Backstage (voltooid)

26

"Dat kun je me niet aandoen" ik voel de eerste traan al over m'n wang lopen. Snel loop ik weg van Daley en hou een taxi aan waar ik in spring.

Al snel kom ik aan bij Viktor zijn huis. Agnes ziet me aankomen en doet de voordeur open. "Hey wat is er?" "Zullen we even naar boven?" Ze knikt en snel lopen we naar boven.

Ik leg m'n koffer op het bed en begin met inpakken terwijl ik het hele verhaal vertel aan Agnes die stil zit te luisteren. Af en toe veeg ik wat tranen van m'n wangen.

"Pff dan valt Viktor best mee vergeleken met jouw broer" zegt Agnes medelijdend als ik klaar ben met m'n verhaal. Ik knik en rits m'n koffer snel dicht. "Zijn je ouders beneden?" Ze knikt. Ik kijk even snel in de spiegel en veeg wat uitgelopen make-up weg.

"Jane en Henrik, bedankt voor alles. Ik moet helaas wat eerder weg wegens omstandigheden" zeg ik als ik beneden kom. "Gaat alles wel goed?" Ik knik en geef ze een knuffel. "Ik vond het heel leuk dat je er was" "ik vond het ook heel leuk" knik ik. Ik geef Magnus ook nog snel een knuffel en loop met Agnes het huis uit naar de taxi die Agnes snel voor me gebeld heeft. "Bedankt voor alles Vajèn" "jij ook" ik geef Agnes een stevige knuffel en stap de taxi in.

Net als de deur dicht zit zie ik Viktor eraan komen. "Waar is Vajèn?" "Ze is net weggegaan" "VERDOMME" schreeuwt hij hard. Ik veeg nog een traan weg en dan rijd de taxi weg. Ik kijk ze na terwijl mijn zicht weer wazig wordt door de tranen die opkomen en langzaam over mijn wangen lopen.

"Is alles oké?" Vraagt de chauffeur bezorgd "jahoor" knik ik en ik veeg weer een traan weg. Verschrikt druk ik m'n telefoon uit als ik zie dat Viktor belt. "Sorry" zeg ik zacht.

Ik ga naar m'n contacten en scroll wat door de namen. Ik heb weer aardig wat oude vrienden erin staan. Even twijfel ik om Naomi te bellen. Ik sla haar over en zie Nicolaï staan. Zou ik hem bellen?... Ik schud m'n hoofd lichtjes en stop m'n telefoon weer in m'n zak. Nicolaï zijn nummer heb ik van Davy doorgestuurd gekregen, maar ik ga hem niet zomaar bellen.

"We zijn er" zegt de chauffeur als we voor Schiphol staan. "Bedankt" ik geef de man zijn geld en stap uit. Als m'n koffer ook uit de auto is loop ik snel Schiphol binnen.

"Hallo hoe kan ik u helpen?" "Hoi ik wil graag zo snel mogelijk een vlucht naar Nederland" "dat kan hoeveel personen?" "Één" de vrouw typt wat op haar computer en ongeduldig wiebel ik van m'n ene naar m'n andere been.

"Er is een plek voor de volgende vlucht, die gaat over drie uur. Je kunt je al inchecken" "die neem ik" knik ik. We regelen nog wat dingetjes waarna ik me incheck.
-
Net als ik m'n vliegtuig wil instappen gaat m'n telefoon weer af. Op m'n scherm zie ik Viktor verschijnen. Ik zucht een keer diep en met wat moeite druk ik hem weg. Als ik richting de slurf loop zie ik Viktor aankomen rennen. "Vajèn wacht" roept hij. Snel loop ik de slurf in. Even heb ik de neiging terug te gaan, maar de slurf wordt al afgesloten en snel loop ik door naar het vliegtuig.

Ik plof op m'n stoel en zeg gedag tegen de mensen naast me. Ik doe m'n gordel om en pak m'n oortjes uit m'n tas. Ik zet een rustgevend liedje op en luister er rustig naar.

Net als m'n ogen dichtgevallen zijn hoor ik een baby huilen. Ik doe m'n ogen open en kijk een beetje om me heen. Het liefst zou ik nu slapen. Even alle problemen die je hebt vergeten. De mensen naast me hoor ik zuchten "die baby's moet je niet meenemen in een vliegtuig" hoor ik ze mompelen. Fijn ik ben niet de enigste die er zo overdenkt dus.

"...we verwachten over 10 minuten aan te komen op Schiphol in Amsterdam. Bedankt voor het vliegen met Transavia en tot de volgende vlucht" ik doe m'n gordel weer om en geniet nog even snel van het uitzicht.
-
Als ik m'n voordeur opendoe snuif ik even de geur op. Lekker weer thuis. Ik gooi m'n koffer in een hoekje en zet een geurkaars aan. Met een gezellig muziekje erbij gooi ik m'n koffer open en gooi alle vieze was in de wasmand.

Nadat alles is opgeruimd zet ik m'n telefoon aan en plof op de bank. Net als m'n telefoon aanstaat krijg ik een berichtje van Daley: hey, stuur Viktor even een berichtje.
Oké Daley is boos dus. Ik zucht even en klik Viktor zijn naam aan. 'Dit is de voicemail van Viktor, ik ben er nu even niet maar spreek wat in na de piep.' *piep* "Vik sorry, zorg er alsjeblieft voor dat je goed gaat spelen, ik h... Het spijt me, dit was het beste, afscheid nemen doet pijn, ik spreek je als je in Nederland bent wel weer hoop ik." ik hang op en zucht even diep.

Ik kijk even op instagram en kom via een foto op het insta account van Daley. Alle foto's van ons samen zijn verwijderd en de eerste traan rolt alweer over mijn wang. Ik zie op een fanaccount een foto van mij en Daley 'Daley en zijn zus💖' uit frustratie doe ik m'n telefoon uit en leg hem weg.

Als de bel gaat kijk ik even op de klok hoe laat het is. Tien uur geeft de klok aan. Wie belt er nou om tien uur s'avonds aan? Weer klinkt de bel door mijn huis. Ik zucht diep en sta dan toch maar op.

Eenmaal in de gang kijk ik even in de spiegel. Ik zie er niet op m'n best uit maar het kan er mee door. Door het glas zie ik twee mensen staan. Toch een beetje nieuwsgierig leg ik m'n hand op de klink die ik langzaam naar beneden druk. Langzaam zet ik de deur op een kier en steek m'n hoofd om de deur.

Wie zouden er aan de deur staan?
Ik zit eraan te denken om de woensdag erbij te doen als uploaddag. Het boek heb ik al heel lang uitgeschreven en ik vind het nu wel een beetje langzaam gaan eerlijk gezegd. 😁