුයි දිග කලිසමකුත් අයියා ලෑස්ති කරලා තිබ්බෙ හරියට.. උන් ඔක්කොමලා එයා කුස්සියට යනකල් ඉදලා මගෙ රෙදි ඉරලා බිම දාගනී වගේ...

   හැමෝම ඌ වගේ කොල්ලොන්ට කෙල පෙරන්නෑ කියලා උදෙත් මම අයියව ඇවිස්සුවෙ. ඒත් දැන් ....

   

     " වාඩි වෙයං.. මොකද්ද වුණේ?.. "

    " .. තව මොනා වෙන්නද බං?.. "

අයියා මුමුණනවා ඇහිලා මගෙ පපුවත් රිදෙන්න ගත්තා..

ඇත්තමයි මං වගේ පව්කාරයෙක්..

  

        " අර ටියුශන් කඩයා ආපහු උබ එක්ක ඇරගන්ඩ ආවද බං?!.. කතා කරහං.. උබට අමාරුද?.. "