Heart of glass - Connor ball

27

p.o.v. Connor.

"SKY! Is ze oké? Wat is er gebeurd?" Vraagt Max ongerust. "Ze is tegen de grond geslagen door een van die gasten en toen begon haar knie te bloeden. Toen ze het zag ging ze out. Verder is er niks aan de hand. Alleen de wond stopt maar niet met bloeden. Ik heb geen idee wat ik moet doen."  Ik laat hem mijn handen zien. Er rolt een traan over mijn wang. Ik houd nog steeds van Sky, en dat zal ik ook altijd blijven doen. Ze blijft mijn Sky. Zoals ik altijd heb gezegd: I'll never stop caring...

Max neemt haar van me over en gebaard me naar de jongens te gaan. Ik knik en ren er naartoe. Ik werp nog een blik op Sky en Max over mijn schouder. "Jezus, wat is er hier gebeurd?" Vraag ik als ik zie hoe de jongens er aan toe zijn. James staat voorover gebogen met zijn armen voor zijn maag geslagen, zo te zien hartstikke misselijk, Tristan kijkt glazig uit zijn ogen en zijn shirt is kapot. Bradley klooit met zijn arm en trekt een pijnlijk gezicht. James' ogen sperren zich wijd open als hij mijn handen ziet. Ik schuif ze achter mijn rug en kijk hem aan. "Is ze oke? Is het erg?" Vraagt hij. Ik haal mijn schouders op. "Ze heeft een wond op haar knie die niet stopt met bloeden. Toen ze het bloed zag ging ze out. Ik heb geen idee ze is nog niet weer bijgekomen. Ik heb geen idee hie het met haar is, ik zou het je graag vertellen James, maar ik kan het j..." "ssht. Het is oké, Connor. Rustig." Hij legt zijn hand op mijn schouder. Ik knik onrustig.

Ik kijk achterom, ik zie hoe Max de broek van Sky open scheurt om te kijken hoe de wond er aan toe is. Ik zucht en kijk weer naar de jongens. Ik schrik me helemaal kapot, net als James, als Tristan buiten westen raakt en Bradley hem opvangt. Hij begint te schreeuwen en zijn gezicht betrekt van pijn. "Dude!" Roep ik. Ik ren er naartoe en neem Tristan over. Ook James begint te wankelen. "Ja lekker dan... Max!!!" Ik zie hoe Max opkijkt. "Kan je 911 bellen?!" Hij knikt en langzaam valt ook James weg. Ik doe mijn best beiden vast te houden en ondertussen Bradley in het oog te houden. "Dus wat was dat nou? Kun je me vertellen wat jij hebt? En waarom James en Tris niet bij konden blijven?" "James heeft flink rake klappen ontvangen in zijn buik en 1 tegen zijn hoofd, terwijl Tristan een aantal klappen tegen zijn hoofd heeft gekregen." Zegt hij. "En jij?" Ik heb het gevoel alsof mijn arm in de fik staat." "Zou die gebroken kunnen zijn denk je?" "Zou kunnen." Zucht hij. Ja, gaat weer heerlijk...

Ik sta hier nu al 10 minuten met 2 loodzware jongens op mijn beide schouders. Dan komt de ambulance het plein op. Ik zucht opgelucht als er meteen mensen uitstappen om ze over te nemen. 

"We rijden achter jullie aan." Zeg ik. Het personeel knikt, stapt in, zet de sirenes aan en rijden weg. Ik neem Brad mee naar Max. Sky is nog steeds niet bij, in het ziekenhuis zullen ze de wond schoon maken en goed bekijken. Brad stapt in, naast Sky op de achterbank. Zijn arm moet op foto's gezet worden. Sky ligt tegen hem aan en hij aait haar door haar haar. Met de minuut begin ik mezelf meer op te vreten. Ik maak me zo verschrikkelijk veel zorgen om haar. Als er ook maar iets mis is, is dat mijn schuld... 

*Ziekenhuis*

Tris en James zijn meteen opgenomen, Bradley wacht al een half uur op de röntgenkamer en ik vreet mezelf helemaal op omdat ze Sky d'r wond aan het behandelen zijn. "Ehh... Meneer Simpson??" "Yo." Hij staat op. "U mag meelopen naar de röntgenkamer." Hij knikt. Hij wend zich tot mij en zegt: "Rustig, everything is gonna be okay." Ik knik met een glimlach waarna hij de arts volgt. Max belt met Léon, omdat ze van de week weer naar huis gaan. Hij heeft Damen ook gebeld, die is ook onderweg. Ik zucht en verberg mijn hoofd in mijn handen. Al mijn vrienden in het ziekenhuis. En ik zit hier niet voor de eerste keer...

"Hey Damen." Zeg ik zonder op te kijken. Ik hoorde hem aankomen. "Hey, hoe is het met jou? Laat ik dat eerst vragen." Zegt hij als ook hij met een zucht op de stoel naast me ploft. Ik schud mijn hoofd. "Kan niet beter." Antwoord ik sarcastisch. "Kan ik je in vertrouwen wat vertellen?" "Tuurlijk." Hij schraapt zijn keel en ik kijk hem aan. "Je hebt haar gemist hé? Je kunt haar niet loslaten en daarom houd je afstand nietwaar?" Ik kijk hem verbaasd aan maar knik toch. Hoe weet hij dat nou weer?! "Ze was bij het concert right?" "Ja, maar Damen waar wil je naartoe?" "Ze was daar voor jou." "Hoe bedoel je?" "Doordat mama overleed besefte ze hoe belangrijk je voor haar was. Maar ze dacht dat jij het wel had gehad met haar, waardoor ze het opgaf en dacht dat je liever niet meer zo close zou zijn." "Even zonder grap. Is dat waar?" "Ja." "Damen, kom eens." zegt Max, nog steeds aan de telefoon. Hij haalt zijn schouders op en trekt tegelijk zijn wenkbrauwen op. Ik zucht. Wat moet ik daar nou mee?...

Ik spring op uit mijn stoel als James de wachtkamer in komt. "Connor, rustig ik ben oké." "Weet je dat heel zeker?" "Ja, heel zeker." Lacht hij. "Gelukkig man." Zucht ik opgelucht. Dat is in ieder geval 1 die is opgeknapt.... "Ohw, ja ik heb nieuws gehad over Sky, Max weet het al. Ze zal voorlopig niet bijkomen aangezien ze haar medicatie in het bloed gespoten hebben, maar ze mag gewoon met Max mee naar huis. Tristan mag ook vanavond weer naar huis, maar die zal voorlopig flink aan de pijnstillers gekluisterd zitten." "Heb jij ook medicatie gekregen?" "Ja, voor 1 keer per dag, Tris daarentegen moet er 4 per dag. 1 als hij wakker word, 1 bij de lunch, 1 bij het avondeten en 1 voor hij gaat slapen." "Aii... Maar verder hebben jullie allebei niks?" "Nope. En waar is Bradley?" "Röntgenafdeling." "Ernstig?" "Waarschijnlijk een botbreuk in de onderarm." "Aii..." "Jup. Dus... Iedereen mag weer naar huis vandaag?" "Ja. Iedereen slaapt vannacht in eigen bed. Wel, behalve jij dan, jij slaapt vannacht nog bij mij." Ik begin te lachen. Ook Tristan komt met zijn handen aan zijn hoofd naar binnen. In 1 van zijn handen heeft hij een potje pijnstillers. James haalt uit zijn zak een doosje waar ook pijnstillers in zitten, alleen zijn die van James veel lichter.

P.o.v. Damen *THUIS*

Papa loopt naar boven met Sky. Ik loop er achteraan, papa heeft gevraagd of ze vannacht bij mij kan slapen om dat ik meestal niet zo diep slaap als de rest. Ik zal wakker worden wanneer ze wakker zou worden. Hij legt haar op de ene helft van mijn bed en ik pak mijn oude trainingsbroek en een oud hemd. Ik loop naar de badkamer, kleed me om, poets mijn tanden en kruip ook onder de dekens. Ik zeg papa trusten en dan gaat het licht uit. Ik ben verschrikkelijk moe...