Heart of glass - Connor ball

31

P.o.v. Sky

"Ehm... Dennis heeft..." een traan rolt over haar wang. Ze haalt diep adem en fluisterd het bijna. "Een zelfmoordpoging gedaan." Ik sla mijn handen voor mijn mond. Ik zie in de camera dat Connor overeind is gekomen en bezorgd mijn kant op kijkt. Hij blijft wel op het bed zitten. "Hij heeft wat gedaan?" Zeg ik, als het een beetje tot me doordringt. "Ja..." een traan vind zijn weg naar buiten en meteen volgen er meer. "Hoe is het nu met hem?" Vraag ik zachtjes. "Hij ehh... zijn situatie is stabiel. Hij heeft een mes in zijn maag gestoken. Hij ligt in het ziekenhuis en zoals het nu staat komt hij er weer bovenop." De tranen blijven maar komen. Connor staat op en pakt de andere stoel erbij. Hij gaat naast me zitten en ik laat me tegen hem aan vallen. "Ik kan het niet geloven..." fluister ik zachtjes. "Ik snap het..." fluisterd hij terug als hij zijn armen om me heen vouwt. "Heey, Sky? Ik ga... Ik wilde het je gewoon even vertellen." "Bedankt dat je het wilde vertellen, jij ook super veel sterkte, en houd een oogje op hem alsjeblieft?" "Zal ik doen, ik zie je snel." Ik knik en klap de laptop dicht. "Hoe? Waarom?" Een vloedgolf aan tranen breekt de dam. Connor trekt me weer stevig tegen hem aan en wrijft voorzichtig over mijn rug. Ik ga op zijn schoot zitten en hoor hoe hij zucht. "Sky, het spijt me zo, zo erg. Ik vind het echt vreselijk voor je." Fluistert hij zachtjes. "Als ik in Nederland was geweest had ik het misschien op een of andere manier kunnen voorkomen." "Shhht, het is niet jou schuld." Fluister hij. 

Hij blijft een half uur zo zitten tot ik wat rustiger word. "Gaat het weer een beetje?" Vraagt hij dan uiteindelijk voorzichtig. Ik knik. "Sorry, maar Dennis is gewoon als een soort broer voor me wanneer Damen er niet is." "Hee, ik snap het." "Kijk, snap je nu wat ik miste al die tijd? Dit. Kijk, je bent er weer wanneer ik je nodig heb." "Schat, je weet toch dat ik er altijd voor je ben, ook als je me niet nodig hebt." "Daarom houd ik zoveel van je..." Ik druk voorzichtig een kus op zijn lippen. Hij zoent me passievol en teder terug. Hij staat op en tilt me op. "Waa waat ben je aan het doen?" Lach ik. "Ik leg je op bed neer, en bel de jongens dat ik voorlopig nog niet thuis kom" "je hoeft voor mij echt niet te blijven hoor." "Oh, maar ik doe het vrijwillig." Grinnikt hij. Hij pakt zijn telefoon en loopt naar de deur. "Ik ben zo terug lieverd." Zegt hij dan als hij knipoogt. Ik knik en trek mijn schoenen uit. Ik kleed me om en doe mijn pyjama aan. Ik ben niet van plan dit huis nog te verlaten vandaag. Connor staat op de overloop te bellen. "Heey James." Hoor ik hem zeggen. "Ik kom eerst nog niet naar huis." Nu verwacht ik van James de vraag: hoezo niet? Aangezien Connor vervolgt met: "Sky heeft net te horen gekregen dat Dennis, haar voetbaltrainer, een zelfmoordpoging heeft gedaan." Ik ga in bed liggen en sla de dekens om me heen. "Hm ja, dus ik blijf hier liever nog even, jullie horen wel wanneer ik richting huis kom, kee?" " mooi, later." Hij hangt op en komt de kamer weer in lopen. Hij trekt zijn schoenen uit en springt naast mij op bed. Hij gaat tegen het hoofd van het bed zitten en ik kom ook omhoog. Ik geef hem een kussen, die hij vervolgens achter zijn rug plaatst. Ik doe hetzelfde en ga dicht tegen hem aan zitten. "Ik hou van je..." Fluisterd hij waarna hij zachtjes een kus op mijn kruin plaatst. "Ik ook van jou..." Fluister ik als ik mijn hoofd op zijn borst leg. Ik hoor het ritme van zijn hart, waarbij ik na een tijdje in slaap val.

P.o.v. Connor.

Sky is in slaap gevallen, ze is zo lief... De deur gaat open en Max verschijnt in de opening. Hij vind nog steeds dat ik Sky weer naar huis had moeten sturen, maar Sky is inmiddels bijna 17, en dus oud en wijs genoeg om eigen beslissingen te nemen. "Max, echt sorry van vannacht, maar alsjeblieft laat haar slapen, ze heeft heel slecht nieuws gekregen over Dennis." Fluister ik. Hij knikt begrijpend en loopt de kamer weer uit, de deur dicht en de trap weer af. Een vlaag van opluchting  Ik kijk naar Sky en veeg voorzichtig een verdwaalde pluk van haar cacao bruine haar uit haar gezicht. Bijna onhoorbaar fluister ik: "ik houd van je..." Ik zucht en doe een oordopje in mijn oor, waarna ik een nummer van all time low op zet en de lijst shuffle. 

Na 2 en een half uur, om half 3, word Sky langzaam wakker. "Heey slaapkop." Lach ik zachtjes. "Hoelang heb ik liggen snurken?" "1. Jij snurkt niet. 2. 2 en een half uur." Grijns ik. "Oh serieus..." "ja serieus. En ik vond het niet erg, Sky." "Hmm, je bent zo lieff." Zegt ze als ze zich uitrekt en zich weer over me heen laat vallen. Alle lucht word in een ruk uit mijn longen getrokken. "Ohh... ja jij ook hoor." "Sorry..." lacht ze. "Geeft niet." Grinnik ik. Ze slaat de dekens van haar af en staat op. "Ik moet naar de wc, ben zo terug." Zegt ze als ze richting de deur loopt. Als ze weg is, komt Max de kamer in gestampt. "Max, rustig." Zeg ik als ik gespannen aan de andere kant van het bed opsta en naar de muur schuif. "Waarom heb je Sky gisteravond niet gewoon naar huis gestuurd?" "O-omdat ze het koud had e-en ze had last van haar knie, d-dus ik dacht dat ik dat beter niet kon doen." Zeg ik ongemakkelijk als Max naar me toe komt en vlak voor me gaat staan. "Waarom heb je niet even een sms gestuurd dat ze bij jou was?" Ik zucht opgelucht als ik van achter Max hoor: "Omdat hij dat niet mocht van mij." Hij draait zich om. Ik kijk om hem heen en zie Sky tegen de deurpost aan leunen. "Hee Sky, ik en Connor hadden even een... een man tot man gesprekje, hé Connor?" "Serieus pap? Meen je dit nou?" Zucht ze. Ze komt naast me staan. "Papa, ik heb elk woord van wat je tegen hem snauwde gehoord. Dit valt me van je tegen Papa." "Sky, laat maar. Het is al goed, hij wil je gewoon beschermen. Ik neem het hem niet kwalijk." "Nee, maar ik wel." Zegt ze terwijl ze haar hand op mijn borst legt. "Papa, zeg sorry." "Nee w..." "ZEGGEN!" Roept ze kwaad. "Sorry, Connor." "Goedzo, want papa... Ik en Connor..." zegt ze ongemakkelijk. Ik kijk haar aan en zie hoe ze lachend een kus op mijn lippen drukt. "Oh... oké." Zegt hij als hij zich omdraait en de kamer uit loopt. Ik begin te lachen. "Opgelost." Grinnikt ze. Ik leg mijn handen om haar middel en til haar op. Ik laat haar op haar bed vallen. "Moet jij zo niet naar Tris?" "Ik moet niks. Ik ga wanneer ik dat wil." Lach ik.