Same Mistake || Luke Hemmings

-006

Anna-Claire Thompson:

Vermoeid werd ik wakker. Ik opende mijn ogen, maar zag het zelfde als ik mijn ogen sloot. Het was donker. Niet één straaltje licht was te zien. Ik strekte mijn armen, maar die raakten vrijwel meteen de deur. Ik taste met mijn handen door het vertrek, en concludeerde dat ik in een héél klein smal donker kamertje zat.

Ik wist totaal niet wat me overkomen was. Waarom was ik hier? Wie heeft me hier naartoe gebracht? Al die vragen spookten door mijn hoofd.

Ik voelde in mijn broekzak een bobbel. Gelukkig, mijn IPhone had ik nog. Ik toetste het nummer van Luke in, maar dat klote ding liet me zijn voicemail horen. Lekker dan.

Ik probeerde de deur te zoeken, die naar de uitgang van dit enge kamertje zou leiden, lang hoefde ik niet te zoeken, want hij werd met een ruk open geduwd.

Er kwam een enorm grote straal licht in mijn ogen. Het deed gewoon pijn. Een grote forse man, pakte me bij mijn benen en rug op, en wierp me over zijn schouder. Een kreet van pijn verliet mijn mond. ''Zo meisje, vermaak je je een beetje.'' Zei de man grinnikend. Ik beet hard op mijn lip, iets té hard, want ik kon een beetje bloed al proeven. ''Is het meisje haar tongetje verloren?'' Bah, wat maakte die man mij ziek zeg.

Ik zei niets en spuugde in zijn gezicht. Ik werd direct gestraft want ik ontving een harde klap in mijn gezicht. ''Die was gratis.'' Zei hij nors. Ik mompelde wat, maar bedacht dat ik me beter stil kon houden. ''Waarom ben ik hier?'' Kwam er op een gegeven moment toch uit. De man hoorde het, maar zei niets, en bleef stug doorlopen met mij over zijn rug. ''Waarom ben ik hier?'' Zei ik dit keer wat harder. Weer negeerde de man me. Nu was ik het zat.

Ik begon wild te spartelen, en sloeg de man overal op zijn rug waar ik maar kon. Tevreden lachte ik, toen ik zag dat hij een paar tranen probeerde te bedwingen.

Hij vond het kennelijk niet zo leuk, want hij trok een andere deur open, en gooide me hardhandig neer op het bed. ''Auw! Kijk uit, vetzak!'' Schreeuwde ik in zijn gezicht.

Hij haalde uit om me wéér een klap te verkopen, maar zover kwam hij niet. Hij werd meteen gestopt door mijn ringtone. Snel haalde ik mijn mobiel uit mijn zak, en glimlachte toen ik 'Luke' op het schermpje zag staan. Snel nam ik op. 'Luke, help! Ik zit hier in één of ander raar huis, en ik weet niet waar ik ben! Help..-'' ''.-..Geen telefoons hier!'' Zei de man, en pakte mijn IPhone af, en gooide hem met een klap kapot op de grond. Ik werd lijkbleek toen ik dat zag. Maar dat duurde niet voor lang, want ik begon meteen in een aanvalspositie te staan. Ik rende op hem af, en verkocht hem klappen over zijn hele lijf. Ik werd hardhandig overeind getrokken door twee sterkte armen. Geweldig. Ik had weer kennis gemaakt met een nieuw vreemd persoontje uit het huis.

''Laat me gaan!'' Probeerde ik nog. Goed zo, Anna-Claire, net of dat veel zin heeft! Ik werd een nieuw kamertje ingesleept, en dit keer was hij wél verlicht.

''Zoek maar wat leuks uit, binnen vijf minuten ben je klaar.'' Zei de man.

Overal stonden kleding rekjes met erotische strip pakjes. Ik kreeg kotsneigingen toen ik die rekken zag.

''Zoek maar wat leuks uit.'' Zei ik in mezelf. Ik spuugde op de grond. ''Wat leuks! 'T is maar wat je leuk noemt!'' Schreeuwde ik.

Uiteindelijk koos ik voor een paars strapless jurkje dat net over mijn jeweetwel kwam. Precies vijf minuten later werd de deur opengegooid.

''Kom maar mee beauty.'' Zei de man die ik als eerste ontmoette. Ik trok een vies gezicht.

Please God, laat dit alsjeblieft goedkomen...