BU SADECE BAŞLANGIÇ

1. KISIM: 5.Bölüm

Saat gece yarısını çoktan gecmisti. Bu karanlık mezarlıkta ne kadar süredir oturduklarını bilemiyordu Defne. Ona göre zaman çoktan durmuştu. Nefesini tutmuş, gözleri şaşkınlıktan fal taşı gibi açılmış bir vaziyette Yağmur'u dinliyordu.

"Sonra benden bir cinayet fotoğrafı çekmemi istedi. Bende..."

"Dur, dur lütfen. Bana bunları algılamam için biraz zaman ver." diyen Defne, Yağmur'un sözünü kesmişti.

"Tüm bunların başınıza geldiğine inanamıyorum."

"Birde bana sor."

"Yağmur hemen polise gitmek zorundayız."

"Hayır, polis olmaz."

"Ne demek olmaz ? Başka seçeneğimiz yok polise gitmeliyiz."

"Denedim Defne! Denedim. Ama adamlar benden önce oradaydılar. Beni takip ediyorlar."

Defne başını çevirip huzursuzca etrafına bakındı. Birilerinin onları izlediğini düşünmek ürpermesine sebep olmuştu.

"Peki ne yapacağız Yağmur? Hayatının sonuna kadar bu adamlardan kaçamazsın."

"Haklısın bu şekilde yaşayamam. Ama merak etme önümüzdeki birkaç gün içinde bu iş sona erecek."

"Nasıl yani? Birkaç gün derken ne demek istedin?"

Yağmur, Defne'nin sorusuna cevap vermedi.

"Cevap ver Yağmur, ne olacak birkaç gün sonra?"

"İstediklerini yapıp o fotoğrafı onlara vereceğim."

"Ne? Yani sen.. bunu kabul mü ettin?

Defne gözlerini iri iri açmış Yağmur'a bakıyordu.

"Bana öyle bakma antlaşmayı kabul etmekten başka çarem yoktu. Aksi halde gitmemize izin vermeyeceklerdi."

"Ben bir yolunu bulup oradan kaçtınız falan sandım."

"Orası pek kaçılabilir bir yer değil Defne. Antlaşmayı yapmak zorunda kaldım" Yağmur göz yaşlarına hakim olamıyordu.

"Şşş...tamam sakin ol. Her şey düzelecek"

"Tek istediğim sevgilimle birlikte eğlenceli bir hafta sonu geçirmekti. Şu başımıza gelenlere bak"

Defne o an hikayenin eksik kalan parçasını düşündü 'Yiğit'.

"Yağmur, Yiğit nerde?"

Yağmur ağlamaktan konuşamıyordu.

"Yağmur yüzüme bak, Yiğit nerde?"

Yağmur ıslak gözlerini Defne'ye çevirdi.

"Yiğit orada kaldı."

"Seni bırakıp, Yiğit'i mi rehin aldılar? İyi ama neden? Zaten antlaşmayı kabul etmedin mi?"

"Evet ama..."