ΕΝΑΣ ΣΤΟΥΣ ΤΡΕΙΣ!

10. Δαχτυλίδι

Η Κατερίνα είχε βάλει όλα τα υλικά της συνταγής, πάνω στο πάγκο της κουζίνας.Ήθελε να φτιάξει το αγαπημένο φαγητό, του Ντάνιελ. Ένοιωθε τόσο τυχερή, που τον φρόντιζε. Αυτός ο άντρας την έχει συναρπάσει. 

Δεν είχε πολύ εμπειρία στη μαγειρική. Έμενε με τον θείο της και τον Ανδρέα στην Κέρκυρα, οπού είχαν μάγειρα στο σπίτι. Ωστόσο, τώρα ανακάλυψε, πως όταν ένα φαγητό είναι μαγειρεμένο από αγάπη και όχι από επαγγελματία είναι πιο απολαυστικό. Ετοίμασε τις παρασκευές της και άρχιζε να ζεσταίνει το φούρνο, για να βάλει το φαγητό, μέχρι που χτύπησε το κινητό της. 

' Ωχ ! 'Αντέδρασε. 

Ήταν ο Ανδρέας, ο ξάδερφός της. Ένα αμήχανο βλέμμα, ζωγραφίστηκε στο πρόσωπο της. Ήθελε να τον αποφύγει, αλλά έπρεπε να το σηκώσει, για χάρη του θείου της. Απάντησε αμέσως, απότομα και τυπικά, για να περάσει γρήγορα, αυτή η αμήχανη στιγμή. 

΄Τι θες;' τον ρώτησε κοφτά, καθώς δεν ήθελε να του δώσει χώρο, για πολλές κουβέντες.

' Έλα Κατερίνα, έχεις χρόνο να βρεθούμε;' άκουσε μια φωνή κουρασμένη αλλά με μια μικρή αμηχανία, αναμεσά στις σιωπές.Δεν ήθελε να βρεθεί μαζί του. Ένοιωθε ότι ήταν ο ταύρος και εκείνη το κόκκινο πανί. Από την άλλη, ήθελε να εξομαλυνθούν τα πράγματα, για χάρη του Ντάνιελ και του θείου της. 

' Νωρίς, το απόγευμα θα περάσω από το σπίτι σας! Εκεί θα τα πούμε!΄ δήλωσε κοφτά η Κατερίνα .

Η φωνή στο ακουστικό, ανέβηκε ντεσιμπέλ απότομα, μην τυχόν και η Κατερίνα κλείσει την γραμμή, '

'Όχι το απόγευμα!' δήλωσε ο νεαρός και συνέχισε 'Θα πάμε το μεσημέρι για φαγητό, στους Παπάζογλου. Έλα, το βραδάκι νωρίς. Θα σε περιμένουμε στο σπίτι.' 

' Οκ! ' Είπε ξερά εκείνη και σταμάτησε την κλήση. 

Η Κατερίνα σαφώς είχε αναστατωθεί, από το τηλεφώνημά του. Άρχισε να ξυπνάνε οι αναμνήσεις της και το σώμα της συμμετείχε και αντιδρούσε αναλόγως. 

'Όχι!' ούρλιαξε απότομα και κοίταξε προς το σαλόνι, μην τυχόν και άκουσε ο σύζυγός της.

 Η νεαρή Δαγκλή άρχισε να σκέφτεται την σημερινή τους συνάντηση. Ευτυχώς, στο σπίτι, θα βρίσκεται και ο θείος Ερρίκος. Ο Ανδρέας θα συγκρατιόταν μπροστά του. Όσον να πεις, φοβόταν τις αντιδράσεις του. Θα ήθελε να πάρει μαζί και τον σύζυγό της αλλά ήξερε, ότι τα πράγματα εύκολα, θα έβγαιναν, εκτός ορίου. 

'Όχι, δεν θα του πω τίποτα του Ντάνιελ. Θα πάω μόνη μου.' συλλογίστηκε. 

Βάζοντας το φαγητό μέσα στο φούρνο, ήρθε από το σαλόνι ο Ντάνιελ, ζωηρός και ευδιάθετος. 

'Ποιος ήταν στο τηλέφωνο;' ρώτησε. 

'Η φίλη μου η Σοφία. Λέμε να πάμε θέατρο.' απάντησε ξερά η Κατερίνα, συνειδητοποιώντας, ότι αυτό ήταν το πρώτο ψέμα, που είπε στον άνδρα της.

 'Καλά θα κάνεις αγάπη μου. Και εγώ θα βγω με τα παιδιά.' έσκυψε και την φίλησε.

 Λιγωμένος από τα φιλιά της, την οδήγησε, προς το μοντέρνο σαλόνι τους και την έβαλε να καθίσει στο λευκό, άνετο, καναπέ. Το χέρι του οδηγήθηκε προς το ξύλινο τραπεζάκι, που ήταν τοποθετημένο μπροστά τους, οπού διέκρινες ένα μικρό κουτάκι. Εκείνος, το πήρε στα χέρια του και το άνοιξε σιγά.

Η Κατερίνα ξαφνιάστηκε, βλέποντας το περιεχόμενό του. Εκεί, βρισκόταν ένα εντυπωσιακό μονόπετρο. 

'Ντάνιελ....' αναφώνησε με ευχαρίστηση. 

'Καιρός είναι να κάνουμε και τον θρησκευτικό μας γάμο ' και της έβαλε το δαχτυλίδι, στο αριστερό της χέρι. 

' Αχ! Θα τρελαθώ!' αναφώνησε εκείνη, ενθουσιασμένη. 

' Αυτό το δαχτυλίδι, σου το προσφέρω, για να σου κάνω και επίσημα πρόταση γάμου.Σε θέλω δική μου και με το παραδοσιακό τρόπο. Στην εκκλησία. Να δουν όλοι την αγάπη μας.' 

' Μωρό μου! Σε ευχαριστώ....', του είπε και του χάιδεψέ, απαλά, το πρόσωπο του.'

 Άρα, δέχεσαι;' ρώτησε, με αγωνία, ο Ντάνιελ.

Εκείνη, κοιτάζοντας χαρούμενα το δαχτυλίδι, αναφώνησε με συγκίνηση,

' Φυσικά, καλέ μου....'

 Ο Ντάνιελ άρχισε να την φιλάει στο λαιμό και να οδηγείται προς το κάτω μέρος του λαιμού της. Η Κατερίνα έπιασε με τα χέρια της, το κεφάλι του, αφήνοντας ένα αναστεναγμό απόλαυσης. 

'Ντάνιελ, δεν θέλω να φύγεις ποτέ από την ζωή μου!', δήλωσε με ειλικρίνεια. 

Εκείνος, ευχαριστημένος από τα λόγια της, συνέχισε να την φιλάει και να της δίνει την απόλυτη ευχαρίστηση.