UNDER Series #5: Controlling her desires.

DRIX POV (Last Part)

WARNING: This chapter contains brutal acts that may not be suitable for all readers; please be advised that if you can't handle sensitive content and are easily offended by explicit words, please skip this chapter. (RED AT YOUR OWN RISK.)

—--------

"AHH!"

That was the scream that made my blood boil, as I could see the pain in his eyes.

Bumunga ako ng hangin, kasabay ng muling pag hampas sa katawan nito ng bakal na s'yang hawak hawak ko.

My sweats dripped from my forehead as I used my hands to brush my hair back because this action had messed it up.

"S-sino ba kayo...anong kasalanan ko sa in'yo–"

Hindi pa 'to tapos sa pag sasalita ng bigla kong pinasok sa bunganga nito ang bakal na hawak ko.

I squatted myself into his position, forcing this metal bar inside his mouth.

"Sa akin?" I muttered darkly. "Wala...but to the woman who I can do anything for, napakalaki."

Kita ko ang pagtataka sa mukha nito, pero sinagad ko lang ang bakal sa bunganga n'ya dahilan para maluha luha 'to at pilit na umuubo dahil sa ginagawa ko.

The urge to kill this mine rose, but I knew that I couldn't.

I can't let him die peacefully, I want him to feel hell on my presence.

I want him to be the one who'll beg me to kill him, but I won't.

Kahit ayaw ni Almiera, I'll make sure that she will be the one killing this man.

"AH–"

"Tama na 'yan, boss." Pag agaw ni Varaux sa bakal na hawak ko at tinggal sa bunganga ng lalaking 'yun. "Mabilis s'yang mamatay d'yan eh."

Iritableng binitawan ko ang bagay na 'yun, pero malakas na sinipa pa ulit ang katawan nito dahilan para uminda 'to sa sakit.

"Umisa pa nga." Rinig kong bulong ni Varaux, dahilan para titigan ko s'ya ng masama.

Bumuga na lang ako ng hangin doon, at muling inayos ang buhok ko.

"Ikaw na bahala d'yan, uuwi na ako kay Almeira." Pagtalikod ko sa posisyon nila. "Ipapa-patay ko pa sa kan'ya 'yan."

"Copy boss." Tanging sgaot nito.

Mabilis na akong umalis doon, pero bago tuluyang bumalik sa Vietnam ay umuwi muna ako sa mansyon para makita ang mga pamangkin ko.

Even though how messed up my thoughts now, I couldn't forget about my angels.

"Tito!" Bungad sa akin ni Yuela ng makatapak ako sa mansyon.

"Princess..." I hummed as she hugged me tightly. "You're such a big girl na, princess..."

"Of course I am! I'm 6 now!" Pag sabit nito ng buhok sa likuran ng tenga. "You, and Tita Mera was gone for three years! What are you thinking Tito?!"

Natawa na lang ako dahil mas lalong tuminis ang boses nito, pero mas lalo ring umarte dahil sa edad n'ya.

"I'm taking care of your Tita Mera. I'll make sure that she's perfect." I smiled at her. "I need her to be great when we get back."

"But she's great na kaya!" Pag tatanggol nito sa fiancee kona ikinangiti ko.

"Yeah, she is...but I'm making her more powerful–"

"Tito!" Isa pang boses ang s'yang narinig ko dahilan para umangat ang mga mata ko.

I smiled as I saw Leviane and Lexiane both running towards me.