Heart of glass - Connor ball

8

p.o.v. Sky.

Ik kom moeilijk weer overeind en krap ongemakkelijk aan mijn achterhoofd. "Ja, ze zijn nog onderweg, we eten hier." "Oké, is goed." "Sky?" Vraagt Bradley voorzichtig en bezorgd, net zoals de blikken van de rest al zeggen. "Ja?" "Heb je weer gedronken?" "Ik pleit schuldig." Zeg ik verlegen. "Serieus, gewoon weer gedronken? Je had me nog zo beloofd dat niet meer te doen gisterenavond!" Roept James. Het is waar, ik had het hem beloofd vlak voor we gingen slapen. Ik voel me best wel schuldig omdat ik nog nooit eerder onnodig een belofte heb gebroken. Ik kijk naar Bradley en voel opeens een enorme aantrekkingskracht. Ik wil hem vanavond nog flink op z'n mond nemen. Het liefst ook nog recht voor de ogen van Connor, maar dat zal Bradley wel niet willen. Hij is altijd trouw aan zijn vrienden dus ik kan het wel vergeten... Achja. Meerdere vissen in de zee.

Ik bijt op mijn onderlip en kijk ongemakkelijk naar de grond. Maar no way dat ik Enrique hierbij ga betrekken. Ik zeg wel dat ik op straat nog wat heb gedronken met jongens die me wat aanboden. "Ik weet het... Maar een paar knappe jongens op straat boden me een drankje aan en uiteindelijk liep dat uit op 6 glazen..." Ik zeg met zin niet dat het likeur 43 was omdat ik dan helemaal niet goed uit de ruzie ga komen... Een paar knappe jongens, gewoon  om Connor te stangen. "6 glazen van wat?" Vraagt Tristan met zijn ogen tot spleetjes geknepen. "Ehhh..." "VAN WAT SKY?!" Roept Bradley bezorgd en kwaad. "Likeur 43." 8 ogen springen zo ver open dat ze bij wijze van op de grond zouden kunnen vallen. "Wat?! Sky dat spul is net vergif. Dat bevat dik 31% alcohol." "Ja dat weet ik ook wel." Zeg ik chagrijnig. "Sky, we maken ons zorgen om je. Je gaat de verkeerde kant op en dat weet je ook wel." Zucht Tristan. "Vertel mij eens waarom ik de verkeerde kant op ga. Hmm? Ik snap hem niet helemaal."

"Je snapt het wel. Als je zo doorgaat ga je er aan onderdoor." Zegt Bradley met een kleine toon van verdriet in zijn stem. "Ja en? Jullie zullen dan vast blij zijn dat jullie geen last meer van me hebben. Ik ben gewoon een grote last voor jullie. Ik heb goed nieuws. Ik ga naar Engeland. Naar mama en Damen. Vandaag is mijn laatste dag hier..." Ik heb hier lang over na gedacht. Sinds club Rex eigenlijk al. Ik heb in de taxi de knoop doorgehakt. Ik heb papa gesms't en tickets gekocht....

"Wat? Nee... Sky..." "Sorry... Het is beter voor jullie als ik er niet ben." Er glijd een traan over mijn wang en ik ren naar de badkamer. Ik doe de deur op slot en ga tegen de deur aan zitten met opgetrokken knieën. Er word geklopt. "Ga weg, alsjeblieft..." Snik ik. Ik veeg een traan weg en verwacht dat hij ook echt weg gaat. "Sky, alsjeblieft... We moeten praten..." Het is Connor. "Nee, met jou al helemaal niet." Huil ik. Ik pak mijn tas en haal het juwelenkistje er nog eens uit. Ik staar een tijdje naar het gesloten kistje. Na een tijdje open ik hem en haal ik de kaartjes voor you me at six eruit. Ik ga er zelf nu dus echt niet meer heen... Het is voor over 3 maanden, ik heb ze uit de vroege verkoop. Zal ik ze alsnog geven? Op zijn bed leggen voordat ik weg ga? Met een briefje? Ik zie het ook allemaal wel weer. Geen zin om daar nu allemaal over na te gaan denken. Er word nogmaals geklopt. "Ik zei toch ga weg?" Huil ik. "Weet je dat wel heel zeker?" Hoor ik Enrique's stem. "Enrique?" "Ja." Lacht hij. "Je was je jasje vergeten. Wat is er aan de hand?" Ik sta langzaam op en open de deur. Als hij binnen komt sluit ik de deur weer en gaat deze ook meteen weer op slot.

Ik laat me in Enrique's armen vallen. "Hey, Sky... Wat is er aan de hand?" Fluistert hij zachtjes. "Ik... Ik ga zonder de jongens naar Engeland. Ik wil weg bij ze." Snik ik. "Wat is er gebeurd? Waarom ga je weg?" Hij klinkt echt super bezorgd. "We hadden ruzie... Omdat ik aan de alcohol had gezeten. Sorry Enrique. Mijn vlucht gaat morgen..." "Hey, zeg geen sorry en voel je niet schuldig. Dat is nergens voor nodig. Zal ik mee vliegen? Als jij dat fijn vind kom ik mee." "Meen je dat?" "Tuurlijk." "Dankje..." "Geen dank, zal ik je helpen inpakken?" Ik knik met dikke betraande ogen. "Graag." Hij lacht en slaat een arm om me heen. Zo gaan we samen naar de kamer waar ik met James sliep vannacht. De halve inhoud van mijn tas ligt nog op de andere kamer. Ik stop mijn pyjama in de tas en pak deze op. "Zijn we al klaar?" Lacht Enrique. "Nee, de rest ligt nog op de kamer waar ik vannacht niet wilde slapen. Je weet wel." Hij knikt begrijpend en loopt mee naar de andere kamer. Ik zet you me at six - room to breathe op en samen ruimen we de tas in. Dan denk ik na over de kaartjes. Ik laat ze hier. Ik pak mijn kladblok en een pen. Ik begin aan een briefje terwijl Enrique met zijn telefoon speelt op de bureaustoel. 

Connor,

Deze waren voor jou, ons 2 maand jubileum. Totdat tsja... Het is ook jou fout niet natuurlijk. Het spijt me dat ik je niet kon geven wat je verdient. Ik hoop dat je geniet van you me at six... 

Sky

Ik vouw het op en schrijf zijn naam erop. Ik leg de kaartjes er tussen en stop het kettinkje en het juwelendoosje in mijn tas. Ik sluit hiermee een hoofdstuk in mijn leven af. Ik sta op en zie Bradley in de deuropening staan. "Ehh... Heey." Zeg ik met schorre stem. "Heey. Luister. Kan ik even met je praten?" Vraagt hij ongemakkelijk. "Als jij kan beloven dat de jongens Enrique niet afslachten, dan ja, tuurlijk." "Nee dus, want dat kan ik niet beloven." Enrique's ogen schieten open waardoor ik zucht. "Sorry, maar ik wil echt niet dat ze ruzie met hem gaan lopen zoeken. Dan kan ik raden wie er wint. En dat is degene in de minderheid." Ik kijk glimlachend naar Enrique. Hij kijkt bedenkelijk. "Kunnen wij dan misschien even in James' kamer praten?" Ik knik. "Enrique, gedraag je, ik ben zo terug." Hij knikt en knipoogt. Ik begin te lachen en volg Bradley naar de leefruimte onderweg naar James' kamer.  Ik zie de jongens verbaasd kijken.