ΕΝΑΣ ΣΤΟΥΣ ΤΡΕΙΣ!

15. Πιστόλι.

Η Κατερίνα έβαλε το μακρύ, αέρινο φόρεμα της με πράσινους και κόκκινους τόνους και φόρεσε και τα ψηλοτάκουνα παπούτσια της. Τα μελαχρινά μαλλιά της τα είχε μαζέψει πίσω, σε ένα γαλλικό κότσο, αναδεικνύοντας το κολιέ που απεικόνιζε μια χρυσή πεταλούδα. 

 Ένοιωθε ήσυχη και ευτυχισμένη. Όλα είχαν πάρει πια το δρόμο τους. Ο Ντάνιελ θα δούλευε στην διαχείριση των ξενοδοχείων της. Εκείνη θα ετοιμαζόταν για την έκθεση της και ανενόχλητη θα ζωγράφιζε τα έργα της. Ο θείος της θα έκανε την εγχείρηση και θα ανάρρωνε, φροντίζοντάς τον. Ο Ανδρέας θα επέστρεφε στην Κέρκυρα και δεν θα το ξαναέβλεπε.

 Ο Ανδρέας, ο ξάδερφός της! Δεν ήξερε πόσες φορές έπρεπε να το μουρμουρίζει στο μυαλό της , ώστε να το αποδεχθεί.

Εκείνη η καλοκαιρινή βραδιά που περάσανε μαζί, είχε περάσει προ πολλού, αλλά ακόμα την αναστάτωνε. Όλα αυτά τα χρόνια είχαν ένα πλατωνικό έρωτα, χωρίς να το εκφράζουν , μέχρι που ο Ανδρέας εκδηλώθηκε, φιλώντας την. Τότε πήραν ένα επικίνδυνο δρόμο.

 Ανταποκρίθηκε στο φιλί του, χωρίς να σκεφτεί τις συνέπειες. Ολοκλήρωσαν αυτήν την βραδιά. Είχε κρατήσει την ανάμνηση αυτή ως μια αγαπημένη στιγμή, που άνηκε στο παρελθόν και με κανένα τρόπο δεν θα έπεφτε ξανά σε αυτό το ατόπημα.

 Όχι...!!!Δεν έπρεπε να παρασυρθεί πάλι. Δεν θα το επέτρεπε.

 Ο Ντάνιελ εισήλθε στην κρεβατοκάμαρά τους, διακόπτοντας τις σκέψεις της.

 'Μωρό μου, θα ανεβώ στην Αθήνα. Θα σε πάω εγώ, στο σπίτι του θείου σου. Ετοιμάσου! ', αποκρίθηκε βιαστικά. 

'Ωραία, να χαιρετήσεις και το θείο με τον φίλο του.' απάντησε η Κατερίνα, προσθέτοντας κραγιόν στα χείλη της και αφήνοντας το προσεχτικά στο πάντα τακτοποιημένο της μπουντουάρ. 

Η κρεβατοκάμαρά έδειχνε την ταυτότητα της. Διακοσμημένο με μικρούς πίνακες της, που δήλωνε το ταλέντο της και επιπλωμένο με όμορφα και θηλυκά κομμάτια, δήλωνε την δυναμική της σχέσης τους. Ο άνδρας της έδειχνε ότι δεν μπορούσε να της χαλάσει το χατίρι σε οτιδήποτε και ήταν παραδομένος στα γούστα της.

 'Βρε Κατερίνα μου, δεν προλαβαίνω! Πρέπει να φύγω....' διαμαρτυρήθηκε εκείνος, κοιτάζοντας νευρικά το ρολόι του. 

Εκείνη γύρισε και τον κοίταξε. Φαινόταν αναστατωμένος, προφανώς από την αργοπορία του στο ραντεβού του, και απλώς σχολίασε,