Heart of glass - Connor ball

37

P.o.v. Connor.

Dinsdag is ze jarig, en we zijn bezig met het plannen van een verjaardagsfeestje. Zonder ze het weet, komen Sterre, Lot en al haar vriendinnen uit het voetbalteam en van school eerder over naar Nederland. We hebben een grote concertzaal geregeld en ze gaat het helemaal geweldig vinden.

"Hoe wisten jullie dat ik dinsdag jarig ben? Ik was het zelf alweer vergeten!" Grinnikt ze. "Ja eh, hai, ik ben Connor, je vriendje. Ik hoor dat soort dingen toch te weten." We schuiven aan op een terrasje en bestellen wat te drinken. "Connor je bent echt awesome." Fluister ik in zijn oor. "Weet ik." Fluistert hij terug. Ik rol met mijn ogen en ga tegen hem aan zitten. Hij begint te lachen en haalt zijn hand door mijn haar. "Jij, bent net ietsje te vol van jezelf." Grijns ik. Ons drinken word gebracht en we praten gezellig wat bij. Joe heeft wat mensen met ons mee gestuurd, maar nog steeds zitten we allemaal zo onopvallend mogelijk. "Hadden we in Nederland geen last van hm?" Grinnik ik. Ze schudden hun hoofd bedenkelijk. "Nope, niet echt." Ik begin te lachen en laat me zakken in de armen van Connor. Ik hang onderuit als een zoutzak en ik ben ongelovelijk moe. "Wat is er bubz?" Vraagt Con. "I feel like I'm gonna dieeeee." Zeg ik in een zeurende stem. Meteen schiet ik in de lach als 8 ogen uit hun kassen springen en 4 hoofden nog net niet op de grond vallen. "Oh mijn god, stuk beter, julie faces." Lag ik.

De jongens grinniken ongemakkelijk en ik lig in een deuk. "Hé, jongens zullen we het haar nu geven?" vraagt James. "DUDE! Ik ben nog niet jarig! NEE." "Oh, je dacht dat we maar 1 kado hadden?" "EH, ja?" "Nee, nee we hebben ieder appart een kadootje gekocht, maar we hebben er samen ook een stuk of 6." Lacht Tristan. "Nieeet." Zeg ik. "Ja, tuurlijk, wat voor vrienden zouden we zijn als we maar met 1 stom kadootje aan komen zetten?" Lacht Brad. "Dude, nee dat kan echt niet." Zeg ik overvallen. "Rustig maar, geen diamanten oorbellen ofzo." Ik schiet in de lach. "Doe maar James, wie heeft het?" Vraagt Tristan. "Ikkeee." Zegt Brad. Ik begin te lachen. Hij haalt een juwelendoosje tevoorschijn. "Alvast van harte gefeliciteerd Sky." Zegt Bradley als hij het kadootje geeft. Als hij weer wil gaan zitten sta ik op en trek ik hem in een knuffel. "dankje dankje dankje!" Lach ik. "Geen probleem geen probleem geen probleem! Nou, ga zitten en maak open." Lacht Brad. "Juist." Grijns ik.

Als ik zit pak ik het doosje van tafel en open ik hem. "Dit hebben jullie niet echt gedaan hé? Dit zijn jullie niet hé?" Zeg ik schaterend van het lachen. "Ja, ja dat zijn wij wel." Lachen ze. "Oh god jullie hebben humor." Lach ik. "Tuurlijk." Lachen ze. Een armband met 5 bedeltjes. Een foto van hun, in hun blote kont. 4 bedeltjes met een foto van 1 van de jongens, de 5e met een groepfoto waar ze normaal op staan. Ik doe hem om en begin te lachen. "Ohja, nu hoef ik jullie zeker niet te missen." Grinnik ik. OH wauw wat een humor.

Ik zucht. "Guys, ik moet zo naar het vliegtuig..." "Ja, Bradley, breng haar even." We staan allemaal op. "Als ik niet op tijd ben, wens Dennis beterschap van mij, en doe iedereen de groeten. Ik hou van je oké?" Zegt Connor. "We komen wel optijd, relax." "Misschien een file?" Zucht hij als hij verveeld naar de straten kijkt, die bezaaid staan met auto's. "Is goed, zorg jij goed voor jezelf asljeblieft en haal je geen rare dingen in je hoofd oké?" "Tuurlijk niet." Lacht hij. Ik tover een glimlach tevoorschijn en geef hem een kus. "I love youu schatje." Zeg ik. "Love you to babe." Antwoord hij. Hij rent achter de jongens aan naar de auto van James, terwijl ik en Brad aan ons avontuur naar het vliegveld beginnen.

"Heb je er een beetje zin in?" Lacht hij. "Nee." "Niet?" "Nee. Dennis ligt in het ziekenhuis, papa is chagrinnig sinds het moment dat ik hem vertelde dat Connor en ik weer samen zijn en het ergste van allemaal: jullie gaan niet mee!" "Ahw, komt wel goed. Dinsdag ben je er weer, en hebben we heel veel kadootjes voor je." "Meer?" Vraag ik geshokeerd. "Nee gast ik kan echt niet nog meer aannemen! Niet meer halen. Niet meer." Zeg ik. "Oke, niet meer." Lacht hij. Ik draai de radio zachtjes aan en hoor hun nummer. Meteen draai ik het volume max en schreeuw ik keihard mee met rest your love.

"Jaja, zo kan 'ie wel weer. Ik ben erg gehecht aan mijn gehoor, ik verlies het liever niet." Lacht Bradley. "Sorryy.." Giechel ik. "Het is oké." Grijnst hij. Zijn mobiel gaat over. "Dat zullen de jongens zijn. Kun jij even opnemen en op de speaker zetten?" "Tuurlijk." Ik pak zijn telefoon en neem op. "Heey, momentje, ik zet je op de speaker." Zeg ik meteen en ik zet het gesprek over de speakers. "Is er iets mis boys?" Vraagt Bradley. "Nou... Het probleem is dat we compleet vast staan op de snelweg." Brad parkeert de auto en ik slik, bang voor wat er nu komt. "We zijn niet zeker dat we op tijd zijn, we houden jullie op de hoogte, oké?" Hoor ik Connor ontzettend gestrest. Meteen pak ik mijn eigen telefoon en app ik hem.'Ik neem het je niet kwalijk babe, rustig x' Ik zucht en knik, ookal zien ze dat niet. "Is goed, ik hoor zo wel weer van jullie." zeg ik een beetje teleurgesteld. Ik hang op en stap uit. Bradley lijkt ook niet zo goed te weten wat hij dan nu moet zeggen. Hij stapt ook uit en helpt me met het dragen van mijn spullen. Ik laat heel veel spullen hier, omdat het huis hier in Engeland toch eigenlijk ook een soort thuis is, en van ons blijft. Ik ben hier dinsdag toch weer. "Wil je wat te drinken?" "Oh, ja ehh.. Doe maar een cola." Antwoord ik. Hij knikt en haalt wat te drinken voor ons. Ik zink weg in gedachten. Wat als ze niet op tijd zijn?...

De tijd tikt langzaam weg en de zenuwen nemen toe. nog iets meer dan 5 minuten voordat er geboard mag worden. De bagage heb ik een half uur geleden al op de band gelegd.

Weer gaat zijn telefoon. Hij neemt op en drukt het gespreksvolume omhoog. Ik ga tegen hem aan zitten om mee te kunnen luisteren. "Yo man, en... Hoe lijkt het? Het vliegtuig vertrekt met 5 minuten hé?" "Ja... Ehh daarover. Mogen we Sky even?" "Eh, tuurlijk, geen probleem." Hij geeft me zijn telefoon. "Sky, we gaan het niet redden... Het spijt me..." "Het is oké, geen zorgen." Breng ik moeizaam m'n strot uit. "Sky, lieverd ik wil dat je weet dat ik je vreselijk ga missen." Hoor ik Tristan roepen. "Ja ik zeker ook boobeertje, ik zie je dinsdag oké?" Zegt James. Een traan zoekt zijn weg over mijn wang. "Tuurlijk zie je me dinsdag Ja Mezz. Trissieee ik ga jou ook missen bruhh." Lach ik. Connor heeft nog niet een woord gezegd, ik weet dat hij zich schuldig voelt. "En Connor? Schat, ik ga je verschrikkelijk missen... Ik ben er dinsdag weer, beloofd, ik houd van je, kusjes." "Ik ook van jou pop, zie je dinsdag, kusjes." Gate 23 to the Netherlands ready to board. Have a nice flight.

"Jongens ik moet gaan, hou van jullie." "wij ook van jou Sky, veel plezier in Nederland!" Roepen ze allemaal tegelijk. Een glimlach verschijnt rond mijn mondhoeken en ik hang op. "Ah... Ik ga je ook missen hoor." Zegt Bradley een beetje awkward. "Dude! Je bent m'n beste maat, ik jou ook dat weet je toch!" Hij begint te lachen. Ik spring in zijn armen en geef hem een behoorlijke knuffel. "Zeg de jongens dat ik ze ga missen... Alsjeblieft?" "Tuurlijk. zij jou zeker weten ook." "Ik hou ook van jou Brad, tot dinsdag." Fluister ik in zijn oor. Ik glimlach naar hem en een traan verlaat mijn wang. Ik had gewild dat ze er allemaal waren... Dat ze me allemaal uitzwaaiden... Helaas, ik heb al zo veel, ik kan natuurlijk ook niet alles hebben... "Ik ga je missen man, tot dinsdag." "Ik jou ook, ik zie je dinsdag Sky." Zegt hij. Opnieuw tranen. Ik draai me om en stap het vliegtuig in. Dag jongens, Dag Connor, tot dinsdag...