Heart of glass - Connor ball

46

p.o.v. James

"Hadden jullie alvast wat te drinken gewild?" Vraagt een jongen van midden 20. "Dames gaan voor." Glimlach ik. "Doe mij maar een Fanta." Glimlacht ze naar de man. "Voor mij een cola alsjeblieft." "Komt eraan." Zegt hij vriendelijk voordat hij wegloopt om ons van drinken te voorzien. "Wat neem jij voor pizza?" "Hm, ik weet niet. Ik twijfel tussen Hawaï en peperoni. Jij?" "Ik neem de Louisiana chicken, met stukjes gegrilde kip, champignons, ui en groene paprika." Grijns ik. "Hm, klink goed." Ik leg de kaart op tafel als ik mijn telefoon hoor af gaan in mijn jaszak. Ik vis mijn telefoon uit mijn zak en neem op, totaal niet verrast door het feit dat er Bradley op het scherm is verschenen.

"Hey man, en, bevalt het een beetje?" Hoor ik meteen. "Ja, hey, ja prima, we zitten bij pizza hut, we zijn even de rest van de middag in Bradford centrum geweest. En bij jullie ook alles kids?" "Ja zeker, en het hotel? beetje netjes?" "Ja, ja netter dan de meeste kamers waarin ik geslapen heb." "Mooizo, nouja in ieder geval, eet smakelijk, en zeg maar tegen Sky dat ze vanavond een telefoontje van haar vader kan verwachten. Hij belde Connor net en toen hij zei dat ze niet hier was, was hij behoorlijk pissed. Ik check jullie later." "Yo man, ik spreek je." Ik hang op en stop mijn telefoon weg. "Fanta voor u, en Cola voor meneer." De jongen zet netjes de glazen op tafel. "Had u al een keuze gemaakt?" Ik kijk Sky aan, aangezien zij net nog twijfelde. Ze knikt met een glimlach. "Nummer 15, de pizza Hawaï." "Nummer 15." Herhaald de jongen terwijl hij de bestelling opneemt. "En meneer?" Elke keer als ik meneer word genoemd begin ik te grijnzen. Zo oud zie ik er toch ook weer niet uit? "Nummer 28, de Louisiana chicken." "Oeh, Louisiana chicken, uitstekende keus. Nummer 28." Hij lacht vriendelijk naar ons beide en loopt richting de keuken.

p.o.v. Sky

"Brad had het over je vader. Je kan nog een telefoontje van hem verwachten, hij flipte hem naar Connor, toen hij vertelde dat jij niet in de buurt was. Ik geloof dat Brad nogal geschrokken is van je vader, ik bedoel, ik heb hem ook lange tijd niet meet zo verschrikkelijk chagrijnig en kwaad gezien om alles wat fout gaat. Zelfs de hele kleine dingetjes maken hem zo enorm kwaad." "Klopt, ik heb hem een aantal weken geleden ook zo gigantisch vol gescholden. En hij was er zelfs op tegen dat ik met jullie mee ga op tour als styliste. Hij was boos dat ik het hem niet eerder had verteld." Ik stop met praten als ik mijn ringtone hoor. "Speaking of the devil..." Zucht ik geÏrriteerd. Ik slide over het scherm en leg de telefoon aan mijn oor.

"Heey pappiee!" "He. Ik hoorde dat je niet bij de jongens in de buurt bent, en dat je met James in Bradford zit." "Papa doe normaal. Ik ben gewoon 2 nachten met James in Bradford. Stel je niet zo gigantisch aan ik heb het helemaal zelf betaald. Ik snap niet waar je je zo druk om maakt altijd." Ik houd me zo rustig mogelijk, aangezien ik in een restaurant zit en liever niet gezien word als dorpsgek. "Je had het me toch kunnen vertellen?" Schreeuwt hij kwaad. "Ja zodat je me weer tegen had kunnen houden zeker? Ja mooi niet dus." "Tegenhouden? Maar lieverd waar heb je het over?" "Ja, papa ik ben niet dom oké, jij bent er compleet op tegen dat ik nu zonder familie in Engeland rondspook met de jongens.. Ik snap het. Maar papa laat me toch eens los! Ik ben 17 nu!" Dring ik aan. "En papa?" "Hm?" "Joe heeft me aangenomen en ik kom dus nu voorlopig niet naar huis toe." "WAT?!" "Ja doei papa." Ik zucht en rol met mijn ogen als ik ophang en mijn telefoon op tafel smijt.

"Zo, was weer gezellig zo te horen." Grinnikt James. Ik begin te lachen. "Ja, super." Ik rol opnieuw met mijn ogen en haal mijn hand door mijn haar. Ik pak mijn glas van tafel en neem een slok.

Een klein kwartier later komt de ober aan, met 2 pizza's. "Hawaï voor mevrouw, alstublieft." "Dankuwel." Antwoord ik beleefd. Wat ben ik toch ook netjes opgevoed nietwaar? "En een Louisiana Chicken voor meneer, alstublieft." "Danku." "En eet smakelijk." Hij knikt ons beleefd toe en verlaat de tafel. "Oh ziet er lekker uit." Grijnst James. Ik knik en begin gulzig te eten, want om eerlijk te zijn, had ik inmiddels best trek gekregen.

"Dat was weer lekker. Wat gaan we nog even doen?" Vraag ik nieuwsgierig nadat James de pizza's heeft betaald. "Laten we terug gaan naar het hotel en nog even chillen." Ik knik en begin te lachen. "Wat?" Vraagt hij verontwaardigd. Ik pak hem grinnikend bij zijn schouders en draai hem om. Bij de kassa, staat een klein meisje van ongeveer 5. Ze trekt haar moeder aan haar shirt en wijst naar James. "Ahw, cute little girl." Glimlacht hij als hij bij haar staat. "Hello." Stottert ze. "What's your name sweetheart?" "I'm Anna." Zegt ze zachtjes. "Mommyy! James just asked my name!" Fluistert ze hard. Haar moeder schrikt als ze James op zijn hurken naast haar dochter ziet zitten. Ook zij hebben netjes betaald. "Oh that's so nice sweetheart! Why don't you ask James for a picture?" Vraagt haar moeder haar lachend. "Do you want that?" Fluistert ze vol ongeloof.

Het maakt me aan het lachen. James is ontzettend goed met kinderen..."Of course! Come here sweety!" Hij begint te lachen en zet haar op zijn knie. roze blosjes vormen zich op haar wangen en ze begint breed te lachen. James lacht ook in de camera en geeft haar vervolgens een kus op haar wang. "And remember, always listen to your mommy." Grijnst hij. Het meisje knikt en loopt weer naar haar moeder als wij pizza hut verlaten en onze reis naar het hotel voortzetten.

"Pff, is zij nou nog niet afgelost, zij werkt op mijn zenuwen." Zucht James geïrriteerd. Hij doelt op de baliemedewerkster. Zodra ze hem gezien heeft verschijnt er een gigantische geforceerde glimlach op haar gezicht en die verdwijnt niet voordat de liftdeuren sluiten. Ik schud lachend mijn hoofd. Wat een sukkel is het ook even zo goed. Als de liftdeuren openen lopen we richting onze kamer, waar ik meteen op mijn bed neer plof. Lange, maar vooral leuke dag gehad tot nu toe...

"Jamessss....." Zeur ik. "Wat is errrr?" Zegt hij zeurderig terug. "Wat gaan we doennnnnn?" Zeur ik weer. "Nou.... Ik moet nog een YouTube video opnemen.... Zin om dat nu te doen?" "Oh ja tuurlijk, en je kunt die stukje van vanmiddag erin editten. We kunnen een soort videoblog maken over onze "vakantie" in Bradford?" "Ja, tuurlijk. En misschien een shockball series?" Vraagt hij. Ik frons angstig mijn wenkbrauwen. "Kom op! Niemand durft, please jij bent mijn enige hoop om op tijd een video online te zetten." "Oke, maar voor deze ENE KEER." Geef ik uiteindelijk toe. Ik heb een HEKEL aan stroomschokken. Gadverdamme....