ΕΝΑΣ ΣΤΟΥΣ ΤΡΕΙΣ!

17.Η απόφαση

Το βράδυ είχε κυριαρχήσει για τα καλά στην ανοιξιάτικη Αθήνα. Τα αστέρια στην πόλη δεν φαινόντουσαν όπως στην ύπαιθρο, καθώς τα πολλά ηλεκτρικά φώτα, της αστικής περιοχής εξαπλωνόταν σε όλο το λεκανοπέδιο, αναδεικνύοντας την δύναμη των Αθηναίων απέναντι στον ουρανό.

Η Κατερίνα Δαγκλή άνοιξε τα μάτια της απότομα, σαν να ξύπνησε από το λήθαργο, που είχε πέσει, φώναξε,

'Δεν το πιστεύω αυτό που κάναμε!'. Εκείνη νευριασμένη με τον εαυτό της, βιάστηκε να σηκωθεί από το καναπέ και από την αγκαλιά του Ανδρέα, βάζοντας το φόρεμα της, αδέξια.

Ένοιωθε ότι είχε καταρρεύσει ο γάμος της και η ζωή της. Συνέχεια μουρμούριζε, μη δεχόμενη την ερωτική της συνεύρεση με τον ξάδερφό της,

'Δεν το πιστεύω αυτό που κάναμε. Είμαι παντρεμένη γυναίκα γαμώτο. Είσαι ξάδερφος μου.'

Ο Ανδρέας γυμνός στο καναπέ, κάπνιζε, χαλαρός, κοιτάζοντας την Κατερίνα να ντύνεται και θαυμάζοντας τον καλλίγραμμο σώμα της.

Σηκώθηκε αργά, νωθρά και την ακολούθησε, χαϊδεύοντας τα μαλλιά της.

'Σταμάτα, να αυτομαστιγώνεσαι. Το θέλαμε', αναφώνησε και της φίλησε απαλά, το λαιμό, μπας και η αγαπημένη του σταματήσει τις φωνές.

Η Κατερίνα μπορεί να παρασύρθηκε ξανά και να ενέδωσε στον Ανδρέα αλλά πλέον, είχε αρχίσει να συνέρχεται. Πήγε προς το μεγάλο καθρέφτη, που στις άκρες του είχε κάποια περίτεχνα ανάγλυφα, αφήνοντας έναν αρχοντικό αέρα στην όψη του. Εκείνη αποφασισμένη και αξιοπρεπής, έπρεπε να επαναφέρει τα πράγματα στην τάξη, όπως ακριβώς είχε στήσει την ζωή της, τα δύο τελευταία χρόνια.

'Ανδρέα, αυτό πρέπει να σταματήσει. Σκέψου τον θείο και το άνδρα μου!'.

 Η νεαρή Δαγκλή, μόλις σκέφτηκε τον Ντάνιελ άρπαξε το κινητό της, στέλνοντας μήνυμα στο σύζυγό της, ότι ο θείος της, την καθυστέρησε και ότι θα αργήσει να γυρίσει.

Ο Ανδρέας κούνησε το κεφάλι του αποδοκιμαστικά, βάζοντας τα ρούχα του, νοιώθοντας εξαπατημένος από την στάση της. Ήξερε ότι η αγαπημένη του, συνήλθε και θα γίνει πάλι η απόμακρη, σωστή σύζυγος ενός άλλου άνδρα, υπερασπιζόμενη πάντα τις αξίες της οικογένειας και του γάμου.

'Εγώ σε φιλάω και εσύ στέλνεις μηνύματα σε αυτόν τον χρεωμένο αλήτη!' Δήλωσε, απογοητευμένος.

Εκείνη απελπισμένη από τις αναίτιες επιθέσεις του, στον σύζυγό της, ξέσπασε,

 'Σταμάτα πια! Είναι ο μόνος που δεν φταίει!'.