Backstage (voltooid)

29

Op het filmpje is het optreden van Vajèn weer te zien X

Met een zucht gooi ik m'n tas neer in m'n kleedkamer die ik deel met Laura. "Hey hoe gaat het?" "Goed hoor met jou?" Ik geef Laura een knuffel en ga op het bankje zitten die in onze kleedkamer staat. "Ook goed" knikt ze. "Hier kleed je om" Laura drukt m'n kleren in m'n handen en zuchtend sta ik weer op.

Als ik ben omgekleed loop ik naar de andere dansers en danseressen en neem nog een keer snel alle dansjes door. Ik krijg nog een pet op en dan begint de show.
-
Als Justin alle liedjes die op het programma stonden gezongen heeft lopen we het podium af. Samen met Laura loop ik de kleedkamer weer in.

"Ik ga, ik moet snel naar m'n schoonouders" ze staat op en slaat haar armen om me heen "veel plezier" "dankje" ze glimlacht en loopt de kleedkamer uit.

Als ik ook eindelijk ben omgekleed loop ik ook de kleedkamer uit en doe m'n oortjes in. Als ik de parkeergarage inloop zie ik een groepje jongens bij m'n auto staan. Ik zucht diep en loop er maar gewoon op af.

Pas als ik bijna bij m'n auto ben zie ik wie het zijn. Ik zie dat Davy Viktor aantikt. Hij draait zich om en rent op me af. Een eerste traan rolt al over m'n wang. Ik doe m'n armen open en laat Viktor in m'n armen. Voorzichtig tilt hij me een stukje op en draait langzaam een rondje. De tranen blijven stromen over mijn wangen "ik laat je nooit meer gaan" ik hoor een brok in Viktor zijn keel als hij dit zegt. Een eindje verderop zie ik Joël, Nicolaï en Davy glimlachend staan. Door de muziek die uit m'n oortjes komen lijkt het net een sprookje en blijven de tranen maar stromen.

"Je moet me laten gaan Vik" "Vajèn ik hou van je, echt waar. Ik kan je niet laten gaan" "als je echt van me houd laat me dan gaan" "ik ga niet" "dan ga ik wel" "Vajèn dit is precies wat Daley wilt" "ik hou zielsveel van Daley én van jou, maar Daley is familie en ik weet niet hoelang wij het samen volhouden als ik voor jou kies. Sorry Viktor, het is beter zo. I will remember how you kissed me" ik druk een laatste kus op Viktor zijn mond en loop rechtstreeks naar m'n auto. En alhoewel het goed voelde moet ik hem toch laten gaan. Zodra de auto gestart is rij ik zo snel mogelijk langs de jongens zonder ze aan te kijken.

Als ik thuis ben laat ik me huilend op de bank vallen. Waarom moet mij dit nou overkomen? Waarom doet Daley me dit aan? Ik word uit m'n gedachtes gehaald door de bel, maar ik blijf gewoon liggen. "Vajèn ik weet dat je thuis bent, doe open alsjeblieft" het is de stem van Nicolaï. Met wat tegenzin sta ik op en loop naar de deur.

"Wat is er?" De deur zet ik op een klein kiertje. "Laat me binnen komen alsjeblieft" ik laat de deur los en loop terug naar de bank waar ik me laat vallen. Ik hoor de voordeur zachtjes dichtgaan waarna Nicolaï de woonkamer komt ingelopen. "Heb je al wat van Esmee gehoord?" Voorzichtig legt hij een hand op m'n bovenbeen terwijl hij naast me komt zitten. "Nee" zeg ik zacht "hoe wisten jullie dat mijn auto daar geparkeerd stond?" "Van Davy die wist het weer van Candy" "Nicolaï?" "Ja?" "Waarom doet Daley dit?" Een volgende traan rolt over m'n wang. Medelevend kijkt Nicolaï me aan, hij trekt me tegen hem aan en al snel volgt er een huilbui.

"Hij wilt je beschermen, zo zijn grote broers" zegt Nicolaï zacht als m'n huilbui gestopt is. "Ik ben verdomme 25 Nico" "ik weet het" hij veegt een plukje haar uit m'n gezicht en drukt een kus boven op m'n hoofd. "Ik weet het" herhaald hij zachtjes. "Vik houd heel veel van je" "ik wil het niet horen Nico, het kan niet. Het is klaar nu" "sorry" ik sta op uit z'n armen en loop naar de keuken waar ik een glas water inschenk.

"Wil je ook wat drinken?" Roep ik naar de kamer "nee dankje" hoor ik wat dichterbij dan verwacht. "Zou ik je alleen laten?" Vraagt hij als ik begin te gapen. "Is goed, dan kan ik m'n bed in" "kom hier" hij houd z'n armen open en zonder enige twijfel stap ik in z'n armen. "Je moet me echt bellen als er wat is Vajèn, dat kan ik namelijk niet ruiken" "ik zou het doen de volgende keer" "beloofd?" "Zoiets kan ik niet beloven, dat weet je Nico" hij knikt en drukt nog een kus op m'n voorhoofd.

"Heb je nog wat van Daley gehoord?" Vraagt hij bij de deur. "Geen commentaar" zucht ik "Viktor wel?" "Geen idee, ik heb het er niet over gehad. Als ik hem weer een keer spreek over iets serieus zou ik het wel vragen" ik knik en geef hem nog een snelle knuffel. "Doei" ik zwaai hem uit en doe snel de deur weer dicht.

Ik scroll door m'n contactenlijst. Even blijft m'n vinger boven Daley zijn naam hangen maar snel scroll ik verder. De volgende naam is Esmee. Weer blijft m'n vinger er even boven hangen, ik besluit erop te drukken en breng m'n telefoon naar m'n oor.

'Dit is de voicemail van Esmee, ik ben er even niet maar probeer je zo snel mogelijk terug te bellen als het uitkomt. Is het belangrijk? Spreek wat in na de piep' *piep* "ehm hey Es met mij, Vajèn. Ik wou vragen of je nog boos op me was. Kun je me alsjeblieft zo snel mogelijk terug bellen?" Ik leg m'n telefoon weer weg en laat mezelf op m'n bed vallen.
Ik: hey Nico, hoe gingen Viktor z'n wedstrijden met Denemarken eigenlijk?
Ik weet dat ik niet meer aan hem moet denken, maar toch moet ik dit even weten.
Nico: hij heeft 1 wedstrijd gespeeld, maar Denemarken ligt eruit. Ik dacht dat je ging slapen?
Ik: dat is ook zo, slaaplekker
Ik doe m'n telefoon aan de oplader en staar wat naar het plafond.