Heart of glass - Connor ball

6

P.o.v. Connor

"Vanmiddag... we waren bovenaan de Eiffeltoren en ergens wist ik dat vanavond de mooiste avond zou worden. Ik had een cadeautje voor haar. Wacht." Ik rol opzij en haal het doosje uit mijn broekzak. Ik open het doosje en haal de ring er uit. "We... we waren vandaag precies 2 maanden samen." Ik heb moeite de tranen binnen te houden maar laat Bradley de ring zien. "Jezus man..." zucht hij meelevend. "Dat meisje, ze zag me wel zitten en toen ik vertelde over Sky, zei ze luchtig: alles kan kapot, toch? Ik schud mij  hoofd en ze drukte haar lippen op de mijne. Ik probeerde los van haar te komen maar toen waren jullie daar met zijn allen. Ik heb niks gedaan! Ik deed niks verkeerd en ze wil niet luisteren... Wat moet ik nu? Ik mag het haar niet uitleggen en ik mag haar de ring ook niet meer geven...." "Ik ga proberen je te helpen Con. Maar ik wil mijn vriendschap met haar niet kwijt, snap je dat?" "Tuurlijk. Ik wilde dat ook niet. Sky is geweldig. Ze is perfect. Maar bedankt Brad." Ik stop de ring terug in het doosje en leg het doosje op mijn nachtkastje. "Welterusten bro." Zegt Bradley. "Trusten Brad." Hij klikt het licht uit en ik kruip onder de dekens.

Ik sluit mijn ogen maar slapen gaat niet. Ik denk alleen maar aan Sky. Zou het ooit nog goedkomen? Ik draai me om en kijk naar het gordijn. Ik kan alleen maar hopen dat Sky het me gaat vergeven... Ik val langzaam in een onrustige slaap.

P.o.v. Sky.

Ik open mijn ogen  en schrik als ik zie dat het al half 9 is. Ik heb James zoals beloofd om 3 uur wakker gemaakt en hij had geen last van geheugenverlies. Ik spring uit bed en merk dat James ook al uit bed is. Ik mag hopen dat hij niet naar de sportschool is want dat had de arts afgeraden. Ik zeg wel gewoon dat ik heb afgesproken met een kennis van Papa. Ik moet er even uit. Even uit mijn leven vol teleurstellingen stappen en lol maken. Ik heb lang niet meer aan voetbal gedaan, sinds mijn blessure eigenlijk al niet meer. Misschien vandaag nog even... Ik trek een zwarte panty aan, een zwarte shortie en een zwart shirtje met witte streepjes. Mijn lange bruine golvende haar laag ik over mijn schouders hangen en ik loop naar de keuken. Ik pak een broodje en beleg deze met kaas. Ik neem een hap en ga op zoek naar mijn ooit witte lage all stars. Ik trek ze aan en stop nog een hap in mijn mond. Dan loop ik naar de bank waar James, Bradley, Tristan en Connor zitten. Ik slik en ga naast Connor zitten, aangezien dat de enige vrije plaats is. "Ik moet zo gaan. Ik heb afgesproken met een kennis van Papa." "Oké. Zeg als je om 6 uur hier weer bent dan kunnen we met z'n allen een pizzaatje halen." "Is goed. Ik ben hier weer om 6 uur." Ik eet de laatste hap van mijn broodje en neem een slok melk. Ik kijk naar James die telkens met een betrokken gezicht op de bank zit. "James gaat het wel?" Hij schud zijn hoofd. "Wat misselijk."

"Heb je die medicijnen wel gehad?" "Welke medicijnen?" Hoor ik iedereen in koor zeggen. "Geez... Let eens een keer op." Ik sta op en loop naar het keukenkastje. Ik haal er het doosje medicijnen voor James uit en kijk wat er op staat. Hij heeft 3 verschillende doosjes meegekregen en ik moet kijken welke voor misselijkheid is. Dan schiet me te binnen dat hij alle 3 elke ochtend, middag en avond in moet nemen. Ik haal van alle 3 eentje uit de verpakking en neem een glas water mee. "Deze drie innemen. Er staan 3 doosjes in het rechter keukenkastje. Vanmiddag na het eten van alle 3 weer een innemen en vanavond voor het slapen gaan weer." Ik geef James de medicijnen en begin te lachen als hij met grote ogen naar de 3 gigantische pillen kijkt die hij naar binnen moet werken. "Doe het nou maar." Grijns ik. Hij legt de 3 pillen op zijn tong en slikt ze alle 3 in een keer weg. "Ik moet gaan. Als er iets is ik heb mijn mobiel bij me en ik ben om 6 uur weer thuis." Ik pak mijn portemonnee en houd buiten een taxi aan. "Club Red. And can you drive a little fast? I'm late." De man knikt lachend en start de auto. Ik pak mijn telefoon en heb een sms van Connor. Nog van gisteravond in Red. Ik open hem en voel tranen opkomen. Gister onder invloed van alcohol voelde ik me beter. Beter dan dit... Misschien moet ik dat vandaag maar weer doen. Ik heb genoeg geld bij me en Enrique kan het regelen.

Ik stap uit en betaal de chauffeur. Ik zie Enrique op het trappetje van de club zitten wachten. Hij heeft me nog niet gezien... ik kijk op mijn horloge. Kut. 20 minuten te laat. Ik kijk weer naar Enrique en ren naar hem toe. Ik plof naast hem op het trappetje en lach naar hem. "Heey! Ik dacht al dat je niet meer zou komen!" Lacht hij. "Tuurlijk wel." Ik kijk naar zijn kleding. Witte nike sneakers. Een zwarte jeans en een donkerblauwe trui. "Dus... wat gaan we doen vandaag?" Vraag ik hem. Hij lacht en kijkt achter zich naar een gigantisch voetbalveld. Hij haalt een bal achter zich vandaan en grinnikt. "Kun je een beetje voetballen?" Mijn ogen lichten op en meteen voel ik me beter. "Een beetje? Weet je wel dat je het tegen de sterspeler van mijn team hebt?" Grinnik ik. "Welke positie?" "Op nummer 14 in centraal verdediging." "Ahh, nice." Ik tover een glimlach. Ik doe een staart in als hij me meeneemt naar het veld waar zijn vrienden al staan te wachten. "Ze zijn Frans. Ik vertaal wel." Fluisterd hij. "Goed goed." Grinnik ik.

"Heey!" Roep ik. Ik lach als iedereen vrolijk heey terug zegt en vervolgens de teams verdelen. Ik bij Enrique, en een paar jongens genaamd: Emilio, Giovanni (bijnaam Gio) en  Darryl. Ze zijn echt aardig. Darryl kan een beetje Engels en de rest spreekt alleen Frans. Ik speel eigen positie. Altijd gunstig. Emilio is een goede stevige sterke keeper en Enrique is prof aanvaller. Ik heb dit zo gemist... Giovanni op middenveld en Darryl is ook aanvaller.  Al moet ik zeggen dat de andere ploeg ook stevig in zijn schoenen staat. Af en toe knijp ik mee naar voren en pakt Darryl positie over. Ook nu. Enrique speelt naar mij en ik schiet de bal zo hop achter de keeper langs. Dat is dan 4-2.