ΕΝΑΣ ΣΤΟΥΣ ΤΡΕΙΣ!

20. Το στρατιωτάκι

Στην Αθήνα του Μάϊου , η πόλη έδειχνε την κοινωνικότητά της, φιλοξενώντας τις ανέμελες παρέες και το πλήθος των αυτοκινήτων, στους δρόμους της πόλης. Το κέντρο της Αθήνας, είναι υπέροχο την άνοιξη. Ο πρωινός ήλιος είχε αρχίσει να βγαίνει απαλά πίσω από τις νεφώσεις, που είχαν σχηματιστεί, αποφασισμένος ότι θα κυριαρχήσει, ενάντια στα αδύναμα διασκορπισμένα σύννεφα.

Ο Ερρίκος παίρνοντας την πίπα του, άρχισε να δέχεται το καπνό, προσφέροντάς του ηρεμία. Είχε βγει στην βεράντα, να χορτάσει την ανοιξιάτικη μέρα. Παραδόξως, η ημέρα του είχε ξεκινήσει γαλήνια , παίρνοντας το δυναμωτικό του πρωινό στις 7 ή ώρα το πρωί, αγαπημένη του συνήθεια. Ωστόσο, γνώριζε, ότι η συνέχεια της μέρας του, θα ήταν απαιτητική.

Έπρεπε να παίξει στρατηγικά. Ο χρόνος κυλάει και στρέφεται εναντίον του. Κινούταν έξυπνα, όπως έπαιζε και το αγαπημένο του παιχνίδι, το σκάκι. Μπήκε μέσα στο αρχοντικό σαλόνι του. Ετοίμασε τα πιόνια του στο τραπέζι της σκακιέρας. Τοποθέτησε τα πιόνια, βάζοντας τα στην θέση τους. Ο αξιωματικός, ο πύργος, η βασίλισσα. Η βασίλισσα! Το αγαπημένο του πιόνι. Το πιο ευέλικτο και επικίνδυνο. Στη ζωή του, όλοι το θεωρούσαν έξυπνο αλλά ακίνδυνο.

Όμως, ο θείος Ερρίκος ήξερε την πραγματικότητα. Είχε όλη την στρατηγική δύναμη, να διορθώσει τα πράγματα και να τα φέρει εκεί που έπρεπε, όπως το αγαπημένο του πιόνι, τη βασίλισσά .

Ευτυχώς, η κύρια που φρόντιζε το σπίτι περιοδικά, είχε έρθει εκείνη την μέρα, αναδεικνύοντας την μονοκατοικία, πραγματικά σαν παλάτι. Τα μαρμάρινα σκαλιά είχαν καθαρισθεί και είχαν δώσει ένα πραγματικό φως. Η αντανάκλαση του μαρμάρου έκανε το μεγάλο σαλόνι ακόμη πιο λαμπερό και αριστοκρατικό. Τα απάνω δωμάτια ήταν έτοιμα να υποδεχθούν οποιοδήποτε απαιτητικό ξένο, επιβεβαιώνοντας το πλούτο και τη δύναμη, που είχε η οικογένεια Δαγκλή.

Ο Ερρίκος Δαγκλής, έτοιμος με το επίσημο καφέ κοστούμι του και το μαντηλάκι στο πέτο του, περίμενε με ανυπομονησία τον καλεσμένο του. Χτύπησε το κουδούνι και πήγε προς την πόρτα να υποδεχθεί το επισκέπτη του.

Ο Ντάνιελ φάνηκε, στο χολ του σπιτιού του. Φαινόταν κουρασμένος και ξαγρυπνισμένος. Ωστόσο το βλέμμα του ήταν ζωηρό και ετοιμοπόλεμο. Είχε το ελαφρύ μπουφάν στα χέρια του, αποδεικνύοντας ότι η άνοιξη στην Αθήνα είναι ένα πρώιμο καλοκαίρι.

'Άργησες...' του είπε ήρεμα, ο Ερρίκος και προχώρησε προς, το μεγάλο σαλόνι.

'Είμαστε μόνοι μας;' αναρωτήθηκε ο Ντάνιελ, κοιτώντας ερευνητικά, το χώρο.