Ejderha Kız 2: Ejderha Dünyası

Bölüm 14

Merhaba ejderha okuyucularım. Evet, saat çok geç ve yb hazır. Çünkü çok gıcık bir arkadaşım sayfadan bugün yb olacağını yazdı ve ben de onu kırmamak için yb yazdım. E.C.A. buradan sana selamlar. Bu arada sana bunu kötü ödeteceğim. Neyse yb hazır ve okumanız için sizi bekliyor. Multi de resim olarak diğer bölümde olan ama gözükmeyen iki ejderha var. Umarım bu sefer görünür. Şarkı olarak ise, Yalın- Her şey sensin. Umarım bölüme uyar. Üzgünüm bu bölüm kısa oldu ama Sadece Mert ve Miray var. Bazı okuyucularım Mert ve Miray'a neler olacağını daha çok merak ediyordu. Onlar içinde bir sürpriz oldu. Benim için de. Umarım beğenirsiz. Ben de bol bol vote ve yorum görürüm. Sadece Mert ve Miray'lı Ejderha Kız 2: Ejderha Dünyası yeni bölümü karşınızda. Bu arada, arada yazdıklarım var lütfen okuyun ona göre okuyup okumayacağınıza karar verirsiniz. Çünkü bu bölüm +18'li kısımlar içermektedir. Neyse iyi okumalar ve lütfen facebook sayfamızı beğenmeyi unutmayın.

Miray

Bedenim buz kesiyordu. Kendimi garip hissediyordum. Bu hissettiğim neydi? Korku muydu? Aşk mıydı? Neydi? Biri bu duyguyu bana söyleyebilir miydi? Kalbimdeki kırığı iyileştirebilir miydi? O anda aklıma bir deyiş geldi. Cam bir bardağı yere attığında paramparça olur. Bir daha yapıştırmayı denesen bile bardak aynı olmaz. Su sızdırır, hatta en ufak bir dokunuşta tekrar kırılır.

O anda balkonda durmuş etrafı seyrediyordum. Güneş batıyordu. Ne bedenime değen soğuk rüzgarın ne de etrafta oluşmaya başlamış olan kara bulutların farkındaydım. Kalbim kırılmıştı. Çünkü Mert, o geceyi Masal'ın olduğu geceyi unutmamın benim suçum olduğumu düşünüyor. Kollarım istemsizce karnıma sarıldı. Sanki tutunmak için bir dal arıyordum.

Bu hissettiğim duyguyu Mert'i bıraktığımda hissettiklerimden daha ağırdı. Sanki biri kalbimi parçalıyordu. O zaman sadece kalbim kırılmıştı ama bu sefer daha kötüydü. Hissiz değildim. Bunu biliyordum çünkü Mert öldüğünde hissizliğin ne demek olduğunu öğrenmiştim. O anda ne hissettiğimi anladım. Bu yalnızlıktı. Bedenimde Masal'da olsa ben yalnızdım.

Gözüm birden etrafı toparlayan halkıma takıldı. Etrafta ejderha-insanlar koşturuyor ve hava kararmadan işlerini bitirmeye çalışıyorlardı. Ben bu dünyada doğmuştum ve bu dünyaya aittim. Masal'da bu dünyaya ait olacaktı. Peki Mert nereye aitti? Onun ait olduğu bir Su Dünyası var mıydı? Yoksa o direk Dünya'ya mı aitti?

Ben onu buraya gelmesine zorlamakla kötü mü yapmıştım? O bu dünyada yaşabilir miydi? Çünkü benim Dünya'ya geri dönmeye niyetim yoktu. Masal'ımın bu dünyada kendi halkı ile büyümesini istiyordum. Belki arada tatil için Dünya'ya gidebilirdik ama Mert'i burada kalması için zorlayamazdım. Kollarım daha çok bedenimi sardı ve içimden, "Masal, ne diyorsun tatlım?" diye sordum ama tabi ki benim kı- yani Masal'ım beni dinlediği için bana cevap vermedi.

Ben da konudan konuya atladım. Ne düşünüyordum ben? Ha hatırladım. Mert'in beni o geceyi unutmakla suçlamıştı ama benim bunda suçum yoktu. O anda yalnızlıktan başka bir şey de hissettim. Onu.

İki adım ötemde Mert duruyordu. Belinde bir havlu sarılıydı. Üstü ve saçı ıslaktı. Bunu arkamı dönmesem bile hissetmiştim. O bayıldığım buz mavisi gözlerini bana dikmişti. Vanilya kokuyordu. Nefes alıp verişlerini ve kalbinin hızla atışını duyabiliyordum.

"Miray sen iyi misin?" diye sordu.

"İyiyim." dedim ve arkamı dönüp ona bakmadan içeri girdim.

O anda kendimi salak gibi hissettim. Kalbim Mert tarafından kırılmıştı ama ben onun banyodan çıkmasını beklemiştim. Başka bir odaya gitseydim ya. Hızla telefonumu aldım. O arada Mert balkondan çıktı ve balkonun kapısını kapattı. Telefonu alır almaz, Mert'e baktım ve, "Ben gidiyorum Mert. Artık o hizmetçi kızı çağırırsın." dedim sinirle. Hızla kapıdan çıkmak için hamle yaptım ama o Mert denen adam (böyle deyince bir garip oldum.) beni yakaladı.