Dareska'nın Günlüğü

33-Dareska'nın Günlüğünde Son Bölüm

Grubun dağılıp toparlanmasından sonra Dareska ile sık sık kavga etmeye başlamıştık. Okullar açılmıştı ve ben Üniversiteye başlamıştım o ise ergenlerle ve eziklerle dolu lisesine. Tartışmalarımızın bir sürü nedeni vardı. Ben daha okuluma alışmaya çalışırken ona vakit ayıramıyordum. Hemde yazın olduğu gibi her gün buluşamazdık. Saatlerimiz uymuyordu ve müsaitte olmuyorduk. Hemde ona olan sevgim ve güvenimi fazlasıyla sarsmıştı. Birde artık bana ihtiyacı kalmadığını benim ona muhtaç olduğumu söyleyip duruyordu. Ne zaman kavga etsek bunları söylüyordu. Bende ona karşı intikam duygusuyla dolmaya başlamıştım. Bir gün sabır taşım çatladı faceden beni engellemiş ardından whatsaptan da engellemişti çünkü o son kavgada artık içimizdekileri tutamadık. Bende onu NWMW den çıkarttım ve gruptakilere "Bundan sonra Dareska Adzimis benim öğrencim değil arkadaşımızda değil. Benim konuşmalarım bilgilerim ona asla aktarılmayacak. Bu kararımı bir anlık kızgınlıkla vermedim. Dareskanın uzun zamandır bana ve bize karşı olan davranışları artık katlanılamaz hale geldi. Özellikle bana şu tarz şeyler söylemeye başladı. Bakın bunlarda konuşmaların ekran resimleri. Hepsi farklı zamanlara ait. Bundan sonra kimse onunla muhattap olmayacak." Dedim. Saat akşam 7-8 civarıydı hava kararmıştı. Dareskayla ilişkimi kestiğim için hiç üzüntü duymuyordum. Ona da son tartışmamızda "Hayatıma ilk giren insan sen değilsin ilk çıkanda olmayacaksın. Kim kime ihtiyacı varmış kim kime mecburmuş kim yalnızmış görürüz!" Demiştim. Ve Dareska gruptan çıkarıldığını benim onu her yerden engellediğimi görmüştü. Beni defalarca aramasına rağmen açmadım ve aramasınıda engelledim. Tam o ara Nymeriaya olayı anlatırken zil çaldı. Dareska kapıma dayanmıştı. Kapıyı açtım kan kırmızına dönmüş gözleriinden fışkıran alevler ile bana bakarak köpüren duygularını yeterince iyi hissettiren hırçın bir ses tonuyla "HEMEN AŞAĞI İN!!!" Şaşkınlıkla "Pijamalarlamı iniyim?" Dedim sesi dahada hiddetlenerek "İN DEDİM!!!" Diyerek bağırdı. Kısmen ağlamaklı ama nefretle dolu bir haldeydi. Üstümü giyinip indim. Yürümeye başladık "Sigara içer misin?" Diyerek sigara uzattım. Hiç bakmadan yürümeye devam etti. "Ee anlat!" Dedim "ANLATICAM" dedi sesini yükselterek. Bir kaç dakika daha yürüdük en sonunda "Anlat ne anlatıcaksan! Konuşmayacaksan gidiyorum ben!" Dedim. Bu sefer biraz daha sakin ama hala sinirli bir şekilde "Parka oturalım konuşucaz!" Dedi. Peki dedim. Biraz daha yürüdükten sonra daha önce aşk büyüsü güzellik iksiri yaptığımız parktaydık ve yine aynı yere oturduk. Daire şeklinde ve 3 tarafında banklar bulunan çevresi çimenlik tek tük ağaçları olan bir parktı. Ortadaki bankta başlamıştı her şey ve bitişi içinde uygundu.
Biraz soluklandıktan sonra "Beni neden gruptan çıkarttın?" Dedi. "Bana ihtiyacın olmadığını söyledin hemde bir kerede değil ne zamandan beri tekrarlıyorsun. Çok değiştin başkalarından etkilenip bana düşman oldun habire bi trip habire atar!- Harima okullar açıldığından beri değişen sensin! Üniversiteye gitmeye başladığından beri beni unuttun. Mesaj atmıyorsun benimle konuşmuyorsun adamakıllı buluşamadık bile habire beni erteliyorsun! -Dareska saatlerimiz uymuyor hemde bende alışma sürecindeydim. Böyle basit bir şeyi taktın mı cidden? -Evet taktım okulda kimse beni sevmiyor hiç arkadaşım yok sen gittiğinden beri okulda kimseyle konuşamaz oldum. Tenefüslerde seni görmek isterdim yanımda olduğunu görmek. O gerizekalılarla aynı havayı soluyorum daha okul başlar başlamaz bir sürü iftirilar laflar yedim. Sıkıldım yoruldum anlıyor musun?" Dareska iyice hıçkırıklara boğulmuştu. Bense fazlasıyla hissiz ve vurdum duymazdım. Ama sonuçta yaşadığımız çok şey vardı. Aslında onunla olan arkadaşlığımı bitirme niyetindeydim bu güce sahiptim. "Anlıyorum Dareska ama ben seninle olan arkadaşlığımı bitirmedim sadece sana bir şeyler öğretmekten vazgeçtim. Engellememin sebebiyse biraz düşünmen kendine vakit ayırıp durulman içindi!- Beni kendinden uzaklaştırarak mı iyi olacağıma inandın! Sana evimi açtım ailemle tanıştırdım yemeğimi paylaştım bu mu karşılığı? Eğer öyleyse siktir git! -Hayatıma ilk giren insan sen değilsin Dareska! Çok güzel siktirolup giderim ve hiç umrumdada olmaz! Zaten devamlı cadılığı bırakmaktan bahsediyordun bir boku beceremediğini söylüyordun bense neler başardığını görüyordum eğer öyle düşünüyorsan gerçekten hiç uğraşmayalım arkadaşlığımızda bitsin! Ben senin için senin sayende tekrar cadılığa başlamıştım. Sen gidersen bırakırsan bende bırakırım bunu daha öncede söyledim." Biraz daha yumuşamıştı ortam. Bu yüzden Dareskada etkilenmişti ve okulda yaşadığı olaylardan bahsetti biraz sohbet ettik. Ortamın yumuşamasını fırsat bilip "Telefonunu versene! Grupta benimle ilgili ne söyledin? -Hayır olmaz!!! -Ama daha önce gruptaki mesajları okuman için ben sana telefonumu vermiştim! -O sendin Dareska Ben değilim!!" Dareska hışımla bir bakış attıktan sonra kalktı ve hızlı adımlarla yürümeye başladı. Bense o parkta dımdızlak kalmıştım yalnız bırakılmıştım. Dareska tarafından terkedilmiştim. Bende kalktım ve yürümeye başladım. İçimde hiç bir üzüntü ve tedirginlik olmadan arkasından bağırdım tamda evinin olduğu sokağa girmişti. "END OF THE STORY!" Bir anda durdu tepesindeki sokak lambası bulunduğu yeri aydınlatıyordu ve bir anda dönüp "Ne söylüyorsun gel buraya öyle söyle!" Bende durdum ve yanına gitmeden "Dareska'nın Günlüğünde Son Bölüm! Hikayenin sonu." Diye bağırdım. " Dareska ise iyice sinirlenmişti "Gel Gel! Gelde adam gibi suratıma söyle karşıma geçte söyle!" Diye bağırırken bana saldıracağını sanmıştım. Biraz tırsarak yanına gittim. "Şimdi bitti mi bu kadar mı?" Dedi. Hiç tereddüt etmeden ve umursamazca "Evet" dedim Dareska ısrarla yineledi "Gerçekten mi? Bu kadar mıydı arkadaşlığımız? Bu kadar mıydı hikayemiz?" Yine soğuk bir sesle "Evet bu kadar iyi geceler!" Dedim . Hiç bir şey söylemedi o anki reddedişi ve hüznü çektiği acı hareketleriyle bakışlarıyla içimdeki merhameti uyandırmıştı. O çekip gidişi bana insan olduğumu hatırlattı. Arkasından koşup sarıldım ama ikimizinde gözyaşları omuzlarımızı ıslatmıştı. Kendimi sorgulamıştım o an!" Ben bu kadar kalpsiz miyim? Bu kadar soğuk ve vicdansız mıyım? Ona böyle bir ihaneti yapabilir miydim?" Kalbini bana açmış hisleri hislerime karışmış birisini hayatımdan bu kadar kolayca çıkarabilir miydim? Kalbi kalbime değimiş birisini söküp atabilir miydim? Uzun uzun sarılıp ağlaştık ama sinirinide beni yumruklayarak çıkartmıştı. O akşam ikimizde evlerimize dönmüştük. Hayatımda yaşadığım en garip en hüzünlü en mutluluk dolu en insanca şeydi bu. Hayatımın dönüm noktalarından birisi ve bana hala yaşadığımı hala umudun olduğunu ve insan olduğumu hatırlatmıştı. Mesaj engelini kaldırdığımda Dareskadan tonlarca özür ve sevgi mesajları almıştım. Bende aynı şekilde karşılık verdim. "SENİ ÇOK SEVİYORUM HARİMA ÇOK ÖZÜR DİLERİM!!- ÖZÜR DİLERİM DARESKA! SENİ ÇOK SEVİYORUM..."