Same Mistake || Luke Hemmings

-008

Anna-Claire Thompson:

Moeizaam opende ik mijn ogen. Ik wist niet waar ik was, maar na wat tasten aan de muren, concludeerde ik dat ik in het kamertje zat, waar ik gisteren ook wakker werd. Ik voelde me vies, gebruikt en bovenalles pijnlijk. Ik had seks gehad met een wildvreemde man, die er blijkbaar nog van genoot.

Ik miste Luke. Een traan ontsnapte uit mijn ooghoek. Op dat moment ging de deur open. Een felle lichtstraal raakte mijn ogen. Het deed pijn.

Een lang, dun meisje stond in de deur opening. Achter haar stonden twee immens grote en brede mannen. Ik herkende haar ergens van. Ik probeerde te graven in mijn geheugen, maar niets deed me denken aan het meisje.

''Vermaak je je een beetje? Straks mag je nog een keertje hoor.'' Zei ze, en ze knipperde met haar wimpers. Die stem! Ik herkende haar. Zij was het meisje van Nando's. Het meisje die me een lelijk eendje noemde. ''Ik zei toch dat je nog niet van me af was.''

''Wat moet je van me, bitch.'' Zei ik brutaal. Heel slim Anna, heel slim. Ze knipte met haar vingers, en een van de gebouwen op voeten begon zich voort te bewegen richting mij.

Ik ontving een klap tegen mijn wang.

''Die was omdat je me zo'n mooie bijnaam gaf.'' Ik wilde mijn mond open doen, om haar nog iets te zeggen, maar zij was me al voor. ''Zeg, ga je door voor nog een klap. Lijkt me niet verstandig.'' Meteen sloot ik mijn mond weer. ''Heel slim.'' Zei ze vals. ''Vertel op trut, wat heb je met Luke gedaan.'' Zei ze.

Ik keek haar beduusd aan. ''Ach, doe niet zo dom. Je weet best waar ik het over heb. Hoe is Luke anders is het ziekenhuis gekomen?'' Ik was het zat. Ik stond op, en trok haar aan haar haren. Mijn vlakke hand raakte haar maag, en krijsend viel ze op de grond. De gebouwen op voeten begonnen zich te bewegen, en smeten me tegen de muur aan. Het meisje stond op, en klopte wat stof van haar jurkje af. ''We laten deze slet alleen, ik hoef niet bij dat gejank van haar te zitten.'' Zei ze tegen haar mannen. Ze wilde weglopen, maar kwam terug. ''En trouwens, je goede vriend Benjamin had hier heel graag bij willen zijn. Ik zal hem de groetjes van je doen.'' Nadat ze deze woorden letterlijk had uitgespuugd, liep ze weg. Ik begon diep in mijn geheugen te graven, maar kon me geen Benjamin herinneren. Al mijn herrinneringen waren weg, behalve van Luke...

Een misselijk gevoel welde zich op. Ik wilde opstaan, maar een pijnscheut schoot door mijn ding. Krijsend liet ik me op de koude, kille vloer zakken.

Ik voelde ik druppen. Voorzichtig voelde ik aan mijn slipje op de plek van mijn ding. Ik trok mijn hand terug, en kreeg een hartaanval toen ik zag wat erop zat.

Bloed. Dit kon niet. Dit kon niet. Mijn periode was pas voorbij.  Dit kón niks goeds betekenen.

*

Alleen en verlaten lag ik op de koude kille vloer.

Ik wilde hier weg. Tranen welde zich op in mijn ogen. Hoe kon iemand mij dit ooit aandoen? Wat had ik diegene aangedaan?

Ik moest denken aan een paar uur geleden. Mijn ding begon opeens te bloeden, ik voelde me misselijk, en ik kreeg ontzettend veel hoofdpijn.

Het bloeden was na een tijdje weer gestopt, maar ik voelde me nog steeds onwijs misselijk.

Ik legde mijn handen onder mijn hoofd, en probeerde rustig te slapen. Ik voelde me moe. Ontzettend moe. Toen ik rustig wilde gaan liggen, voelde ik een vies goedje, mijn slokdarm omhoog kruipen.

In een keer, kwam het spuugde ik het uit. Fijn, ik had net overgegeven, in een kamertje van één bij één meter, en het rook 'verrukkelijk'.

Hoe kon dit opeens?

_________________________________________________________

Omdat jullie zo geweldig zijn, extra veel hoofdstukjes vandaag!

En wat zou er toch met Anna-Claire aan de hand zijn *gehehehe*