Heart of glass - Connor ball

48

p.o.v. James

De aftiteling van the notebook rolt over het scherm. Ik leg mijn arm om Sky heen. Ze is halverwege de film in slaap gevallen en ik heb haar niet wakker gemaakt. Ik sluit haar tablet af en leg hem naast bed. Ik laat me voorzichtig onder de dekens zakken en strijk een verdwaalde pluk haar uit haar gezicht voor ik de schemerlamp op het nachtkastje uit zet. Ik sluit mijn ogen en val binnen no-time in slaap.

**

Mijn oogleden voelen zwaar, maar worden bijna gedwongen open te gaan door het brandende zonlicht dat van buiten komt. Ik sluit meteen mijn ogen weer, door het zonlicht dat aanvoelt als citroensap in mijn ogen. Ik zucht en sla de dekens van me af, wetende dat Sky al onder de douche staat. De badkamerdeur staat op een kier en er komen dampen de kamer in. En nee, ik ga niet gluren. En dat is niet alleen vanwege het feit dat er een douchegordijn hangt. Ik hoor haar zachtjes zingen terwijl ik de waterstralen op de douchevloer hoor kletteren. Ik sta op en pak mijn jeans. Ik hijs mezelf er in en trek een wit T-shirt bij aan voor ik mijn spijkerjasje er overheen trek. Ik kam mijn haar en gebruik een likje gel om het in model te brengen. Tegen de tijd dat ik klaar ben gaat de douche uit. Ik loop naar de keuken en sla een glas water achterover. 

"Hey, ben jij ook al wakker?" Vraagt Sky terwijl ze de kamer in loopt en haar haar nog snel een keer afdroogt. Ik knik. "Roomservice of gaan we beneden ontbijten?" "Zullen we even gezellig doen en beneden eten?" Grinnikt ze. "Prima, zolang dat mokkel van gisteren er niet zit." "JAMES!"  Lacht ze. "Ja?" "GEDRAAG JE!" giert ze het uit van het lachen. "Oké oké, kom nou maar gewoon mee, maar ik weiger haar ook maar een blik waardig te geven, just so you know." "Ja joh, helemaal prima." Grinnikt ze als ze de handdoek op bed gooit en we samen naar beneden gaan. In de lift valt me op dat ze vandaag een gebleekte ripped skinny jeans draagt en een sweater van mickey mouse. Cute. 

"Goeiemorgen, zou ik iets voor u kunnen betekenen?" Vraagt een lief meisje van midden 20. "Hebben jullie misschien verse croissants?" Vraagt Sky vriendelijk. Hmmm oh yeah goed idee. "Ja, tuurlijk, hoeveel kan ik er voor u ophalen?" "Ik zou er wel 2 lusten, dankje, James?" "Doe mij er ook maar 2, thanks." Het meisje knikt vriendelijk en loopt weg. Sky pakt haar telefoon en haar ogen springen wijd open. "Is er iets?" Vraag ik voorzichtig. "Connor zou me gisteravond nog bellen, maar ik heb niet opgenomen omdat ik in slaap viel!" "Calm down, hij is echt niet boos." "Hm, nee... Maar vind het beetje lullig omdat ik hem had gevraagd om nog te bellen..." "Bel hem terug." Zeg ik terwijl ik mijn schouders ophaal. Ze knikt en niet veel later haalt ze haar telefoon naar haar oor. Ik loop ook even kort door mijn mentions heen. Ik open snapchat en maak een foto van de croissants die voor ons neer zijn gezet. 'Breakfast time with Sky in Bradford <3' 

P.o.v. Sky. 

"Oké schat, spreek je vanavond." Hoor ik Connor met een schorre stem zeggen. Wedden dat 'ie nog op z'n nest ligt? "Tot vanavond Con. Loveyou." "Loveyoutoo babe kusjess." Een glimlach verschijnt op mijn gezicht en ik hang op. Ik neem een hap van mijn croissants en schiet keihard in de lach als James zijn net genomen hap bijna uitspuugt. "Je BFF James, kijk." Grinnik ik. Hij kijkt me aan met een dodelijke blik in zijn ogen. "Als blikken konden doden had ik hier nu niet gezeten." Grijns ik. "Misschien niet." Lacht hij. Ik eet glimlachend mijn croissant op.

**

"James! Kijk dat dan!" Ik begin hard te lachen en wijs naar de 2 tieners die van top tot teen gekleed zijn in merkkleding en midden op het stadsplein ongelovelijk vals staan te zingen. James kijkt op en volgt mijn vinger naar de tieners op het stadsplein. "Oh wauw, mijn oren." "weetje wat? We gaan veel mensen een plezier doen." "Hoe?" "Geef eens je telefoon, jij hebt leuke muziek op je telefoon." Hij begint te lachen en overhandigt me zijn telefoon. Ik scroll door zijn muzieklijst en als blijkt dat ik niet kan kiezen druk ik links bovenin het scherm op 'willekeurig nummer' en kijk op om James met zijn hoofd te zien schudden. "Jaja, ik weet het. TRIEST." Grijns ik. "Dat wilde ik niet zeggen." "Neenee, dat zal wel niet." Lach ik. Ik pak hem bij zijn hand en trek hem mee het stadsplein op. We gaan tegenover de tieners zitten op ongeveer een afstand van 7 tot 10 meter en ik zet de akoestische versie van wake up op. Ik zing vrolijk met de muziek mee en begin te lachen als hij stukjes de tweede stem doet. Couplet zingen we samen. Ik stop met zingen en hoor mensen met de muziek mee klappen. Heel vaak als ik zing, sluit ik mijn ogen of concentreer ik me op de persoon waarmee ik zing. Ik heb dus deze keer mijn ogen gesloten gehad. Wanneer ik ze open zie ik een horde mensen om ons heen staan, die op de maat mee klappen met de muziek. 

"So wake up

Your sleeping heart
And we will dream a dream for us
That no one else can touch, my dear
I'm here
So wake up,"

Luid geklap en gejuich. Gelukkig worden we niet constant op de hielen gezeten door fans. Ik ben er inmiddels redelijk aan gewend dat we regelmatig opgehouden worden door een aantal fans die dolgraag een handtekening willen van hun grote idolen. En dat snap ik, ik bedoel, ik wil ook heel graag nog eens 5SOS meeten, alhoewel ik geen supergroot fan ben, heb ik wel ontzettend veel respect voor hun muziek. De mensen stromen langzaam weer van het stadsplein af en dan verschijnen de tieners van mijn leeftijd weer. Ze kijken ons aan met een kop vol onweer. De jongen van een jaar of 18 grijpt het meisje van rond de 15/16 bij haar arm en samen stampen ze kwaad weg. "Oh wauw, nooit gedacht dat het omklooten met willekeurige mensen zo leuk kon zijn." Grijns ik. "Zullen we nog even door de winkelstraten lopen? Even wat winkeltjes bekijken, misschien wat leuke dingetjes kopen?" Vraag ik vervolgens. James knikt instemmend en samen lopen we richting de winkelstraten.

We lopen een schattig souvenierswinkel in en meteen valt mij op dat er een schattige oude vrouw achter de balie staat. "Wauw, heeft u dit alles met de hand gemaakt?" Vraag ik serieus geïnteresseerd als ik een schattig leren armbandje van een van de vele planken pak en zie dat er spreuken op staan. Op deze staat in sierlijke letters: A simple Hello, coould lead to a million things. 

"Ja, alles is met de hand gemaakt." Antwoord ze met plezier. Aan haar hele houding is te zien dat ze er ongelooflijk trots op is. Iedereen is goed in iets, soms moet je verder willen kijken dan wat voor de hand ligt. Niet iedereen kan zingen, niet iedereen kan dansen, niet iedereen kan super goed tekenen  en niet iedereen kan miljoenen verdienen met het schrijven van romantische boeken of het in elkaar zetten van een goede smartphone app. Het feit dat bijna niks tegenwoordig nog met de hand gemaakt word, wil dan toch nogal wat zeggen. Wat deze vrouw doet is echt ontzettend mooi, en ik kijk mijn ogen uit in deze winkel. "Het is prachtig." Zeg ik vriendelijk en oprecht. Ik loop een stuk langs de planken en dan valt mijn oog op een groot ingelijste tekening die aan de muur hangt. Er hangt een bordje bij. 'Aandenken aan mr. Benson. Geliefd echtgenoot, trotse vader en een goede overgrootvader die ons te vroeg heeft moeten verlaten. RIP: 27/07/2015.' Ik bekijk de tekening. Het is een afbeelding van een groot schip. En er valt heel duidelijk aan te tonen dat alles met de hand getekend is. 

Ik heb nog steeds de armband in mijn hand. Ik laat mijn oog op een houten beeldje vallen. Een met de hand gesneden paard uit een stukje hout. Oh wauw... Ik pak het van de plank en leg beide dingen op de toonbank. Ze slaat het aan op de kassa terwijl ik mijn tas open om er geld uit te halen. Dan valt me op dat er amper wisselgeld in de kassa zit. Mensen hebben veel te weinig respect voor degenen die dit tegenwoordig nog kunnen. Ik zucht en opnieuw open ik mijn tas. Ik haal er 3 briefjes van 50 dollar uit en geef deze aan haar. Ze kijkt me niet begrijpend aan. "De mensen van tegenwoordig hebben te weinig respect voor uw werk, dus ik wil u laten zien dat er ook mensen zijn met een goed hart, en die niet zo voorbij lopen zonder een kijkje te nemen in dit kleine paradijs. Uw werk is geweldig en dit is iets wat ik aan u wil geven als blijk van waardering voor dit prachtige stukje kunst." "Maar dat kan ik toch niet aannemen?" "Ja maar natuurlijk wel! U hebt het harder nodig dan ik, geloof me. Geniet ervan. Doe er wat leuks mee." Ze omhelst me vol ongeloof. Een traan van vreugde verlaat haar ooghoek. "Heel erg bedankt meisje. Je hebt een hart van goud, vergeet dat nooit. Er zouden meer mensen zoals jij moeten zijn." "Geen probleem. Uw werk is prachtig, ga er vooral mee door." Ik pak de armband en het beeldje en verlaat zwaaiend en met een glimlach haar winkel. James lacht. "En, hoe voelt dat nou? Om iemand zijn dag zo op zijn kop te zetten?" "Ontzettend goed." "Duss..." "Duss... Niks. Ik ga nu heus niet met geld lopen smijten hoor." "Nee, oké. Mooizo." Ik begin te lachen en geef hem een speelse stomp tegen zijn schouder. "Kijk, deze domme reacties. deze domme kleine dingen maken onze vriendschap nou zo perfect." "True." Glimlacht hij.