Same Mistake || Luke Hemmings

-041

Luke Hemmings:

"Ja Ash!" zei ik gefrustreerd terwijl Ashton me grijnzend aanbleef staren. Ik zuchtte diep. "Zeg het nou Ash!" siste ik geïrriteerd, ik wilde zo graag weten wat er net aan de telefoon gezegd werd. "Weet je zeker dat je het wilt weten?" vroeg hij mysterieus en wiebelde met zijn wenkbrauwen. "What the..." zei ik en schudde mijn hoofd. "Ik weet niet wat je wil bereiken met mij in spanning te laten zitten hoor, maar ik zou het graag op prijs stellen, dat je nu vertelt wat er net aan de telefoon werd gezegd!" zei ik smachtend, ik kon er echt niet tegen als Ashton zo deed. Hij keek me lachend aan. "Oké, ik zal het je vertellen." "Hallelujah!" fluisterde ik zacht en rolde met mijn ogen. "Zit je klaar?" vroeg Ashton zacht. Ik knikte. "Oké" zei hij zacht en trommelde met zijn vingers op zijn schoot. Langzaam maar zeker begon hij tromgeroffel geluiden te maken en trommelde hij verder op zijn schoot. Mijn hart ging ondertussen als een gek te keer. Zou het goed of slecht nieuws zijn? Zou het wel goed gaan met Anna? Was er iets met een van de jongens gebeurd? "Luke!" riep Ashton hard. Ik schrok direct op uit mijn gedachte. "Huh? Wat is er?" vroeg ik verbaasd. "Ik wilde gaan vertellen wat Calum net tegen me zei!" Ashton keek me bloed serieus aan. "Oké, vertel maar" zei ik gespannen. "Ze hebben Anna-Claire uit die tent gekregen, maar ze ademde  niet goed en nu komen ze zo snel mogelijk hier naartoe!'' zei hij in een adem. Al zijn woorden raasde door mijn brein, maar ze echt begrijpen dat deed ik niet. Ik begon maar gewoon te knikken. ''Snap je het Luke?'' vroeg hij aarzelend. Ik keek op. ''Nee eigenlijk niet'' zei ik zachtjes en schudde mijn hoofd lichtjes. Ashton giechelde. ''Ze wordt gered Luke'' fluisterde hij zacht. ''Word ze gered?'' vroeg ik verbaasd. Hij knikte. ''Ze wordt echt gered!'' zei Ashton blij. Ik voelde dat mijn hart een sprongetje maken, overal in mijn lichaam onstonden vreemde kriebels, kriebels die ik nog nooit eerder had gevoeld. Het voelde vreemd, op een fijne manier. ''Oh mijn God...'' zei ik zachtjes en glimlachte mijn tanden bloot. 

''Dringt het eindelijk een beetje tot je door?'' vroeg Ashton. Ik keek hem aan en lachte naar hem. ''Ja hoor'' zei ik, Ashton glimlachte terug, er ontstonden kuiltjes in zijn wangen, dat was altijd als Ashton lachte. Hij kreeg er vaak reacties op, vooral van meiden. Die vonden het dan 'cute.' Ashton vond het verschrikkelijk als mensen hem cute noemden, tenminste dat zei hij altijd tegen ons, maar als iemand het zei, ontstond er wel altijd een glimlach op zijn gezicht. ''Je houd echt van haar, hè?'' vroeg Ashton geamuseerd. ''Sinds wanneer ben jij in mijn liefdesleven geïntereseerd?'' vroeg ik verbaasd. Hij haalde zijn schouders op. ''Ik vroeg het me gewoon af'' zei hij. ''Ja, ik hou van haar'' zei ik zacht. Ashton glimlachte naar me. 

''Lukey is verliefd...!'' 

__________________________________________________________

Sorry, dit is echt heel slecht geschreven, maar ik had even geen inspiratie en ik wilde jullie niet langer laten wachten! 

Dus sorry! 

x