Heart of glass - Connor ball

14

*Een week later*

p.o.v. Sky

Het is half 12 's avonds en ik zit op de bak met een beker ben en jerry's op schoot en mijn pyjama aan. Tranen glijden over mijn wangen en ik staar naar het zwarte beeld van de televisie. Ik neem een hap van mijn cookie dough en veeg een van mijn tranen weg. "Heey, hier zit je. Wat ben je aan het doen?" Vraagt Enrique. "Zie je dat niet? Tv kijken." Snik ik. "Leuk progamma? Het beeld is zwart dus ik kan niet oordelen." Zegt Enrique als hij met zijn handen op de bank leunt. "Het is zwart, net als alle shit waar ik nu in zit." Snik ik. Mama heeft de eerste chemo gehad en moet aankomende donderdag de volgende halen. Het is allemaal afwachten of het aanslaat maar tot nu toe loopt alles nog zoals gepland. "Ik weet wat je doormaakt Sky, mijn nichtje is eraan overleden. Met een schok kijk ik hem aan. "Had je een goeie band met haar?" Hij knikt en komt naast me zitten. 

"Ik ging elke zondag met haar uit, we hadden lol en gingen elke maand naar de bios. Toen ze ziek werd heb ik maanden thuis gezeten en weigerde school. Ik wilde bij haar blijven, aangezien we laat naar het ziekenhuis waren gestapt moest ze meteen blijven. Het ging steeds beter en uiteindelijk zeiden de artsen dat ze naar huis mocht. Ik heb nog een week bij haar thuis geslapen voor ik weer naar school ging. De eerste schooldag was op een vrijdag, en ik weet nog dat ik bij haar langs ging en dat het super goed ging en dat ze zelf ook weer op school was geweest. Gewoon een paar uutjes om te laten weten dat ze weer thuis is en binnenkort weer meedraait. Op de maandag moest ik van 8 tot 5 naar school. Toen ik thuiskwam vertelde mijn moeder dat ze was ingestort en was overleden. Dus geloof me, ik weet het..." Ik zucht. Enrique heeft ook waterige ogen dus ik trek hem in een knuffel. Zijn verhaal is echt heftig. "Waardoor stortte ze in dan?" "Ze bleek een scheur in haar hartklep te hebben van een operatie van toen ze klein was. Die is doorgescheurd en dat hadden de artsen over het hoofd gezien..." Hij zucht en ik geef hem een hapje van mijn ijs. Ik ga tegen hem aan zitten en eet verder van mijn ijs. Af en toe geef ik hem een hapje. Ik zink weg in mijn herinneringen aan de relatie tussen mij en Connor. Op de een of andere manier doet het me glimlachen. Ik heb er mooie onwetende herinneringen aan overgehouden en die helpen me door moeilijke tijden. alhoewel ik hem nog steeds niet kan uitstaan... Ik kan hem gewoon niet vergeven wat hij me geflikt heeft.

 "misschien moeten we gewoon alles even vergeten voor een avond." Zegt enrique opeens na 10 stille minuten. "Hoe bedoel je?" "Nou gewoon, jij, ik en Damen, een avondje stappen met zijn drieën. Gewoon even alles vergeten en lekker gek doen." "Denk jij nou serieus dat Damen me laat gaan?" Grinnik ik. Hij haalt zijn schouders op. "wanneer?" Lach ik dan. "Morgen is een club open, een stadje verderop. We kunnen daarheen als je wil?" "Is goed Enrique, doen we." Ik sta op en hij volgt. Ik loop langzaam achter Enrique aan naar boven. Ik wil de deur openen en Enrique loopt naar de deur van zijn kamer. Ik bijt op mijn lip. "Enrique?" Vraag ik dan zachtjes. "Hm?" "Wil je vannacht misschien... Hier slapen?" Vraag ik onzeker. "Tuurlijk." Hij sluit de deur van zijn kamer weer en volgt mij mijn kamer in. Ik stap in bed en Enrique gaat op de andere helft liggen. "Welterusten." Zeg ik als ik het licht uit doe. "Trusten Sky." 

*Volgende morgen*

P.o.v. Connor

Mijn ogen springen wijd open en waarom moet je mij ook niet vragen. Ik kijk opzij op de wekker en zie dat het al half 1 is. Zo... Lekker geslapen. Ik rek me uit en kom moeizaam overeind. Ik pak een Jeans en een random tanktop uit mijn tas en trek ze aan. Borstel mijn haar en doe het even goed. Ik gaap en trek mijn schoenen aan. Ik loop naar de 'keuken' en trek een paar dikke slokken uit een pak melk. Dan zet ik het pak weer in de koelkast en pak mijn telefoon erbij. Ik kijk mijn instagram en alle verdere social media. Niks bijzonders. Ik sta op en zie dat de jongens de kamer net in komen. "He slaapkop." Grinnikt Tris. "Haha, erg grappig. Waar komen jullie vandaan?" "We hebben met Joe gepraat, gevraagd of we even een rondje stad mochten doen, meeten met fans enzo. Mag, ga je gezellig mee?" "Tuurlijk, waarom niet? Verder heb ik toch niets te doen." "Top, doen we dat. We kunnen wat te eten halen bij de sub?" "Ja lekker, zullen we?" Vraag ik meteen. Ik moet echt weg uit dit kleine hok. Het is zo ouderwets en lelijk in dit hotel... "Wacht even, ik moet even mijn schoenen wisselen." Zegt Tristan. Hij rent zijn kamer in en komt niet veel later terug met andere schoenen. "Kunnen we?" Lach ik dan. Tristan knikt. "Ja Tris? Nu wel klaar?" Vraag ik droog. "Ja, Con, nu wel." Lacht hij sarcastisch terug. Love is in the air...

"Ik vind het prima. Ik trakteer." Lacht Bradley. Ik volg ze de kamer uit en naar beneden. We zwaaien vrolijk naar de vrouw aan de kassa en het is lekker rustig rond het hotel. Geen fans. Ik loop tevreden de buitenlucht in en al gauw zijn we dan ook in de stad. We stappen de subway in en geven onze bestelling door. Meteen daarna lopen ik en James door naar helemaal achterin de zaak waar een afgelegen tafeltje staat. Ik lach en ga tegen de muur zitten. "Blij dat je je weer beter voelt Con." Lacht James als hij mijn vrolijke gedrag opmerkt. "Weet je wat het is James?" "Nou?" "Ja dat weet ik niet, ik was gewoon nieuwsgierig." Grinnik ik. Hij rolt met zijn ogen en begint ook te lachen.