CINGULOMANIA.( Zayn Malik)

Part 51.

ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΜΕΝΟ

''Θα σου τα εξηγήσω όλα αρκεί να φύγουμε από εδώ.'' μιλάει αμέσως μετά με τη φωνή του να τρέμει σε κάθε του λέξη.

Η Violet αρνείται να τον κοιτάξει και το βλέμμα της παραμένει στάσιμο στο τσιμεντένιο δάπεδο.
Δεν ξέρει τι πρέπει να σκεφτεί.
Δεν ξέρει τι πρέπει να πιστέψει.
Δεν ξέρει πως αισθάνεται ή πως πρέπει να φερθεί.
Το μόνο που γνωρίζει και είναι σίγουρο γι'αυτό πλέον,αποτελεί το λάθος που έκανε να δεχθεί να παραβρεθεί σήμερα σε αυτό το δείπνο.
Τα λόγια της Christine επανέρχονται στο μυαλό της κάνοντάς την να κλείσει τα μάτια της στη δυνατή της επιθυμία να σταματήσει να πονάει ή ακόμη καλύτερα,να σταματήσει να νιώθει.
Είναι θυμωμένη με τον Zayn αλλά περισσότερο  με τον ίδιο της τον εαυτό που του επέτρεψε να παρασυρθεί και να βυθιστεί σε ένα ατέλειωτο ψέμα που για εκείνη,για όσο τουλάχιστον κράτησε,φάνταζε σαν παραμύθι,αφού κατάφερε να την απομακρύνει από την πραγματικότητα οδηγώντας την σε κάτι πολύτιμο.
Για λίγο αισθάνεται τυχερή για το γεγονός ότι κατάφερε να εξερευνήσει,να γνωρίσει τις πτυχές του αγοριού που στέκεται απέναντί της και την κοιτάζει με τύψεις και λύπη.

''Με την Christine,ήμασταν μαζί για πολύ καιρό.Πριν αλλά και μετά τον θάνατο του Jackson.'' ξεκινάει το λόγο του και ξεφυσάει πριν κατεβάσει το κεφάλι του αντικρίζοντας το
ρολόι που κοσμεί τον καρπό του.
Φαίνεται νευρικός και της μεταφέρει την αρνητική ενέργειά του.

''Πάντα πίστευα,πως αποτελούσε την κατάλληλη κοπέλα για εμένα.Ήταν αστεία,έξυπνη,ελκυστική και πάνω από όλα με έκανε ευτυχισμένο.Όσο μπορούσε τουλάχιστον.Είχα εγκλωβισθεί σε μία μαύρη τρύπα,Violet,χωρίς διαφυγή.Ο θάνατος του Jackson με κατάστρεψε και το γνωρίζεις πολύ καλά αυτό.'' κάνει μία παύση και παίρνει μία βαθιά ανάσα πριν σηκώσει το κεφάλι του ώστε να την αντικρίσει.

''Η Christine,αποφάσισε πως έπρεπε να διαλύσουμε όλο αυτό που είχαμε κτίσει γιατί ένιωθε καταπιεσμένη.Δεν εισέπραττε αυτό που ο ίδιος όφειλα να της δώσω.Ήμουν μπερδεμένος,ήθελα να εξαφανισθώ από όλους και από όλα.Ηθέλα να πεθάνω,Violet γιατί επιθυμούσα να βρίσκομαι μαζί με τον αδερφό μου.Όταν τελικά αποφάσισε να με αφήσει,τη τελευταία φορά που την είδα πριν ένα χρόνο,της είπα ότι την αγαπάω.Όχι επειδή το πίστευα.Δεν το ένιωθα,Violet.'' τα δάκρυα τα οποία προσπαθεί να καταπολεμήσει όλη αυτή την ώρα τελικά κυλούν ασταμάτητα στο τέλειο πρόσωπό του.

''Είχα τη δυνατή ανάγκη να ακούσω αυτή τη λέξη να την λένε και να την εννοούν για εμένα.Όμως,η Christine δεν ανταπέδωσε πίσω.Δεν μου είπε ότι με αγαπάει και με πόνεσε αυτό.Άρχισα να φοβάμαι την απόρριψη.Δεν ήθελα να αγαπήσω γιατί εάν το έκανα,εάν το επέτρεπα αυτό στον εαυτό μου θα πλήγωνα τους γύρω μου αλλά και εμένα.Αργότερα όμως,ήρθες εσύ,μπήκες στην ζωή μου και κατάφερες να την επαναφέρεις στα λογικά της.Με ελευθέρωσες από τον όλεθρό μου και με βοηθήσεις να επιτρέψω στον εαυτό μου να μάθει να νιώθει ξανά.Με αγάπησες και μου το έδειξες και συνεχίζεις να το δείχνεις με τη στάση σου.Συνεχίζεις να βρίσκεσαι κοντά μου παρ όλη τη συμφορά που σου έχω προκαλέσει.Σε αγαπάω,Violet.'' η όραση του έχει θολώσει καθώς το χέρι του περνάει ανάμεσα από τα πυκνά μαλλιά του.