ΕΝΑΣ ΣΤΟΥΣ ΤΡΕΙΣ!

35. Νόμισμα

Η Κατερίνα Δαγκλή ήταν κλεισμένη μέσα στο κρατητήριο, βλέποντας το κενό. Καθόταν σε ένα μονό κρεβάτι και οι γκρίζοι τοίχοι έδιναν ένα τόνο μονοτονίας, που την έθλιβε, ακόμη περισσότερο. Οι εικόνες της, μέχρι τώρα ήταν πολυποίκιλες. Ζούσε συνέχεια δίπλα στην θάλασσα, ταξίδευε σε όλο το κόσμο και τώρα κοιτούσε το γκρίζο τοίχο, που μάλλον θα την συντρόφευε, για πολλά χρόνια ακόμη.

Ωστόσο, δεν στενοχωριόταν τόσο, όσο νόμιζε. Δεν είχε νόημα πια, να τριγυρνάει και να διασκεδάζει την ζωή της. Δεν της προσέφεραν αυτά που νόμιζε και οι προσδοκίες της, την διέψευσαν.

Ίσα ίσα η υποτιθέμενη ελευθερία που της έφτιαξαν, την τύφλωσε, την αλλοίωσε, συμμετέχοντας εν αγνοία της σε καταστάσεις, που δεν ήθελε να ανακαλύψει ποτέ της. Δεν είναι όμως, σε όλα αθώα. Και εκείνη έκανε τραγικά λάθη, όπως την ερωτική σχέση με το ξάδερφο της, που την σύναψε συνειδητά, αν και προσπάθησε να το αποφύγει, όσο μπορούσε.

Έριξε ένα μικρό γελάκι, καθώς ταξινομούσε τις σκέψεις της.

Συνειδητοποίησε , ότι αφέθηκε σε όλους τους ανθρώπους, που την διεκδίκησαν και τους δέχθηκε όλους με ευγνωμοσύνη και πίστη. Αντιστάθηκε όσο μπορούσε, μόνο στον έρωτα, που ένοιωθε για τον Ανδρέα. Έφευγε από κοντά του συνέχεια, έψαχνε τρόπους να ξεφύγει από αυτόν. Εν τέλει, αποδείχθηκε ο μοναδικός αγνός άνθρωπος, που την αγάπησε και δεν την χρησιμοποίησε, όπως τα άλλα υποτιθέμενα αγαπημένα της πρόσωπα.

Έβαλε το χέρι της στις τσέπες της. Ήθελε να δει, εάν είχε τίποτα μέσα και περάσει λίγο η ώρα. Έπιασε ένα νόμισμα των 20 λεπτών. Το παρατηρούσε. Χρυσό, καθαρό με το σήμα του αριθμού, πάνω του. Από την πίσω πλευρά, φαινόταν ο πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδας, ο Ιωάννης Καποδίστριας. Ο αγαπημένος Γιάννης του λαού. Και αυτόν, τον δολοφόνησαν, παραδόξως. Όμως, περήφανος στην εικόνα που παρατηρούσε, έμεινε αξέχαστος στον ελληνισμό, τιμώντας τον, σε αυτό το 20λεπτο νόμισμα. Ακόμα και στο φτηνό χρήμα, το ιστορικό αυτό πρόσωπο φαινόταν περήφανο, χρήσιμο στην ελληνική κοινωνία.

Πήρε το νόμισμα, το τοποθέτησε στο πάτωμα και προσπάθησε να το ισορροπήσει. Ξαφνιάστηκε. Έμενε όρθιο μόνο του. Μπορούσε κι αυτό να κάνει την υπέρβαση του, δείχνοντας κάποια άλλη δύναμη, εκτός από αυτό, που του ορίσαν οι άνθρωποι. Το νόμισμα ορθώθηκε και στεκόταν. Το άγγιξε από περιέργεια, και έπεσε μονομιάς. Τελικά, όταν επεμβαίνει το ανθρώπινο χέρι, όλα πέφτουν.