Dareska'nın Günlüğü

4-Olmak istediklerimiz Ve olduklarımız

Biz hep kendimizi bir kılıfa sokmaya çalıştık her seferinde böyle olucam böyle yapıcam diyerek kendimize sınırlar çizdik. Kimimiz bunu hedef olarak gördü kimimizse sınır. Ben sınır olarak görenlerdenim. Benim hedefim bir şey olmak değil veya bir şeyler yapmak değil. Benim hedefim bir şeyler oldurmak ve bir şeyler yaptırmak. Evet okuyunca kulağa saçma gelebiliyor ancak olay tam da bu.

Ben veya siz hep üzülen taraf olduk. Emek harcadık ancak harcanıldık sevildik ancak sevilmedim. Değil mi bu hep böyle olmaz mı ? Bense buna artık dur demek istiyorum. Dur demek içinde bu yola başladım. Evet elbette çoğu şeye dur diyebildim. Kendim hariç...

Uzun bir süre üzeni üzdüm ağlatanı ağlattım kısaca çok uzun bir süre kendimi intikama verdim. Çokta güzel alıyordum intikamlarımı. Birer birer... Sıra sıra.. hepsinden. Hiçte üzülmezdim bunları yaparken. Benim dünyamda adalet var ve benim adaletim de '' Ne yaşattıysan 3 mislini yaşarsın'' dır. Bunu yapmaya o kadar çok alışmıştım ki artık insanları üzerek mutlu olmaya başlamıştım. Ve bundan şikayetçi olmadım. Ta ki bu adalet beni de bulana dek.

Elbette adaletim bende de geçerli oldu. Zaten bir gün çok fazla üzülüceğimin farkındaydım. Ne kadar üzdüysem 3 katı üzülüceğimi biliyordum. Zaten hep bunla yaşadım. Ve 8 aylık bir süreç boyunca üzüldüm her saniye her geçen saniye kadar. Bu zaten olucağı kesin bir şeydi.

Şuan sadece boşluktayım. Sadece boşluk. Kendime dur demek o kadar zor ki tam yine birini üzücem zevk alıcam işte o zaman koskocaman bir dur ! geliyor. Sanarım bunula da yaşamaya alışmam lazım. Harimayla yeni bana alışmamız lazım...