Same Mistake || Luke Hemmings

-076

Anna-Claire Thompson:

Ondertussen waren er al weer wat uren verstreken en zat ik op een bankje op de pier. Verbijsterd keek ik naar het dobberende water. Duizenden vragen spookten door mijn hoofd, maar antwoorden waren niet te vinden. Een diepe zucht verliet mijn lichaam, terwijl ik mijn hoofd in mijn handen begroef. Ik kon alles behalve helder denken er was de afgelopen dagen zoveel gebeurd. Zoveel dat mijn lichaam het niet meer aankon. Ik was uitgeput. Niet alleen fysiek, maar ook mentaal. Ik had daarbij ook geen idee hoe ik verder moest. ''Hey.'' De stem die mijn oren binnendrong liet me omkijken. Het was dezelfde jongen geweest als in de taxi alleen zag hij er, met beanie en een trui, nog beter uit dan een paar uur geleden. ''Hi.'' Antwoordde ik overdonderd. Mijn ogen bleven hem volgen, terwijl hij plaats nam op het bankje. ''Gaat het?'' Vroeg hij bezorgd, waarna ik een hand op mijn schouder voelde. Mijn ogen schoten vlug richting zijn hand, die ik vervolgens van me afduwde. Ik knikte schuw en liet mijn blik weer naar het water afdwalen. ''Ik ben Niall, trouwens.'' Hoorde ik hem zeggen. Ik verroerde me niet. Mijn ogen vastgeklampt aan het water mijn armen gekruist, rustend op mijn benen. ''En jij bent Anna-Claire.'' Vervolgde hij, waarna een korte stilte viel. Bedachtzaam wende ik mijn hoofd richting hem. Zijn ogen ontmoetten de mijne. Starend bleef ik naar een teken zoeken, maar vinden lukte me niet. ''Hoe weet je dat?'' Vroeg ik -nog altijd- starend. Een grijns ontstond op zijn gezicht, terwijl hij zijn hoofd langzaam schudde. ''Ik weet zoveel van je, Anna.'' De grijns veranderde nu in een waterige glimlach. ''Alleen jij moet het nog ontdekken.'' De nabijheid van zijn lichaam was te voelen in alles wat mijn lichaam bezat. Het bloed in mijn aderen begon sneller te stromen, de snelheid van mijn ademhaling liep op en ik voelde mijn handen trillen. ''Jij moet nog zoveel ontdekken.'' De blik in zijn ogen liet de rillingen over mijn rug lopen terwijl zijn hand langs de huid van mijn wang streek. Een korte stilte viel, maar de vragen die in mijn hoofd rond spookten kon ik niet verzwijgen. ''Wat moet je van me?'' De overrompeling was in mijn stem te horen en dat had Niall ook gemerkt, want de grijns verscheen weer op zijn gezicht. ''Ik hoef niks van je.'' Met een angstig gevoel keek ik hem aan. Zijn manier van praten en handelen, beviel me niet. Hij deed me denken aan iemand.

Aan Olivia.

''Wat moet je van me?'' Vroeg ik opnieuw zacht. Hij schudde zijn hoofd. ''Ik hoef niets van jou,'' hij plantte zijn hand opnieuw op mijn schouder, ''jij moet wat van mij.'' Hoewel het me kriebels gaf, liet ik zijn hand deze keer wel op mijn schouder rusten. ''Ik wil je een aantal dingen vertellen, Anna.'' De grip, die hij op mijn schouders had, versterkte hij. Het voelde hetzelfde als wanneer Luke dit deed, vertrouwd en fijn. ''Maar je moet me geloven.'' Snel wendde ik mijn blik weer richting het water. Niall leek op Luke, in allerlei opzichten. ''Je moet me vertrouwen, Anna.'' Mijn blik bleef strak naar het water gericht. Wat verwachtte hij van me? Dat ik zomaar een wildvreemde zou vertrouwen? ''Anna-Claire, luister'' hij schoof wat dichter naar me toe, waardoor ik heviger begon te ademen, ''het gaat over Olivia.'' Zonder enigszins na te denken, duwde ik hem van me af en stond ik plots naast het bankje. Woede en angst bekropen mijn lichaam. ''Laat die naam nooit meer vallen! En ga weg, ik hoef niks van jou!'' Ik voelde mijn vuisten ballen, mijn onderlip trillen en woede in me trekken. ''Anna, alsjeblieft! Ik kan je vertellen wat er is gebeurd.'' Niall leek diep onder de indruk van mijn actie. Het zelfvertrouwen was uit zijn stem verdwenen en hij deinsde licht achteruit. ''Ga weg.'' Spuwde ik, terwijl ik gefrustreerd richting hem liep. Hij had precies op de juiste manier gezeten om een klap uit te delen en dat was precies hetgeen wat ik van plan was, totdat zijn stem mijn oren binnendrong. ''Ik ben hetzelfde als Luke...'' Zei hij angstig. Langzaam keek ik op en trok mijn woede weg. Mijn ogen bewandelde een weg naar Niall's ogen, waar ik kort naar staarde. De brok in mijn kil slikte overrompeld weg.

''Hetzelfde als Luke?''

________________________________________________________

Hoi iedereen!

Sorry dat het een tijdje duurde, maar mijn Wattpad lag er opnieuw uit. Ik kon niet meer inloggen, dus ik kon er echt niks aandoen!

Gelukkig doet Wattpad het nu weer wel en heb ik wat spannende hoofdstukken klaarliggen!

Who's ready...? 

x-jesss!