Instytut Magii " Dolina Snu"

Rzeźba

Karolina, jedna z dwóch założycieli instytutu, została stworzona z ciemnego kamienia, który mieni się w świetle, nadaje postaci mistyczny wygląd. Ma proste włosy sięgające do ramion, które podkreśla jej grzywkę. Na głowie ma kapelusz ozdobiony złotymi akcentami, które błyszczą w świetle, nadając jej eleganckiego, niemal królewskiego wyglądu. Na szyji natomiast na na łańcuszku złotym zawieszony zwykły złoty pierścień.

Jej szata składa się z dłuższej koszuli z kilku warstw materiału, złożonej z ciemnych odcieni granatu, a każda warstwa jest lekko asymetryczna, co nadaje jej dynamiczny wygląd. Koszula jest przewiązana szerokim paskiem- warkoczem..

Na ramionach Karolina  ma pelerynę z złotymi detalami, sięgającą do kolan, z wielkim, osłaniającym kapturem, który sprawia, że wydaje się być jeszcze bardziej tajemnicza. Dodatkowo, na jej plecach znajduje się futro z dzikiego zwierzęcia, które dodaje jej postaci majestatu i siły. Jej nogi chronione są wysokimi kozakami, które mają złote wstawki, idealnie harmonizujące z jej peleryną.

W dłoni trzyma zrobiony z drewna kijek magiczny,  który posiada złote refleksy w którym jest kawałek węgla.

Istnieje legenda że z jej pleców rozpościerają się ogromne, złote skrzydła, które przypominają strukturą wspaniałe skrzydła smoka lub ptaka. 

Obok Karoliny  stoi Miraż, drugi założyciel instytutu, również wyrzeźbiony z ciemnego kamienia. Ma długie, falujące włosy, które opadają na ramiona, oraz bujną brodę, co nadaje mu dostojny wygląd. Jego twarz wyraża mądrość i determinację, z wyraźnie zaznaczonymi rysami i intensywnymi, mądrymi oczami.

Miraż jest ubrany w długą szatę z grubego materiału, zdobioną runicznymi wzorami, które pulsują subtelnym, niebieskim światłem. Szata ma charakterystyczne długie rękawy, które zdobią srebrne detale, a na plecach jest wszyty delikatny płaszcz, tworzący aurę majestatu.

W dłoni trzyma starą księgę, której okładka jest ozdobiona misternej roboty ornamentami, przedstawiającymi symbole związane z magią i mądrością. Księga wydaje się być ciężka, a jej kartki mają lekko spalone brzegi, jakby były starożytne. Sławomir wygląda, jakby właśnie zamierzał otworzyć ją i podzielić się mądrością zgromadzoną przez wieki.