දෙව්සකුණ | MOURNING AVES | BL |

| 50 |

     මම බෝඩිමට ගොඩ වුණ ගමන් ෆෝන් එක අන්ලොක් කරලා ඇද උඩින් තියාගෙන බාත් රූම් එකට ගියෙ.

   මට බයක් නොදැනුනා කියන්නෑ. ඒත් අයියා මගෙ කරගන්න එක ගුටියක් නෙවෙයි පොලුපාරවල්වත් කන්න මට බැරිකමක් නෑ.

   එයා මට එච්චර ඇබ්බැහි වෙන ආදරයක් නොදුන්නා නම්.. මම කවදාවත් මේ වගේ දේවල් කරාවි කියලා මංම විශ්වාස කරන එකකුත් නෑ.

ගෙදර ඉදපු අහිංසකම කොල්ලා මම. දැන් රටේ නම ගිය මැරයෙක් වගේ හැසිරුණාට අප්පච්චි රැව්වත් මට ඇඩුණ කාලයකුත් තිබුණා.

   අදටත් එහෙම වෙයි. ඒත් අයියා සම්බන්ධ කාරණාවකදි මම අමු පිස්සෙක්. ඒ ආදරේට තන්හාවෙ මම පිස්සු බල්ලෙක් වගේ හැසිරුණේ ඒකයි. ඒ ආදරේ එච්චර රහයි. ඇබ්බැහිවෙනසුලුයි. මාස තුනකට ලං වෙන්න කාලයක් විතරක් මම එයා එක්ක ගත කරලා තිබුණත්.. ඒක මට ආත්ම තුනකට එහා කාලයක් වගේ බැඳීමක් දෙන ආදරණීය පපුතුරක් වුණා.

   ඒ ආදරේ රැකගන්න මම පිස්සු කෙලින එක වැරදිද?!.. මම එහෙම හිතුවෙ නෑ. මට එහෙම හිතුන්නෑ.

      බාත් රූම් එකේ වැඩිපුර වෙලා හිටියෙම තවම අයියා නාවෙ ඇයි කියල හිත හිත. එයාට ලෙක්ච එකක් තිබුණා. ඒත් මේ වෙද්දි ඒක ඉවර වෙන්න ඕන.

     ඇගට සීතල දරන්න බැරි වෙද්දියි මම ශවර් එක වහලා දාලා එලියට ආවෙ. කොහොමත් ගුටි කන්නම වෙනවා. ඉතින් හැංඟිලා ඉදලා හරියන්නෙ නෑ.

   යකාට බයනම් සොහොනෙ ගෙවල් හදන්න එපා. මම මටම තරවටු කළේ.

          මම තුවාය ඇදගෙන කාමරේට ඇවිත්..  ඔලුව බ්ලෝඩ්‍රයි කර කර ඉද්දි අයියගෙ බයික් එක පහළ නවතිනවා මට ඇහුණා. මාව වෙව්ලන්න ගත්තා.

     ෆෝන් ස්ක්‍රීන් එක දිහා මට බැලුණා. කාමරේට ආපු ගමන් පේන්නෙ ඒක. මම ඒක ඇද උඩ තිබ්බෙම ඒ විදියට.

      අයියගෙ අඩි සද්දෙ ස්ටෙයාකේස් එකේ උඩට එනවා ඇහුණා. මගෙ කකුලුත් පන නැති වෙනවා වගේ දැනුණෙ.