Josh's POV
She's married! I just can't imagine that the person I have been waiting for a long years is already married and she will never be mine again, not anymore. And worse thing is, bryan knows about these stupid things!
He knew from the very start all if this sh*t! Pano niya nagawanb itago sakin to?! Andun siya nung araw na halos mabaliw baliw na ako kakahanap kay Kim. Ano yung mga pagtulong niya sakin na hanapin siya? Yung mga gabung umiiyak ako dahil sa iniwan ako ni Kim? Pag papanggap lang ang lahat?!
Hindi ko siya hahayaang maging masaya. Ipaparamdam ko sakanya kung gano kasakit ang maiwan ng taong minamahal.
"Drinking alone?" Nakita ko si mommy na umupo sa tabi ko. Andito kami ngayon sa lanai.
"Yeah" Matipid na sagot ko.
"So, how was the party?" Tanong niya at nagsalin din ng wine aa glass niya.
"Boring"
"Kaya ka napaaga ng uwi" Mom
"Napag isipan mo na ba yung offer ko sayo?" Palapit na sabi ni dad. Himala, hindi pa siya tulog.
"Hon, give him some more time to think about it" Sabi naman ni mommy.
"More time? It's been a months!" Sabi ni daddy na ngayon ay kaharap ko na at nakahawak ng inumin.
"It's too hard for him. He has a lot of projects. He can't leave it just to accept your offer" Halata sa boses ni mom ang pagkainis.
"And he also need to manage our company! Besides, sakanya rin mapupunta ang lahat ng to!" Dad. Mag aaway na naman ata sila.
"But.." Hindi ko na pinatapos ang sasabihin ni mom. I've made my decision.
"I'll accept the offer.. In a one condition" Sabi ko.
"What is it?" Takang tanong ni mommy.
"I want to merge our company to dela Fuente's company" Sabi ko na nakatingin ng diretso kay dad.
"Wait. What do you mean?" Bapabaling ang tingin ko kay mom.
"I want to marry their daughter" Sagot ko.
"You mean, Michelle dela Fuente?" Nagtatakang tanong ni daddy.
"Yes. The one and only"
"But she's already engaged! At sa bestfriend mo pa." Galit na sabi ni mommy.
"I don't care!"
"Are you insane?! Inisip mo ba kung ano mararamdaman ni Bryan pag pinakasalan mo si Michelle?!" Napatayong sabi ni mommy.
"I don't care about his feelings. What I want is to marry Michelle dela Fuente or else, I will never take the resposiblity in our company and forget me as your son!" Direstong sabi ko sakanila. Kita ko naman sa mukha nila ang pagkagulat.
"Ano bang nangyayari sayo anak? Hindi ka naman ganyan nuon! Handa mo saktan ang kaibigan mo para lang sa kagustuhan mo? How selfish you are? Bryan has been a good friend to you, he even sacrificed himself for you to have another life! Tapos ano gagawin mo, kukunin mo sakanya yung taong mahal niya. Naisip mo ba kung ano ang mangyayari?! You are ruining your friendship and his life!!" At naglakad na siya, ngunit bago pa siya makaalis ay nagsalita muna siya "Yoube change a lot. You became an evil!"
Hindi ako nakapag salita sa mga narinig kong salita galing kay mommy. Ngayon ko lang siya nakitang nagalit.
"If that's what you want, okay. Will do it right away. The problem is, paano natin mapapapayag anb parents ni Michelle?" Nagulat ako sa sinabi ni daddy. Did he means na payag siya sa gusto ko? "Don't stare at me like that son. I'm doing this for our company. Now, tell me.. What's your plan?"
"Tell them about merging of the company. At kung hindi sila pumayag, pull-out your shares to their company. Hold their investors. Pabagsakin niyo ang company nila hanggang sa pumayag sila sa gusto natin."
"Are you sure about this son?" Nag aalangang tanong ni dad.
"Yes dad"
"Why? I know you, you're not going to do some stupid things without any reason. Tell me, why are doing this to Bryan?"
"Not now dad. I'll go ahead. May aasikasuhin pa ako" Sabi ko at naglakad na ako paalis.
Alam kong lubos silang nagtataka kung bakit, I can't blame them. Bryan has been a good friend of me. My mom is right, he sacrificed his life.
2 years ago..
Flashback..
2am nang mag decide kaming umuwi na, naglalakad na kami papunta sa parking area ng bar. Nang makalapit na kami sa kanya kanya namin na sasakyan nang may marinig kaming sigaw ng isang babae.
"What's that?" Tanong ni Andrew.
"Let's go? Hanapin natin. Kawawa naman" Sabi ko at naglakad na kami upang puntahan anb naririnig namin na ingay.
Nagulat kami ng may makita kaming mga kalalakihan na may pinagtutulungan na isang lalaki, samantalamg iyak naman ngniyak ang isang babae na hawak hawak ng isang lalaking may kalakihan ang katawan.
"Please., tama na! Maawa kayo sakanya!" Nagpupumiglas na sabi nung babae. Ngunit hindi siya pinapakinggan. Duguan na yung lalaki at wala ng lakas.
"Dude, tara na. Baka madamay pa tayo dito" Sabi naman ni Bryan.
"No, tutulong tayo. Kawawa naman yung lalaki." Sabi naman ni Andrew. Tama siya, kailangan namin silang tulungan.
"What? How?" Tanong ni Bryan. Lanya! Bakla ba to?!
"Call the security" Sabi niya kay Bryan.
Nang makaalis si Bryan, pumhnta kami sa sasakyan na malapit sakanila.
"No!! Please.. no!" Napalingon kami dahil sa sigaw nung babae. Nakita namin na may nakatutok na baril sa nakaluhod na lalaki.
"At the count of 3, magpaalam kana" Sabi nung lalaking may hawak na baril at nagsimula nb magbilang. "One.. Two.."
Bago pa niya banggitin ang Three, ay hindi ako nagdalawang isip na puntahan sila at pigilan yung lalaki. Rinig ko pa ang sigaw na pagtawag ni Andrew sa pangalan ko.
Nag agawan kami ng baril. Pilit ko ito inaagaw mula sakanya ngunit malakas siya. Ayaw niyang bitiwan ang baril.
"Josh!!!" Sigaw ni Andrew.
Napunta ang kamay namin sa pagitan naming dalawa, hanggang sa..
"BANG!!!"
Tumingin ako kay Andrew na kasama si Bryan at mga security. Nakita ko silang tumatakbo palapit sa akin. Unti unti akong nanghihina.
"Lumaban ka!" Bryan.
"Please, wag kang pipikit!" Andrew.
And everything went black..
End of flashback
Natamaan ang isang kidney ko at kinailangan ng kidney transplant. Nag aagaw buhay ako nuon, maliit ang percent na mabubuhay ako kung wala silang mahahanap na kidney donor ko.
Sinubukan ni Andrew, ngunit hindi siya pumasa dahil sa isang hindi namin malaman na dahilan. Hanggang sa sumubok si Bryan, laking tuwa nila ng sabihin na pwedeng si Bryan ang mag donate ng isa niyang kidney.
Naging successful ang operation. Kaya nasabi ko nuon na utang ko ang buhay ko sakanya.
Pero sa ginawa niyang pagtatago kung nasaan si Kim ay pra na rin niya akong pinatay. Paano niya nagawa sa akin na itago ang nalalaman niya.
Hindi na mababago ang desisyon ko. Gusto ko iparamdam sakanya kung gano kasakit ang mawalan ng taong minamahal. Gusto ko iparamdam kung ano ang nararamdaman ko ngayon. Wala na akong pakealam sa pagkakaibigan namin, sinira na niya yun simula nung magtago siya ng sikreto sa amin.
Sorry Bryan.. Feel my revenge!
