ΕΝΑΣ ΣΤΟΥΣ ΤΡΕΙΣ!

28. Εξομολόγηση

Ο ήλιος ήταν στο πιο υψηλό σημείο του, και αυτό δήλωνε την έναρξη του μεσημεριού. Η Κατερίνα με την ποδιά της εργασίας της, κοίταζε την παλέτα με τα χρώματα της και ανακάτευε τα ζεστά χρώματα. Ήταν ξεκούραστη, καθώς οι τελευταίες μέρες με τον Ντάνιελ, μόνο ανασφάλεια και αυπνία της δημιουργούσε.

Φορούσε ένα τζιν παντελόνι με μαύρο κοντομάνικο μπλουζάκι, για να δείξει και εκείνη το πένθος της, αν και μέσα της, μόνο πένθος δεν ένοιωθε για την δολοφονία του θείου της.

Δεν είχε δει σήμερα τον Ανδρέα. Από ότι άκουσε, ξύπνησε κατά τις 11 και κατέβηκε στο σαλόνι. Ούτε καλημέρα, δεν της είπε.

'Με υποψιάζεται για το φόνο του θείου. Αν είναι δυνατόν!' συλλογίστηκε.

Άναψε τσιγάρο και κοίταζε αυτομάτως, το πίνακά της. Η σκέψη της ήταν όμως στον ξάδερφο της. Δεν είναι δυνατόν να μην κάθεται, ούτε να ακούσει την σκευωρία, που της έστησαν εις βάρος της. Ο Ανδρέας ούτε καν θέλει να μπει σε αυτήν την διαδικασία σκέψης. Αλίμονο, να έχει ένα σύντροφο δίπλα της, που να μην θέλει καν να την ακούσει.

Εντάξει, ήταν νωπή ακόμα η δολοφονία του θείου της, αλλά δεν είναι η γυναίκα που κατηγορεί κάποιον, χωρίς να το έχει διασταυρώσει πρώτα . Ο Ανδρέας, αντί να δείξει προθυμία να την καταλάβει, άρχισε να της φωνάζει και να την κατηγορεί.

' Εκεί που μας χρωστούσαν, μας πήραν και το βόδι...' μουρμούρισε και από τα νεύρα της πήρε το χοντρό το πινέλο της και άρχισε να το χτυπά, προς την επιφάνεια του πίνακα.

Ακούστηκε κουδούνι. Άφησε τα πινέλα της και σκούπισε τα χέρια της. Ήθελε να κατέβει να δει ποιος είναι, αλλά στη ουσία, επιδίωκε μια συνάντηση με τον Ανδρέα.

Ο νεαρός Δαγκλής μαυροφορεμένος, με μαύρο τζιν και μαύρο πουκάμισο χαιρετούσε τους αστυνομικούς.

'Καλησπέρα, νεαρέ.' είπε ο Σέργιος Κεσόγλου.

'Καλησπέρα σας.... Περάστε!' αναφώνησε, ο Ανδρέας.

'Ήρθαμε για την κυρία Δαγκλή. Δεν την βρήκαμε στο σπίτι της.' αποκρίθηκε αμέσως ο αστυνόμος.

Η Κατερίνα κατέβηκε τις μαρμάρινες σκάλες και έδωσε τα χέρια στους επισκέπτες, βγάζοντας της ποδιά της. Ο Ανδρέας την κοίταξε και αμέσως θυμωμένα, έστρεψε αλλού, το βλέμμα του.

'Αγύριστο κεφάλι!' σκέφτηκε εκείνη και αμέσως τους καλωσόρισε.

Οι αστυνομικοί κάθισαν και ο Σέργιος ξεκίνησε να μιλάει,