දෙව්සකුණ | MOURNING AVES | BL |

| 07 |

අයියා වාහනේ නැවැත්තුවෙ කුරුනෑගල පහුකරලා බුලුගොල්ල හන්දියටත් ඇවිදින්.

    තව ගෙදරට තියෙන්නෙ කිලෝමීටර් කීයද මතක් වෙද්දි මාව ගැහුණා..

    අයියයි අක්කයි දෙන්නම වාහනෙන් බැහැල ගියෙ ෆාමසියට. අක්කට මොනාහරි බෙහෙත් වගයක් ගන්න තියෙනවා කිව්ව හින්දා.

    ඒසී එකේ සැපට දරු පැටියා හොදටම නිදි. තාම ඌ මල්ලි අතේ හිටියෙ. කොල්ලා ඌ මට දෙන්න කැමති වුනේම නෑ.

       මම මල්ලි දිහාට හැරිල කොල්ලව ගන්න හැදුවෙ කලබලේට.. " චූටි මල්ලි.. මට තියෙනවනං රුපියල් පන්සීයක් දෙනවා. "

     කොල්ලා පොඩි දරුවව බදාගෙන පරක්කු කරද්දි මට මළත් එක්ක. මං උට කතා කරන්න නොදී කතා කලෙත් ඒකයි.

     " උබ දැක්කනෙ අරූ මට කිව්ව දේවල් චූටි.. අනේ මට යන්න ඇරපං මල්ලි.. මට ආපහු ගෙදර යන්න බෑ. ලොකූ ඔහොම නං අප්පච්චි මට කොහොම සලකයිද කියල උබට අමුතුවෙන් කියන්න ඕන්නෑනෙ බං. අනේ මට තියෙනවනං රුපියල් පන්සීයක් දීපං.. අරූ ආය එන්න කලින්.. "

     " අනේ අයියෙ.. තමුසෙ ආය දකින්නෙ කවද්ද එහෙනං... චූටි එකාගෙ නමවත් තාම මං දන්නෑ.. " මල්ලිට ඇඩෙන්න වගේ ආවට ඌත් මං කියන එක අන්තිමට හරි තේරුම් ගත්ත එක සහනයක් වුනා.

    " මායුර්.. මූ මගෙ මොනර පැටියා.... මං නෑවිත් ඉන්නෑ බං.. පුළුවන් වෙච්ච ගමන් මං උබව බලල යන්නවත් නෑවිත් ඉන්නෑ. මට ගෙදර යන්න බෑ. ඉක්මනට කොල කෑල්ලක මට උබෙ නම්බරේ කියල දීල රුපියල් පන්සීයක් දියන්.. මං අතේ සත පහක්වත් නෑ බං. අර අයියගෙ ත්‍රීවීල් එකේ ආවෙ මං සල්ලි ගෙනාවෙ නෑ චූටි.. "

    චූටි වෙව්ල වෙවුල උගෙ පර්ස් එකේ තිබ්බ කොල කෑල්ලක් මගෙ අතේ ගුලි කරා.. ඒ එක්කම රුපියල් පන්සීයක් මගෙ අතේ තියල මගෙ කොල්ලගෙ මූණ ඉබගෙන ඇස්වල කදුලු පුරවගත්තා.

    උගෙ අතින් කොල්ලා උදුරගෙන වාහනෙන් බහින එක මහ පවක් වගේ මගෙ පපුවම ගිනිතිබ්බා. ඒත් ඈතින් කොළඹ බස් එක මතුවෙනවා දැක්ක හින්දා මං චූටිගෙ ඔලුව අතගාල වාහනෙන් බැහැල කොල්ලව උස්සගෙන අඹ ගහ යට බස් හෝල්ට් එකට යනකල් තිබ්බ මීටර් කීපෙ දිව්වෙ ඔන්න මෙන්න මිස් වේගෙන පිඹගෙන ආව ප්‍රයිවට් බස් එකට  අත දාන ගමන්.