Ep 29 (zawgyi)

776 14 0
                                    

အိပ္ေနတဲ့ လျပည့္ေဘးမွာ ေဟမာန္ကသံပုရာသီးေလးကို ႏွာေခါင္းနားေတ့ေတ့ေပးေနၿပီး ကိုႀကီးက ေဘးကေန ေစာင္ၿခဳံေပးလိုက္ လျပည့္ေခါင္းေတြယမ္းလာရင္ ၿငိမ္ေအာင္လုပ္ေပးလိုက္ႏွင့္ အလုပ္ရႈပ္ေန၏။

"အငယ္မ...အဲ့သံပုရာသီးငါ့ကိုေပး နင္ကေလးေတြထားတဲ့အခန္းသြားၾကည့္ေခ်အဳံး ငါ့ကေလးေတြကိုမွတ္မိတယ္မလား..."

ေဟမာန္ေၾကာင္ေၾကာင္ေလးျဖစ္သြားသည္။ ခုနကလည္း အေမ့ကိုသြားၾကည့္ခိုင္းေသးတယ္။ ၾကာရင္ ဆရာမေတြကခဏခဏလာလို႔ ေအာ္လႊတ္ေတာ့မွာ...!

"ကိုႀကီးသြားၾကည့္ေခ်ေလ...လျပည့္ကို ေဟမာန္ၾကည့္ထားလိုက္မယ္"

"က်စ္!"

ဒီလိုက်လည္း သူအေသးေလးကို ပစ္မထားခဲ့နိုင္။ အေသးေလး နိုးမလာမခ်င္း အေသးေလးေဘးမွာသာ ေနခ်င္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ျငား တစ္ဖက္မွာလည္း ကေလးေတြကို စိတ္မခ်နိဳင္ျပန္။

"သြားစမ္းပါ... တစ္ေယာက္ထဲမသြားရဲရင္ အေဖ့ျဖစ္ျဖစ္ေခၚသြား"

"ဟားဟား! သားႀကီးရာ မင္းႏွယ္..ပူတက္ရန္ေကာ
ကေလးေတြက မေပ်ာက္ပါဘူးကြ! ၃နာရီပဲ ဓာတ္ကင္ရမယ္ေျပာတယ္"

"ကေလးလြဲသြားမွာစိုးလို႔"

သခၤေျပာတဲ့စကားကို ဦးေသာမာန္က တဟားဟားေအာ္ရယ္၏။ သူ႕သားရဲ႕ ေဒါသထြက္တဲ့မ်က္ႏွာကို မၾကာခဏျမင္ဖူးေပမဲ့ အီးမွန္ထားသလိုျဖစ္ေနတဲ့မ်က္ႏွာကိုေတာ့ ပထမဆုံးျမင္ဖူးတာပင္။

"ကဲပါ ေမာင္သခၤရာ... က်ဳပ္တို႔လင္မယားသြားၾကည့္
လိုက္ပါ့မယ္ "

ေယာကၡထီးျဖစ္သူကမေနနိုင္စြာ ၀င်ပြောတော့ သခၤ
၀မ်းသာသွားရသည်။ ဘယ္လိုေနေန သြားၾကည့္မဲ့သူရွိရင္ စိတ္ေအးရၿပီေလ။

"ဟုတ္ အေဖ... ေက်းဇူးပါ"

"ဟာဟား! ေအးပါကြာ...ကဲ ေမႀကီးေရ က်ဴပ္တို႔ေျမးေတြကိုတစ္ခါတည္းသာေစာင့္ေခၚခဲ့ရေအာင္"

"အို...အဲ့ဒါလည္းေကာင္းတာပဲ အျပင္ကလွမ္းၾကည့္ရလည္း နည္းလား...လာလာ သြားၾကမယ္"

အမႀကီးတို႔လင္မယားကို ေဒၚႏွိုင္းေမမွာ အားနာနာနဲ႕သာ ၿပဳံးျပလိုက္ရသည္။ သူတို႔လည္းေျမးေတြကို ၾကည့္ခ်င္ေနတာနဲ႕ အံကိုက္ျဖစ္သြားလို႔ေတာ္ေသးတာေပါ့။

ရှုမငြီးတဲ့ ချစ်ဇနီးလေးWhere stories live. Discover now