දෙව්සකුණ | MOURNING AVES | BL |

| 53 |

        මම කදුලු පිහගන්න ගමන් නැගිටලා ගෙට ගියෙ.... මගෙ දරු පැටියා අඩන සද්දෙ ඇහිලා..

      අයියත් මගෙ පස්සෙන්ම ගෙට ආවා.. නංගියි මල්ලියි හොදටම නිදි.. මම මොනර බබාව වඩාගෙන බැල්කනියට අරන් ගියෙ කොල්ලා ඉකි ගගා අඩන්න වුනාම..

        " අපත්ති...!.. අපත්ති කෝ... "

   කොල්ලා යටිගිරියෙන් කෑගැහුවෙ ඉකි බිද බිද.. අඩලම කොල්ලට කැස්සකුත් ආවා.. මගෙ අත් වල දගලද්දි මං තුරුල් කරගත්තෙ දරුවා මං අතින් වැටෙයිදත් කියලා..

      " මේ ඉන්නෙ මගෙ පුතාගෙ අප්පච්චි.... කෝ... ඇස් ඇරලා බලන්න ඉතින්.... "

     " ම..ම...මත බෑ.... එ..එහ්... එයා හීන අපත්තියක්.. ම්...ම්...මගෙ අපත්ති... නෑ... " කොල්ලා අඩද්දි මටත් ඇඩුනා.. අයියා දරුවව මගෙ අත් වලින් ගත්තෙ ඒ අතරෙ...

       " හීනෙන් නෙවෙයි මගෙ සුදු මහත්තයෝ.. මේ අප්පච්චි ඉන්නෙ.. ආ... සැවුල අල්ලලා බලන්න.. සිදෙනවද?.. ආ... ඒක තමයි... මගෙ පුතාගෙ අප්පච්චි මේ ඉන්නෙ රත්තරනේ... "

      අයියා කොල්ලගෙ අතක් කම්මුලේ තියාගෙන... කොල්ලගෙ මූණට එබිලා හිනා වෙවී කියද්දි කොල්ලා පොඩ්ඩක් අඩන්නෙ නැතුව ඉන්න දගල දගලා.... හුස්ම අල්ල අල්ල අයියගෙ මූණ දිහා බලන් ඉන්න වුණා.. අයියා දරුවගෙ චූටි බෝලගෙඩි මූණෙ ගලාගෙන යන කදුලු පිහදැම්මෙ ලොකු අත්ලෙන් හරි පරිස්සමට පිහදාලා..

      ලොකු බෝල කදුලු කැට කඩා හැලෙද්දි කොල්ලා අයියගෙ පපුවට ඔලුව ගහගත්තෙ ආයම අඩන්න පටන් අරන්...

      " අප්පච්චි මගෙ පුතා දාල කොහෙවත් යන්නෑ.. ඇයි දැන් අඩන්නෙ?!.. ආ... අප්පච්චි එක්ක යං මගෙ පුතා ඇවිදින්න.. ම්ම්?... තාත්තිත් එනවද අහන්න?.."

      " ත්..ති හ්..... එහ්...නවඩ?... " කොල්ලා ඉකි ගැහුවා..

      " යමු.. මගෙ මැනික අඩලා හින්දා.. හා පොප්පිය දාන් යමූ.. නැත්තං හෙම්බා හැදෙයිනෙ... මගෙ රත්තරන්ට.. "