Dareska'nın Günlüğü

28-Baykuş ve Kurt'un Sonu

Her şey tamda olması gerektiği gibi gidiyordu. Biraz benim birazda Harima'nın desteğiyle her şey gayet güzeldi. Ta ki okullar açılıp içimdeki hırslı psikopat gözü kara Dareska dirilene kadar. Zamanında insanlar tarafından çok ezildim zarar gördüm parçalanıp kırıldım. Ve bundan uzun zaman önce içimde yeni bir Dareska oluşturdum. Yeni Dareska çok daha güçlü ve güzeldi. Korkusu yoktu en başta asla hiç kimseyi umursamaz kimseyle muhattap olmaz istediğine istediğini yaptırır. Evet tam da böyleydi ve en büyük özelliğiyle acımasız merhametsizdi. Kendime bir söz vermiştim insaları üzeceğime intikam alacağıma. Ve bu çok kesin bir sözdü hatta sözden öte yemindi. Uzunca bir süre bu Dareskayla ilerledim çok uzunca bir süre. Harimayla tanıştıktan sonra bu Dareskayı oluşturmuştum ve harima bile bu bendeki değişime çok şaşırmıştı. Ve ben uzun bir süre sonra aşık olmuştum ve bu oluşturduğum imaj yerle bir olmuştum. Bundan mutsuz değildim Sareni çok seviyordum ve beni çok mutlu ediyordu. Etrafımda ki hiç kimse beni üzmüyor ezmiyor tam aksine el üstünde tutuyordu. Bende onlara hep layık olmaya çalışıyordum. Onları mutlu etmeyi görev edinmiştim. Bazen dışarı çıktığımda tekrar eski Dares olurken Sarenin yanına gittiğim an bu imaj tekrar yerle bir oluyordu. Ve işte o lanet okul açıldı. Boktan insanların pardon orospu çocuklarının bir araya toplanıp götlük peşinde oldukları yer açılmıştı. Ben her şey güzel olacak dedim. Elbette olmadı. İmajımı sildiğim an tekrar ezilmeye ve kırılmaya başladım insanlar çok fazla üstüme geliyordu. Hergün başka bir insanla uğraşıyor her gece ağlıyordum. Sarenin yanına gitsem bile kırgınlığım üzgün halim geçmiyordu. Ve bundan dolayı Saren de üzülüyordu. Artık her şey tak etmişti. Sareni sürekli üzmem okuldaki sürtüklerin sürekli üstüme gelmesi ailemin de ek olarak üstüme gelmesi beni çok yıpratmıştı. Bir gece yine ağlamaktan ölürken bir anda ayağa kalktım ve

- BUNDAN SONRA DARESKA ADZİMİSİ HİÇ KİMSE ÜZEMEYECEK BUNDAN SONRA ASLA AĞLAMAYACAĞIM BEN DARESKA ADZİMİSSEM BUNLARIN İNTİKAMINI TEKER TEKER ALMAYA DEVAM EDECEĞİM. DARESKA IS BACK BITCHES !

Diyerek o gece kaldığım yerden devam etme kararı aldım. Bunun sonucunda Sareni kaybediceğim aklımın ucundan dahi geçmedi. Bir şeyleri yoluna koymaya çalıştım birkaç günde çok şey başarmaya çalıştım ama aklım hep Sarendeydi. Onu gerçekten seviyordum. Kendimi onun mutluluğu için adamışken çok zordu. Sarenin hayatında bir şeyleri yoluna koyup ondan sonra kendi hayatıma geçtim. Onu öyle mutlu gördükten sonra benim üzülmem pekte koymamıştı bana onun için kısa zamanda çok şey başarmaya çalıştım sürüyle ailesiyle ve kendisiyle alakalı bazı şeyleri yerlerine oturtmaya çalıştım artık ne kadarını başarabildiysem. Alfa ve sürü her şeyden memnun ve araları düzelmişti. Ancak sürü benden dolayı Sarene çok yüklenmeye başlamıştı. Hatta bir süre sonra sürüden bir kurt sürekli bana satrançta meydan okuyordu ve ben satrançta çok kötüyümdür. (Dama da üstüme tanımam) Ve hatta bir gün bana

- Sen Alfa Kurdun Baykuşusun.

Demişti. Yani bana tek başıma bir hiç olduğumu belirtmişti. Ağrıma gitmedi değil. Ancak artık Sarenle aramızda kötüye gitmeye başlamıştı. Ve benden görevimi tamamladığımı fark ettim. Baykuş görevini tamamlayıp uçtu. Evet tam da böyle oldu Sarenin hayatındaki görevimi tamamladım ve hayatından çıktım. Birbirimizi hep aynı karede görürken şimdi onun uzaktan ulumalarını duyuyorum bense sessizce öterek ona eşlik ediyorum o duymadan. Artık baykuşun gözleri eskisi kadar güzel olmayacaktı asla. Çünkü kocaman gözlerine , gözlerini kısarak keskin ve sinirli bakacak bir kurt yoktu. Bir daha asla o kadar güzel uyuyamayacaktı baykuş çünkü artık omzuna tüneyeceği bir kurt yoktu. Ve bir daha asla o kadar güzel ötemeyecekti baykuş çünkü artık onun ALFA KURTU yoktu. Son olarak geriye tek bir şey kalmıştı baykuşun yapması gereken. eskiden olduğu gibi her seferinde kırılan dallar aramak.