Heart of glass - Connor ball

32

P.o.v. Sky

"Sky!! Eten staat op tafel!" Roept Damen. Ik sta op en loop de trap af. Connor loopt mee de woonkamer in en gaat naast mij aan tafel zitten. Damen wist dat Connor er was en hij moest koken, dus ook voor Connor staan er taco's op tafel. "Dus... Ik neem aan dat jullie weer...?" Ik knik lachend. Connor kijkt me aan en knikt ook kort. Ik neem een hap van mijn taco en eet rustig alles op. Maar steeds houd ik de vraag in mijn hoofd... Waarom heeft Dennis besloten een eind aan zijn leven te willen maken? Ik moet Connor ook nog vertellen, en de andere jongens natuurlijk ook, dat ik, Damen en papa morgenavond naar Nederland vliegen... We zouden eerst de vlucht van zaterdag pakken, maar vrijdag zaterdag en zondag zaten al vol, dus moeten we morgen... Ik kijk er tegenop het ze te vertellen, want voor hun weten ga ik pas zaterdag. Maar alles is al ingepakt en klaargezet en morgen ga ik naar Nederland. Ik kijk naar Damen en zie dat hij er over wil gaan beginnen. Ik gebaar hem van niet, ik wil het ze zelf vertellen. Hij haalt zijn schouders op en eet verder. Ik neem mijn laatste hap taco en denk na. Ik moet het ze vanavond vertellen, als ik het ze morgen vertel, denk ik, dat het nog moeilijker is om te vertellen. Ik zucht en sta op.

Ik pak mijn witte all-stars aan en strik de veters. Ik loop naar boven, naar mijn kamer. Ik wissel mijn pyjama om voor een zwarte high wasted skinny jeans en loop naar de dozen waar ik alle topstukken in heb gestopt. Ik haal er een zwart/rood geblokt bloesje uit. Ook een zwart hempje. Ik trek het hempje over mijn hoofd en knoop daar overheen de onderste 4 knopen van het bloesje dicht. Dan komt Connor de kamer in. "Wat... Ben jij van plan?" Vraagt hij argwanend. "Ik..." Ik haak af en sla mijn ogen neer. Dit is zo moeilijk, zodra ik hem in zijn blauwe ogen kijk kan ik het niet meer.

"Jee...?" "Ik... Ehh... Ik moet jou en de jongens iets vertellen, alsjeblieft neem me mee..." Zeg ik als mijn ogen voorzichtig de zijne opzoeken. Hij zucht en knikt. "Best. Tris woont hier een half uur lopen vandaan, ga je dat redden met je knie? Anders houden we een taxi aan." "Red ik wel." "Zeker?" "Jaa... En anders houden we onderweg een taxi aan..." Zucht ik, geïrriteerd door zijn bezorgdheid. Hij zet een stap in mijn richting en pakt mijn hand. "Sky, ik wil gewoon niet dat er iets fout gaat, ik ben gewoon bezorgd." Fluisterd hij. Hij trekt me naar zich toe en ik vouw mijn handen om hem heen. Ik voel hoe hij een arm om mijn schouders slaat en zijn kin op mijn hoofd laat rusten. "Na wat er gisteren is gebeurd... Ik wil gewoon zeker weten dat je oké bent." Ik smelt helemaal, overal kippenvel. "Dat is niet nodig schat, als er iets is dan ben jij de eerste die het hoort." Hij plaatst een kus op mijn kruin en laat me los. "Ben je klaar?" Ik steek mijn vinger op als teken van: heel even nog. Hij begint te lachen als ik een zwart doosje van de kast haal en hem op het bed duw. "Deze wil ik je alsnog geven, hij was eigenlijk voor onze 2 maanden..." Zeg ik als ik hem het doosje in zijn handen druk. Als hij het doosje voorzichtig opent verschijnt er een glimlach rond zijn mondhoeken. "Ahww, dankje schat." Lacht hij. Hij doet hem om en stopt het doosje in zijn zak. Hij staat op en geeft me een kus. Ik pak zelf mijn goeden ketting en doe die om om mijn outfit compleet te maken. Ik haal vluchtig een borstel door mijn haar en schiet in de lach als ik Connor ongeduldig in de deurpost zie wachten. "Jaja, ik ben klaar..." grijns ik. "Zeker weten, niet nog een rung vergeten ofzo?" Grinnikt hij. "Nou je het zegt..." hij slaakt een diepe zucht. "Grapje" lach ik. "Kom." Zeg ik als ik zijn hand pak en hem huppelend meetrek naar beneden. "Pap, ik ga, als het goed is ben ik vanavond weer thuis!!" Roep ik en ik duw Connor door de deurpost, waarna ik de deur dichtsla en mijn leren jasje snel nog meegegrist heb. Ik trek hem aan en laat de rits open. "Dus... wat is er zo belangrijk dat je meteen naar de jongens wil?" "Hmm... Niet schrikken, morgenavond gaat mijn vlucht naar Nederland." "Whut? Morgenavond?" Zegt hij als hij geshockeerd stil gaat staan. Ik knik voorzichtig. Hij haalt gespannen zijn hand door zijn haar. "Maar ik kom snel terug! Ik beloof het echt waar. Connor geloof me ik kom snel terug." Zeg ik zenuwachtig. "Wanneer?" Vraagt hij, als hij zijn handen wanhopig in de lucht gooit. "Ehhw, volgende week?" Giegel ik zenuwachtig. "Wat? Dus je bent maar een paar dagen weg?" Ik knik. "Maar... Ik wil dat je je mond houd tegen James, want ik kom volgende week dinsdag terug, dan wil ik eigenlijk vrijdag weer weg met James, omdat ik zo lullig tegen hem heb gedaan." Hij knikt lachend. "Snap ik, ik zeg niks." Zegt hij met een brede glimlach. "Dankjewel pop." Zeg ik als ik een kus op zijn wang druk. "Nou kom." Lach ik.

We zijn al een half uur onderweg, we zijn er nog steeds niet. Het is al donker en de straatlantaarns springen aan. "Laatste huis aan de rechterkant." "Serieus? Die halve villa is van hem?" "Ja, ja dat is het." "Jezus man... Dat huis is groter als het mijne in Nederland." "Daar verkijk je je op, Tris wilde altijd al graag zo wonen als jij in Nederland. Dit huis lijkt van buiten groot, maar de garage is bijna net zo groot als zijn slaapkamer." Grinnikt Connor. "Wonen jullie allemaal zo groot? Ik bedoel... Ik wist dat James groot woonde, maar wonen jij en Brad ook groot?" "Mwah. Ik denk dat ik het kleinst woon. Bradley woont ook gewoon bij zijn ouders, die wonen net wat kleiner als James. We zijn heus niet stinkend rijk ofzo." Grijnst hij. Ik stap het pad op en bel aan. Binneneen paar minuten verschijnt Tristan aan de deur. "Hey" zegt hij verbaasd. "Heey." Zucht ik. "Kom dr in." Zegt hij. Ik zucht en stap naar binnen. Tijd om ze te vertellen dat ik wegga...