CINGULOMANIA.( Zayn Malik)

Part 6.

ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΜΕΝΟ

VIOLET

Βλέπω τον Zayn να σηκώνεται απότομα και να βγαίνει από το εστιατόριο. Πριν προλάβω να επεξεργαστώ τι έχει συμβεί, ακούω τον Liam να φωνάζει,

''Σε προειδοποίησα Violet να μην του κάνεις ερωτήσεις που θα τον φέρουν σε δύσκολη θέση. Τα πήγαινε τόσο καλά. Πάω να τον βρω.'' ενημερώνει.Η ανησυχία,ζωγραφίζεται στο πρόσωπο του.

''Όχι, θα πάω εγώ.'' λέω χωρίς να σκεφτώ τα λόγια που βγαίνουν από το στόμα μου. Σηκώνομαι και προχωράω προς την έξοδο αγνοώντας τις προειδοποιήσεις των φίλων μου.
Βγαίνοντας από το μαγαζί καταλαβαίνω ότι έχει βραδιάσει, γεγονός που με κάνει να σκεφτώ ότι να βρω τον Zayn θα είναι πιο δύσκολο από αυτό που είχα φανταστεί.
Προχωράω προς άγνωστη κατεύθυνση και τελικά τον εντοπίζω να κάθεται σε ένα παγκάκι καπνίζοντας ένα από τα τσιγάρα του, επιτρέποντας τη νικοτίνη να εισβάλει και να καταστρέψει τα πνευμόνια του. Το βλέμμα του είναι στραμμένο προς στο έδαφος.
Πλησιάζω περισσότερο με την ελπίδα ότι θα καταλάβει τη παρουσία μου.

''Zayn;'' είναι το μόνο που μπορώ να πω.
Νιώθω τόσο άσχημα για όλα όσα έχουν συμβεί.

''Γεια.'' απαντάει κοιτάζοντας με στα μάτια.

''Συγγνώμη.'' είναι το μόνο που λέω πριν κάτσω δίπλα του.

''Είναι εντάξει.''  με καθησυχάζει και περνάει το χέρι του ανάμεσα από τα πυκνά μάλλια του.

''Όχι Zayn, δεν είναι. Νιώθω τόσο άσχημα, αλήθεια. Δεν ήξερα ότι θα σε πείραζε τόσο πολύ.'' ομολογώ προσπαθώντας να συγκρατήσω τα δάκρυά μου.Νιώθω,ένοχη.Κατέστρεψα ένα όμορφο βράδυ.

''Δε φταις εσύ.'' ψιθυρίζει και τον παρακολουθώ να σχεδιάζει αόρατα σχέδια πάνω στο ύφασμα του παντελονιού του. ''Ήταν λάθος μου να έρθω.'' προσθέτει.

''Το ίδιο σκέφτηκα και εγώ.''  απαντάω προσπαθώντας να του δείξω πως δεν με πείραξαν τα λόγια του.

''Να σε ρωτήσω κάτι Violet;.'' ρωτάει ύστερα από κάποια λεπτά ησυχίας.
Κουνάω καταφατικά το κεφάλι μου.

''Γιατί ήρθες να με βρεις;'' με ρωτάει πετώντας το δηλητήριο στο παγωμένο πεζοδρόμιο.

''Ένιωσα άσχημα με αυτό που έγινε μέσα. Οπότε υποθέτω πως έπρεπε να διορθώσω.'' απαντάω με ειλικρίνεια.

''Ωω..'' είναι το μόνο που λέει.

''Από πότε άρχισες να καπνίζεις;'' τον ρωτάω.

''Από τα δεκαεπτά μου.'' με ενημερώνει χαμογελώντας ελαφρά.

''Χωρίς να φανώ αδιάκριτη.Καλύτερα να το κόψεις. Δεν κάνεις καλό στην υγεία σου Zayn.'' του λέω επιφυλακτικά,πλησιάζοντας τον λίγο περισσότερο.

''Με βοηθάει να ηρεμώ, Violet.'' απαντάει παίζοντας με το σκίσιμο στο παντελόνι του.

''Μπορείς να κάνεις άλλα πράγματα για να ηρεμείς, λιγότερο επιβλαβή για τον οργανισμό σου.'' προτείνω και τον ακούω να μουρμουρίζει,κάποιους στίχους ενός ρόκ τραγουδιού.

''Εγώ φεύγω. Δεν έχω όρεξη να βλέπω τον Liam και τη φίλη σου να φέρονται σαν μικρά παιδιά.Μου έρχεται αηδία.'' λέει ειρωνικά κάνοντας με να γελάσω.

''Ναι,υποθέτω πως θα φύγω και εγώ. Καλύτερα να τους ενημερώσουμε, όμως.''  περιμένω την απάντησή του.

''Δεν χρειάζεται να τους ενημερώσουμε. Σταμάτα να είσαι τόσο καλή,Violet.'' λέει και με προσπερνάει.

''Περίμενε.'' του φωνάζω ακολουθώντας τον. ''Επιμένω πως πρέπει να τους ενημερώσουμε.''

''Εντάξει.'' υποχωρεί.
Φτάνουμε στο εστιατόρια και όταν μπαίνουμε μέσα εντοπίζουμε τον Liam και τη Bella να έρχονται προς το μέρος μας.

''Που ήσασταν;'' , ''Θα μπορούσατε να μας πάρετε τηλέφωνο.'', '' Γιατί αργήσατε τόσο;''
μας βομβαρδίζουν με ερωτήσεις.

''Εμείς φεύγουμε.'' απαντάει το αγόρι δίπλα μου.

''Γιατί; Ωωω ελάτε τώρα. Μπορούμε να πάμε στο σπίτι του Liam. Τι λέτε;'' παρακαλάει η Bella κάνοντάς τον Zayn να θυμώσει με την επιμονή της.

''Καληνύχτα!'' λέει βγαίνοντας από το μαγαζί.
''Violet, θα έρθεις;'' με ρωτάει ο Zayn προκαλώντας μου έκπληξη.
Τον κοιτάζω για λίγο πριν απευθυνθώ στα παιδιά.

''Σας έχουμε καταστρέψει το ραντεβού. Συγγνώμη. Να κοιτάξετε να περάσετε καλά.'' λέω πριν κατευθυνθώ προς το μέρος του.

''Καληνύχτα. Χάρηκα για τη γνωριμία εάν και δεν εξελίχθηκε όπως θα ήθελα.'' του λέω και παίρνω τον δρόμο για το σπίτι πριν τον ακούσω να με φωνάζει.

''Νομίζεις ότι θα σε αφήσω να πας μόνη σου, τέτοια ώρα στο σπίτι; Είμαι με την μηχανή, θα σε πάω εγώ.'' λέει και προχωράει προς το σταθμευμένο όχημα,μερικά μέτρα μακριά μας.

''Ευχαριστώ, αλλά μένω κοντά.'' αρνούμαι. Δεν έχω ανέβει ποτέ σε μηχανή και δεν νομίζω ότι χρειάζεται να το κάνω τώρα.

''Violet, ανέβα στη μηχανή.'' απαιτεί. ''Εμπιστεύσου με.'' λέει και μου χαμογελάει δείχνοντας μου τη κενή θέση.

''Εντάξει.'' υποχωρώ και ανεβαίνω δειλά πάνω της. Μου δίνει το κράνος του και γελάει βλέποντας την έκφραση μου.

''Κρατά με, σφικτά.'' λέει πριν βάλει το κλειδί στη μίζα και δώσει ζωή στο όχημα.

Γεια σας! Τι κάνετε; Ξέχασα να ευχαριστήσω το Lou για το κατόρθωμα του προς τον κύριο Payno. Μεγάλες στιγμές. Λοιπόν,
Vote & comment.!

Το επόμενο θα μπει σύντομα. Πράγματικα ελπίζω να σας αρέσει. :)