Backstage (voltooid)

12

Ik heb een extra hoofdstuk voor jullie, omdat het met het schrijven van dit boek best goed gaat. Ik hoop dat jullie het een beetje leuk vinden. X

Ik loop net de trap af als de bel gaat. Met een glimlach doe ik de deur open en zie ik Viktor ook glimlachen. "Hey kom binnen" "hey" hij drukt een kus op m'n wang en loopt langs me heen naar binnen. "Klaar voor je optreden?" "Ja bijna, nog even wat uit de koelkast pakken" Viktor knikt en snel loop ik naar de koelkast. Ik stop een flesje water in m'n tas en loop naar Viktor die de woonkamer inspecteert. "Leuk ingericht" "dankje" ik voel mezelf blozen dus druk ik snel de tv uit. "Zullen we maar gaan dan?" Hij knikt en loopt achter me aan naar de voordeur.

"We kunnen wel met mijn auto" zegt Viktor als ik de deur op slot draai. "Ik kan ook wel rijden hoor, ik weet het adres" "als jij me het adres vertelt, rij ik wel" "oké is goed" lach ik. Hij houdt de auto deur voor me open en grinnikend ga ik zitten.

"Is het hier?" Onzeker kijkt Viktor me aan "ja kom" lach ik en snel stapt Viktor uit. Samen lopen we naar de achteringang en ik geef Viktor zijn backstage pasje.

"Bij wie moet je eigenlijk optreden?" "Hij is onbekend dus ik denk niet dat je hem kent" Viktor knikt en kijkt een beetje rond. "Ga hier maar zitten dan loop ik even naar de visagiste en de styliste, zodra ik klaar ben kom ik naar je toe oké?" "Is goed" knikt hij en snel loop ik naar de visagiste.

"Vajèn kijk eens je kleren" "dankjewel" vriendelijk glimlach ik naar de styliste. Ik loop naar m'n kleedkamer en gooi m'n tas in een hoekje.

"Ik had gehoopt op net zo'n pakje als laatst" glimlacht Viktor als ik eraan kom lopen. "Helaas, volgende keer misschien beter" grinnik ik. "Hoe lang moet je nog wachten?" "Een halfuur, kom dan gaan we even ergens anders zitten" Viktor knikt en loopt achter me aan.

Als ik een trap zie staan ga ik erop zitten en al snel komt Viktor naast me zitten. M'n hoofd laat ik op m'n handen rusten en ik staar voor uit. M'n gedachten zijn bij Daley, maar geen idee waarom. Misschien omdat hij dinsdag avond komt.

"Is er iets?" Vraagt Viktor na een tijdje. "Er is niks" komt er bot uit "jawel, heb ik iets gedaan?" "Ik mis Daley gewoon" zucht ik. "Ik mis hem ook hoor" "Vik jullie zijn beste vrienden dat is iets anders dan je tweelingbroer" "hij voelt soms als een broer voor me Vajèn, hij heeft veel voor me betekent en dat doet hij nu nog steeds" "wat dan?" "Ik ben lang geblesseerd geweest en toen hij bij Ajax speelde was hij er altijd voor me. Hij hielp me door moeilijke tijden heen. Toen ik hoorde dat hij naar Manchester united ging was ik blij maar ook teleurgesteld. Ik had m'n laatste voorlopige wedstrijd met hem gespeeld zonder dat ik er extra van had genoten om met hem samen te spelen. Nu zijn we allebei druk bezig met onze eigen carrière dus hebben we weinig tijd om elkaar in het echt te zien. Natuurlijk bellen we veel maar bellen is anders dan elkaar in het echt te zien." Geïnteresseerd luister ik naar Viktor zijn verhaal en bedenk me dat ik inderdaad echt niet de enige ben. "Sorry, dat ik zo bot deed" "geeft niet, ik snap het" glimlacht Viktor.

"En bij jou? Waarom mis jij Daley zo erg?" "Hij is m'n tweelingbroer, in Amsterdam zagen we elkaar bijna dagelijks. Hij kwam bij mij kijken als hij kon en ik kwam bij zijn wedstrijden kijken als ik kon. We waren van jongs af aan al onscheidelijk en nu... Nu zijn we gescheiden. Hij in Engeland en ik in Nederland. Hij is druk met z'n carrière en straks nog een kleintje. Ik druk met m'n carrière en een lege plek van Daley. Het is heel leuk dat hij een kleintje krijgt maar nu zie ik hem veel minder. Hij komt niet meer naar al m'n optredens als hij kan en dat wordt waarschijnlijk als de kleine er is nog minder" Viktor knikt begrijpend en slaat een arm om me heen. "Ik snap het" fluistert hij en ik leg mijn hoofd op zijn schouder.

Ik haal m'n hoofd van zijn schouder en kijk hem aan. Langzaam aan zie ik hem dichtbij komen en al snel zitten onze lippen op elkaar.

"Sorry" zegt hij als hij z'n lippen van de mijne haalt "geeft niet" ik glimlach zwakjes en kijk snel weg omdat ik m'n wangen warm voel worden. "Danseressen klaarstaan" "ik eh moet gaan" snel loop ik de trap af "succes" hoor ik Viktor nog roepen, maar ik besluit niet achterom te kijken.
-
"Ik ben klaar, zullen we gaan?" "Is goed, je deed het weer fantastisch" glimlacht Viktor. "Dankje" ik voel mezelf blozen, maar gelukkig is het donker in de gang dus niemand die het ziet.
-
We komen aan bij een klein restaurantje en samen lopen we naar binnen. De hele weg hiernaartoe was het stil. "Tafel voor twee graag" zegt Viktor vriendelijk. De vrouw achter de balie knikt en loopt voor ons uit naar een tafeltje met kaarsjes erop. "De ober komt straks bij u" "dankjewel" glimlacht hij en de vrouw loopt weer weg.

"Hoe waren Daley en jij vroeger samen?" Nieuwsgierig kijkt Viktor me aan "we waren heel hecht. Ik weet nog wel dat de vrienden en teamgenoten van Daley nooit naar mij mochten kijken en dat ik nooit naar hun mocht kijken" "hoe bedoel je kijken?" "Eh dat de jongens knap waren en dat je daarom naar ze kijkt, maar ik deed het stiekem toch wel. De jongens keken toch niet naar mij, want ze vonden het niet stoer om naar het zusje van te kijken" ik glimlach als ik terug denk aan die tijd en ook Viktor zit met een glimlach op z'n gezicht te luisteren.

"En jij en je zusje? Hebben jullie een goeie band?" "Ja best wel, ik ging op m'n zestiende naar Nederland en toen was zij nog maar veertien. Begon net een beetje met de jongens. Ik vond het zwaar om weg te gaan omdat ik m'n zusje wou beschermen voor alle jongens, maar als ik m'n droom wou waarmaken moest ik wel" "snap ik, het lijkt me echt vreselijk" "ik had het wel zwaar ja, maar op m'n achttiende ging ik op mezelf wonen en kwam m'n zusje geregeld langs" hij glimlacht en het licht van de kaars die op de tafel staat schijnt prachtig op het gezicht van Viktor.

"Ga je woensdag ook naar de wedstrijd van Daley kijken?" "Ja jij ook?" "Ja met een paar jongens gaan we bij mij kijken" "gezellig" glimlach ik en Viktor knikt even.

Na nog een gezellige avond met veel gesprekken brengt Viktor me weer naar huis. "Misschien is het leuk de volgende keer een activiteit te doen. Je bent echt heel gezellig" "ja dat lijkt me leuk, jij bent ook heel gezellig" glimlach ik.

"Hopelijk zie ik je snel weer" "ik hoop het ook, bedankt voor het thuis brengen" "graag gedaan" ik geef Viktor een kus op zijn wang en stap de auto uit. Ik zwaai nog even en loop dan naar binnen.