Andrew's POV
"What a nice interview. Seems like, they want to know what is the main reason why Gabby left 5 years ago."Sabi ni ate pagkatapos namin mapanuod ang short interview nila Gabby.
"Tss" Yun lang ang nasabi ko. Naiinis parin ako dahil sa nakita kong ngiti kay Gaaby nung banggitin ang pangalan ni William. Lalo ako nainis nung tanugin siya about sa feelings niya for me. Like, kailangan ba dapat maging straight forward?!
"Hey! Why so quiet little bro?" Nakakaloko na tanog sakin ni ate Andy.
"Nah, mind your own. And I'm not a little anymore!" Inis na sagot ko sakanya.
"Really? O sorry, you're not a little boy already. I forgot you became a stupid man and the reason why she left!" Ramdam ko na may galit pa din si ate sakin hanggang ngayon.
"Pwede ba ate?! Stop reminding me what happened 5 years ago! And yes, it's my fault why she'd left! At pinagsisihan ko na yun! Can't you see?!! My life became miserable!!" Hindi ko na napigilan na pagtaasan siya ng boses. Nakakapikon na kasi eh.
"Oh! You admitted it. Congrats!" Talaga bang hindi niya ako titigilan?!
"Sorry ate, but please get out of my site! I don't wanna make arguments with you! Specially today, lalo sumasakit ang ulo ko" I said in a calm voice. Ayaw ko kasi na magkaroon na nman kami ng away ni ate.
"Okay then.." at tumayo na siya, ngunit bago pa siya makaakyat sa taas ay ngsalita ulit siya "By the way, I'm not surprise when she says no to that feelings thingy. It's very obvious that she's happily inlove with someone. And sorry, because that person is no longer you my brother." At tuluyan na siyang umakyat sa kwarto niya.
Nakakainis talaga! Bakit kailan niyang ulit-ulitin?! Hanggang ngayon ba hindi pa siya naka move on? Pinagsisihan ko na lahat. Ano pa bang kulang?! If I can only bring back the past.
Dahil sa tindi ng sakit ng ulo ko, nagpasya akong bumalik sa kwarto ko at magkukulong ako maghapon. Baka sakaling makalimutan ko ang about sa interview kanina. But, as if naman kung makakalimutan ko? Lalo na't andito si ate na walang ibang ginawa kundi ipaalala lahat ang nakaraan.
***
Kim's POV
"Kimberly, aren't you done?!" Halata sa boses niya ang pagkainis. Kanina pa kasi siya katok ng katok sa labas ng kwarto. Muntanga, bat kaya hindi siya pumasok.
"Wait! Andyan na" I said then I grabbed my things. Bago ako lumabas, tinignan ko muna ang sarili ko sa salamin.
"Kyaaaah! Why so gorgeous Kimmy" Nakangiting sabi ko, walang kokontra! At sa wakas ay lumabas na ako. Ngunit wala doon si Rams. Naglakad na ako pababa ng hagdan.
Napangiti ako ng makita ko ang isang lalaki na nakatayo sa may pintuan habang nakapamulsa. Ang laki na talaga ng pinagbago ng baklang to! Hahaha. Ang manly na niya ngayon.
I walk closer to him and hug him from the back. I smiled when he holds my hand like he don't want to let me go. Oh, how I love this man so much.
"Can we stay like this forever?" Malambing na sabi niya.
"Yes, we can sweety" Malambing din na sabi ko. He faced me and hug me like there's no tomorrow.
"I love you so much Kimmy" Parang may problema siya. Gusto ko malaman kung ano.
"Wait, do you have a problem?" Tanong ko at hinawakan amg magkabilang pisngi niya.
"Nah! Nothing, I just want to remind you that I love you. I don't have a problem."
