POYRAZ

POYRAZ-27

Gözlerimi açtığımda hala arabada olduğumuzu gördüm. Soluma baktığımda kaşları çatık Uraz'ı görmemle bir terslik olduğunu sezmiştim.

"Uraz kaç saattir yoldayız?"

"4." Çöş! Dört saat mi?

"Ne? O kadar mı trafik-"

"Şile'ye gitmiyoruz. İzmir'e gidiyoruz."

Kaşlarım istemsizce çatılmıştı. "Ne? Nasıl? Neden?"

"Çünkü Özgür'ün kuzeni Gökhan iş için Şile'de. Orada olduğumuzu haber alır almaz Özgür'e yetiştirecektir."

Birkaç dakika düşündükten sonra yanımda kıyafetlerim olmadığı geldi aklıma.

"Uraz benim kıyafetlerim yok!"

"Alırız," ben onun yüzüne bakarken birden sırıtmaya başladı. "İç çamaşırını zaten sorun etme." Bak ya, düşündüğü şeye bak. Madem sırıtıyor peki!

"Evet iç çamaşırı sorun değil. Ne de olsa Özgür almıştı bana. Değil mi?"
Aha yine çatıldı kaşları.

Ben sırıtmayı kesmeyip ona bakmayı sürdürürken arabayı sağa çekti. "Uraz napıyosun?"

"Bekle." Arabadan inip arka kapıyı açtı ve arkaya koyduğunu fark etmediğim mavi kutuyu aldı. Yapacağı şeyi anlayıp hemen kemerimi çözüp kendimi arabadan attım.

"Uraz saçmalama! Yangın mı çıkarmayı amaçlıyorsun?"

"Hee. Çok seviyorum seni. Eğer sen de beni sevdiğini söylemezsen yakarım bu çimenleri."

"Yikirim bi çiminliri! Uraz dalga geçme ciddiyim!"

"Ufak bir sütyenden yangın çıkmaz."

"Uraz saçmalamayı kesip şu arabaya biner misin?" Dediğim gibi arabanın arkasından dolanıp Uraz'ın kolundan tutup çekmeye başladım.

"Hadi."

"Alya bırak kolumu." Yüzüne baktığımda yine kasılan çenesini görmemle durdum ama elimi çekmedim. Aksine yüzüne daha çok yaklaşıp "Bırakmazsam?" Dedim meydan okurcasına.

Tutmadığım koluyla yeni çıkan sakallarını sıvazladı. "Alya. Bırak. Kolumu." Dövseydin.

Tamam şuan ölümüne korkuyordum ama burda onu yakmasını istemiyordum. "Bırakmazsam. Uraz?" Dedim aynı onun gibi.

"Alya!" Allah bismillah! Şimdi burdan bana bir koyacak Jüpiter'e uçacağım. Ama olsun geri adım atmak yok! Hadi aslanlarım. İleri! Allah Allah Allah!

"Uraz!" Tamam içimdeki o adrenalin patlamasından sonra Uraz'ın sesinin yanında benimki kedi gibi çıkmış olabilirdi ama olsundu.

"Arabaya bin!"

Burunlarımızın arasında milimetreler kala durdum. Gözlerinde gördüğüm öfke beni birazcıcık korkutmuştu. Ama bende öfkeli gibi görünüp göz temasını kesmeden onun aksine fısıldayarak konuştum. "Binmezsem?"

Beni şaşırtarak bağırmadı ve fısıldayarak konuştu. "Bindiririm."

Nefesinden gelen alkol kokusuyla kaşlarımı çattım. Gerçekten mi? Araba kullanırken alkol mu almıştı!

"Sen alkollüsün!" Dedim ve yüzümü ondan uzaklaştırdım.

"Evet. Sen uyurken biraz içtim." Şimdi roller değişmişti. Manyak herif!

"Uraz çabuk arabaya bin!" Sırıttı ve benim taklidimi yapıp yüzüme yaklaştı.

"Binmezsem?"