Backstage (voltooid)

20

"Met Vajèn" "hey, met Naomi, zou je het leuk vinden bij ons te komen eten? Davy, Amber en Viktor komen ook" "ja lijkt me leuk, moet ik nog wat meenemen?" "Je gezelligheid, ben je om vijf uur bij ons?" "Is goed" lach ik "tot dan" "tot vanavond" lachend hang ik op.

Ik zie dat ik nog een uur heb om bij Naomi en Joël te komen. Ik besluit een bosje bloemen te kopen. Zodra ik m'n schoenen en jas aanheb loop ik de deur uit richting de bloemen zaak.

Met een bosje bloemen loop ik terug naar huis. Het duurde wat langer dan gepland dus snel pak ik m'n sleutels en stap m'n auto in.

Na een klein kwartiertje is het huis van Naomi en Joël in zicht. Ik parkeer m'n auto en stap met m'n bosje bloemen de auto uit.

"Hey Naoom" ik geef haar het bosje bloemen waarna een knuffel volgt. "Dankjewel, ze zijn heel mooi" "graag gedaan" glimlach ik.

"Hey Joël" "heeey Vajèn" hij geeft me een knuffel. "Hoe is ie?" "Ja goed, met jou" "ook goed" "dat is fijn" knik ik. Viktor staat op van de bank en geeft me een knuffel. Hij laat me los en snel kijkt hij om zich heen. "Joël en Naomi zijn in de keuken" fluistert hij. Snel drukt hij een kus op m'n mond en gaat weer zitten. Ik glimlach zwakjes en ga ook op de bank zitten.

"Dat zouden Davy en Amber wel zijn" Joël komt uit de keuken gelopen en haast zich naar de gang. "Wanneer zie je Daley weer?" "Als ik naar Engeland ga voor m'n optreden, ik weet niet precies wanneer dat is" "was te verwachten" lacht Viktor.

"Hey, zijn jullie samen gekomen?" Grijnzend kijken Amber en Davy ons aan. "Nee, we zijn apart gekomen" lach ik "oh jammer" "ja ik ga Naomi wel helpen in de keuken" lachend schud ik m'n hoofd terwijl ik naar de keuken loop.

"Waren de jongens je weer eens aan het plagen?" "Zoiets ja" "ik dacht al zoiets te horen" lacht Naomi "kan ik helpen?" "Je mag wel wat groente snijden als je wilt" "natuurlijk" knik ik.

"Vanwaar deze leuke uitnodiging om te komen eten eigenlijk?" "We deden het al elke maand met Davy en Amber, we vonden het wel leuk het groepje uit te breiden alleen konden Joan en Jasper vandaag niet" Naomi roert wat in een pan en ik geef haar de gesneden groente. "Wel een leuk idee" "het is ook altijd heel gezellig" knikt ze.

"Hey meiden, ik kom even bij jullie staan, de jongens hebben het over onderwerpen waar ik niet bij hoef te zitten" lachend komt Amber in de keuken staan. "Verrassend" giebelt Naomi "hoe is het om mevrouw Veltman te zijn?" grijnzend kijk ik Naomi aan "wennen, maar oh zo leuk" "snap ik."

"Hoe gaat het eigenlijk tussen jou en Viktor?" "Meiden kom op" "hey ik vraag alleen hoe het gaat" onschuldig kijkt Naomi me aan. "We zijn vrienden punt" ik pak wat borden en net als ik de keuken uitloop kom ik Viktor tegen die me een klein beetje gebroken aankijkt. Ik glimlach zwakjes "het is beter zo" fluister ik, hij knikt en ik loop langs hem heen naar de tafel.

"Jongens we kunnen aan tafel" glimlach ik. Al pratend lopen de jongens naar de gedekte tafel. Ik help Naomi nog even met alles op tafel te zetten en schuif aan op het laatste lege plekje naast Viktor.
-
"Bedankt voor deze hele leuke avond" ik omhels Joël en Naomi even kort. "Jij bedankt voor de bloemen en gezelligheid" "geen dank, ik zie jullie wel weer" ze knikken en snel omhels ik Viktor, Amber en Davy ook nog.

Net als ik m'n auto instap komt Viktor naar buiten. "Vajèn, kan ik met je praten?" "Tuurlijk" "gaan we naar jouw huis of naar die van mij?" "Maakt mij niet uit" "rij maar achter mij aan" ik knik en snel loopt Viktor naar zijn auto. Ik zie Joël grijnzend voor het raam staan met Davy, Amber en Naomi. Lachend schud ik m'n hoofd en rij achter Viktor aan.

Als we bij een heel mooi huis aankomen parkeert Viktor zijn auto. Ik parkeer m'n auto achter die van hem op de oprit.

"Ga zitten" Viktor knikt naar de bank die in zijn huis staat. Ik gehoorzaam en ga op de bank zitten. "Wil je wat drinken?" "Nee dankje" glimlach ik. "Wil je het echt niet tegen Joël, Davy, Naomi en Amber zeggen? Hun zouden echt wel begrijpen dat niemand anders het mag weten" "Vik, ik wil niet dat Daley het te weten komt en hoe meer mensen het weten hoe meer kans dat iemand zich verspreekt" "ik versprak me ook al bijna" "waarom hebben jullie het er dan over?" "Omdat dat normaal is Vajèn" een tikkeltje boos kijkt Viktor me aan en onbegrijpelijk schud ik m'n hoofd. "Ik ben trots dat jij m'n meisje bent, ik wil dat iedereen weet dat jij van mij bent.." "Maar dat gaat niet begrijp het dan" ik sta op en wil weglopen als Viktor me omdraait. Snel drukt hij zijn lippen op de mijne.

"Je liet me niet uitpraten" zegt hij zachtjes als hij zijn lippen van de mijne haalt. "Maar dat gaat nu niet en dat moet ik accepteren, dat heb ik voor je over" gaat hij zachtjes verder. "We komen hier samen uit, daar geloof ik in. Ik geloof in ons" "ik ook" zeg ik bijna onhoorbaar. "Ik hou van je" "ik ook van jou, maar waarom fluisteren we nog?" "Geen idee" lacht Viktor en hij drukt een kus op m'n hoofd. Hij slaat zijn armen om me heen en zucht even diep.