Kal Benimle (Bxİ)

17 -

Devran bir haftadır ana şirkete gidiyor, kapalı kapılar ardında yeni dengeler kuruluyordu. Baver ve Şiyar'ın ölümlerinin korktuğu şirketler Devran Ahlatlı ile anlaşmaların ya da fesihlerin değişimini belirlemişti. Bir kaç şirket Devran'ın yapabileceklerin korkusuyla geri çekilmiş yerini alan şirketler onunla daha ılımlı yakınlaşma sağlayabilmek yeni anlaşmalarla gelmişlerdi.

Gecenin bir yarısı eve gelen adam yatağının boş olduğunu gördüğü bir haftanın sonunda Agit'in odasına gidip uyuyan oğlanı kaşları çatılı uyandırmıştı.

Yataktan kalkıp karşısındaki adamın sinirli yüzünü gören Agit ise endişelenmişti ama Devran'ın el hareketleriyle gülümsedi.

- Sana kim yatağımdan git dedi küçük bey?-

Agit elini ağzına götürüp kıkırdayarak - Hızlı hızlı atan kalbin ve rahatsız etmek istemediğim işin - deyince Devran kaşlarını daha da çatarak sinirle soludu.

- İşim olması kocanın yatağından gitme hakkı vermiyor sana -

Sonunda pes edip yataktan çıkan oğlan - Tamam tamam, her gün yorgun geliyorsun rahat dinlen diye gelmedim - deyip Devran'ın önünde dizleri üzerine çöktü.

- Beni özlemiş olamazsın. Buna inanmam -

Devran suratı asılarak bakışlarını kaçırdı ama sonra başını iki yana salladı.

Agit anlamıştım der gibi baksa da Devran - Sormadın hiç - dediğinde şaşırarak
- Özlüyor musun ki? - diye sordu.

Devran cevap verirse yenilecek ve kızacak bir şeyi kalmayacağı için sadece sinirle ofladı. Kızgındı. Bir haftadır eve yorgun gelse de yatağında onu bekleyen oğlanı görememişti.

Bu defa onu anlayan oğlan gülerek ayağa kalkıp "Anladım anladım, özlüyorsun" diyerek Devran'ın sandalyesinin arkasına geçip "Sen bana kızmadan odana gidelim" diyerek diğer odaya geçti.

Agit onu yatağa götürürken elini kaldıran adamla durdu.

- Duşa gireceğim, sen geç önce -

Agit onu bırakarak yatağa girdi. Devran özellikle o banyodayken oğlanın gelmesini istemiyor, Agit de onu rahatsız etmemek için hiçbir zaman yardım edebileceğini dile getirmiyordu. Dördüncü kural Agit'in bu eve çalışan olarak gelmediğini öğrendiği gün sadece odasıyla ilgilenmekle sınırlı kalmıştı.

Devran kişisel alanına henüz Agit'in girmesini ve onu çıplak görmesini istemiyordu. Agit ise çoktan bunu anladığı için kabullenmişti.

Devran odanın içindeki küçük bir hamam olarak tasarlanmış banyoya girdiğinde Agit sessizce başını yastığa koyup gözlerini kapattı. Devran'ın son bir aydır ciddi anlamda değiştiğini ve bir çok duvarını yıktığını biliyordu ama hâlâ fiziksel temasları sarılmak, bazen de Devran'ın saçlarını öpmesi, ya da kucağına oturduğunda ona dokunmasıyla sınırlıydı. Agit elbette daha fazlasını istemeye hakkının olmadığını biliyordu. Artık Devran'ın onu başka bir şekilde istemediğini anlamıştı.

Bir hafta önce yaşadıkları o farklı an Agit'i biraz umutlandırmıştı ama sonraki günlerde ne kadar yaklaşmak iste de Devran tarafından sessizce reddedilmişti. Genç oğlan böyle de onu sevebilirdi, belki de ilgisini yeteri kadar çekemiyordu.

Devran'ın durumunu bilmese de ister istemez bazı şeyleri seziyordu. Devran istese de temas etmek için adım atamıyor ya da Agit'le birlikte olamayacağına o kadar emindi.

Bazen Agit bunun kendisi yüzünden olduğunu düşünüyor, gerçekten hoşuna giden bir kadın ya da erkek olsaydı Devran'ın birlikte olup olmayacağını merak ediyordu. Belki çift cinsiyetli bireyler onun ilgisini çekmiyordu.