Heart of glass - Connor ball

23

P.o.v. Sky

"Is Damen er ook dan?" Ik schud mijn hoofd. "Hoe ben je hier dan gekomen?" Damen heeft me gebracht en haalt me zo ook weer op." Antwoord ik. "We kunnen je ook thuisbrengen? Of eerst nog even wat gaan eten. Zegt u het maar." Bradley komt naast me zitten en begint te lachen. "Oké, uit eten klinkt leuk, doen we. Want meid, jij gaat echt nog niet naar huis." Lacht hij als hij een flesje water van tafel pakt. "Klinkt goed, maar ik heb beloofd eerst nog langs het vliegveld te gaan om Enrique gedag te zeggen." Meteen duik ik in elkaar. Ik weet de laatste ontmoeting met Enrique en de jongens nog, en ik weet ook nog steeds hoe dat is uitgepakt... "Eh tuurlijk, we zetten je af en wachten in de auto. Geen probleem." "Nou, James... Eigenlijk wilde hij je nog iets vertellen, toen in het hotel. Aangezien hij er de kans niet voor kreeg omdat iemand hem zo nodig wilde slaan, wil hij dat alsnog doen. Ik weet niet of je hem een kans wilt geven, maar misschien kun je op z'n minst naar hem luisteren?" Ik zie hem twijfelen. "Ik wil je nergens toe dwingen, echt niet. Maar als ik er wat voor terug moet doen, wil ik dat je dat ook zegt... Want ik heb Enrique beetje bij beetje leren kennen en hij is echt heel erg aardig. Al zal jij daar best over twijfelen geloof ik." "Hmm, als ik luister naar wat die kerel te zeggen heeft, wil jij dan alsjeblieft luisteren naar wat Connor te zeggen heeft?" "Liever niet, maar oké, deal." Ik schud hem de hand. "Goed jongens, we gaan even langs het vliegveld en daarna gaan we met zn allen wat eten." Informeert hij Tristan en Connor die de kamer net in komen. Die knikken en lopen achter ons aan.

Ik zit achterin, tussen Bradley en Tristan. Bradley ligt half slapend tegen me aan, net als Tristan. Ik leg mijn hoofd tegen die van Bradley en sla mijn armen om de jongens heen. Ik heb ze gemist, en ik zal nooit weer weggaan van tour...

Als de auto tot stilstand komt blijkt dat Brad echt in slaap is gevallen. Als ik uitstap, word ie geheid wakker. Misschien moet ik hem eerst voorzichtig wakker maken? Ik zucht en gebaar Tris uit te stappen. Ik maak Brad's gordel voorzichtig los en leg hem neer op de bank. Ik en James lopen het grote gebouw in en meteen zie ik Enrique staan. Ik ren naar hem toe en geef hem een knuffel. "Ah, je hebt iemand meegebracht." Glimlacht Enrique. Pas dan beseft hij WIE het is. "Oh... ehh juist, kom je mee voor een payback? Want die mag je me geven, echt waar. Ik verdien 'm." Hij zet zijn koffers neer en kijkt gestresst en vol spijt naar James. James schud grinnikend zijn hoofd. "Sky zei dat je me wat wilde vertellen, dus ik ben er om te luisteren, niet om je het ziekenhuis in te slaan." Grinnikt James. "Ohw, juist ja. Ik wilde je vertellen dat het me vreselijk spijt dat ik mezelf niet meer in de hand kon houden, ik dacht terug aan de manier waarop mijn eigen relatie toen verbroken is, ik dacht dat jij die Connor idioot was en nogmaals, het was niet mn bedoeling. Ook niet met hem, maar op dat moment wist ik niet beter. Ik heb jarenlang woedeproblemen gehad, waarvoor ik in een therapie ben geweest en alles. Het was een soort terugvallertje. Excuses daarvoor." Stamelt hij. Ik zie James kijken en stiekem hoop ik dat hij gewoon zijn schouders ophaalt en verder zn mond houd. Want om eerlijk te zijn, denk ik dat ie het niet aanvaard... zou ik ook niet doen, maar ik waardeer het dat hij toch de moeite heeft genomen. En wat ik hoop gebeurd. Ik geef Enrique nog een knuffel en dan stapt hij naar de douane om zijn paspoort te laten chekken. Ik zwaai nog een keer en dan stapt hij de gate in.

"Let's get some food." Grinnik ik. Het is al laat, maar we zullen vast ergens in een of ander café terecht kunnen. Aangezien 3 van de 4 jongens hier woont, zullen zij wel weten waar we moeten zijn. Ik en James lopen terug naar de auto en Tristan stapt al meteen weer uit als hij ziet dat we aankomen lopen. Ik probeer zo voorzichtig mogelijk Brad weer omhoog te drukken en duwen, al weet ik bijna zeker dat hij wakker gaat worden. Ik plof in de achterbank en zie dat Bradley gewoon rustig meteen weer in slaap valt. Ik grinnik zachtjes. "We kunnen wel even de stad in om te kijken welke cafés nog open zijn, even rondhangen enzo." "Is goed. Ik denk alleen niet al te lang, aangezien deze snotaap al niet eens 5 seconden z'n ogen open kan houden."Lach ik. James en Tristan beginnen ook te lachen. "Ik kan later deze week nog wel langskomen, maar volgende week zit ik waarschijnlijk weer met Papa en Damen in Nederland." "Ahww... Wij zijn hier nog wel een tijdje, alleen Connor gaat volgende week een paar weken naar z'n familie in Schotland." Ik haal mijn schouders op. volgens mij is hij weer muziek aan het luisteren ofzo... Hij is in ieder geval veel te druk met iets anders bezig om ook maar iets van het gesprek tussen mij James en Tristan op te pikken...

James zet de auto op de parkeerplaats en ik slik. Zachtjes schud ik Brad wakker. "Hmm wat?" Vraagt hij in de war. "Hee slaapkop. We gaan wat te eten halen, ga je mee?" Hij knikt en wrijft een paar keer in zijn ogen. Hij stapt uit en ik volg. Ik loop achter de jongens aan een café in. Het is er gezellig, toch heb ik de neiging weer naar buiten te rennen... "doe maar een portie hapjes ofzo. Mensen hier?! Wat hebben jullie te eten?! " vraagt hij. Een man een aantal tafels verderop roept iets. "Dat." Grinnikt James. "En wat willen jullie te drinken?" Vraagt James als hij omkijkt. "Ik een fanta?" Grinnik ik. Bradley staat heel nonchalant en onschuldig achter me. Maar stiekem kietelt hij me constant. "Cola." Zegt Brad. Ik kijk hem aan en knijp mijn ogen tot spleetjes. "Jongens ik heb eigenlijk wel zin om binnenkort even te straatjagen met jullie. Of... hebben jullie daar nog nooit van gehoord?" Ze kijken me vragend aan. "Nee dus." "Nou? Leg uit." Lacht Tristan. Connor luisterd voor het eerst vanavond ook naar me. "Gewoon op straat hangen, mensen irriteren, doen wat je niet laten kan en gewoon gedachten op nul en gaan met die banaan." Lach ik. "Is goed, gaan we doen." "Klinkt als dronken zijn zonder drank. Klinkt goed." Lacht Tristan. "Alsof je high bent van het lachen. Kan leuk zijn." Brengt Connor stilletjes in. Elke minuut doet het meer pijn niet naast hem te kunnen staan en zijn hand niet vast te kunnen houden...
_____________________

Voor mijn gevoel een tijdje geleden alweer, sorry guys! Wie van jullie gaat de 23e ook naar het fanfest? #Vamsterdam ♡