CINGULOMANIA.( Zayn Malik)

Part 43.

ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΜΕΝΟ

''Μπορώ να περάσω;'' ακούει τη φωνή της μητέρας του,πίσω από την πόρτα του δωματίου του.Κλείνει αγανακτισμένος τα μάτια του και ξεφυσάει.
Σβήνει το τσιγάρο του μέσα στο-ήδη γεμάτο-τασάκι που βρίσκεται δίπλα του.
Αφήνει το μολύβι του να πέσει απαλά στο χαρτί που είναι τοποθετημένο στο γραφείο του και γυρίζει αργά το κεφάλι του ώστε να μπορέσει να αντικρίσει την κλειστή πόρτα που βρίσκεται μερικά μέτρα μακριά του.
Σηκώνεται από την θέση του και αφήνει τις γυμνές πατούσες του να ακουμπήσουν στο κρύο,ξύλινο πάτωμα.
Στέκεται για λίγο ακίνητος και κλείνει ερμητικά τα μάτια του στην αποτυχημένη του προσπάθεια να αποτρέψει τον έντονο πονοκέφαλο που τον έχει κυριεύσει.

''Zayn;'' λέει διστακτικά η Trisha χτυπώντας για άλλη μία φορά την πόρτα.
Εκείνος,προχωράει με σταθερά βήματα και καταφέρνει να την ξεκλειδώσει.
Αντικρίζει τη μητέρα του να περιμένει υπομονετικά στον διάδρομο.
Του χαρίζει ένα μελαγχολικό χαμόγελο πριν ωθήσει τον εαυτό της προς το εσωτερικό του δωματίου.
Η έντονη μυρωδιά του τσιγάρου κυριαρχεί στο χώρο κάνοντας την να κουνήσει απογοητευμένη το κεφάλι της.
Η μόνη πηγή φωτός είναι η λάμπα που στηρίζεται στο γραφείο του.
Οδηγείται προς το παράθυρο και τραβάει τις κουρτίνες που το καλύπτουν.
Το ανοίγει αφήνοντας τον καθαρό αέρα να εισέλθει στο χώρο και να αναμειχθεί με τον καπνό που κατακλύζει το δωμάτιο.

''Πώς νιώθεις;'' τον ρωτάει με απαλό τόνο τη στιγμή που στρώνει το κρεβάτι του.
Αγνοεί την ερώτηση της και την ακούει να ξεφυσάει.
Ένας μήνας.
Ένας μήνας,έχει περάσει από την στιγμή που την έχασε,που την άφησε να φύγει,που δεν προσπάθησε να την κρατήσει κοντά του.
Έχασε τον μοναδικό άνθρωπο που τον έκανε για πρώτη φορά,ύστερα από τόσα χρόνια ευτυχισμένο,έχασε τον μοναδικό άνθρωπο που γέμισε με ευτυχία την δυστυχία του,που τον αγάπησε και τον έκανε να νιώσει ξεχωριστό,σημαντικό,που κατάφερε να τον βγάλει από το σκοτάδι στο οποίο είχε οδηγηθεί και του έδειξε πως η ζωή δεν είναι μόνο απογοήτευση και απαισιοδοξία αλλά είναι κάτι διαφορετικό.Κάτι που ο Zayn,δεν είχε γνωρίσει ποτέ και το γνώρισε μαζί της.
Εκείνη την νύχτα,έπρεπε να είχε προσπαθήσει να την φέρει πίσω,έπρεπε να της ομολογήσει τα αισθήματα του που πριν λίγο καιρό,κατάλαβε ότι έχει,να την παρακαλέσει για μία δεύτερη ευκαιρία και της πει πόσο την αγαπάει,πόσο ερωτευμένος είναι μαζί της.
Ναι,την αγαπάει.
Εξάλλου,πάντα το έκανε απλά φοβόταν,φοβόταν να την πληγώσει.Ωστόσο,το μόνο που κατάφερε ήταν να την καταστρέψει και να διαλύσει για άλλη μία φορά τον ίδιο του τον εαυτό.
Ο διαπεραστικός πόνος που τον διακατέχει,τρυπώνει στην καρδιά του και εύχεται να μπορούσε να τον σταματήσει.
Ο πόνος της απώλειας,ο πόνος της απογοήτευσης τον κυριαρχεί.
Αυτή την στιγμή,κατηγορεί τον εαυτό του γιατί την έχασε πριν της πει ότι την αγαπάει.