She Was Mine

Mine 23

"I'll go ahead."

I turned my back at naglakad na patungo sa parking lot. Napahinto pa ako nung may narinig akong tumawag sa pangalan niya. Natauhan ako nang naramdaman ko ang iilang patak ng tubiig mula sa taas.

"Hey,Shawn!"

I forced myself not to look, pero tila ay may sariiling utak ang katawan ko.

Ginulo niya yung buhok nung babae. Bago pa ako makakita ng isa pang eksena ay umalis na ako.

Gah. I felt my stomach turn as my heart pounded. Bakit nga naman ako bibisitahin? Maybe because he told me that I was his'. He owned me, kahit hindi naman kami. I let him, ngayon ay umasa na naman ako. I can't stop myself na magselos dun sa babaeng sinamahan niya kanina. They seem close.

"Tiara? What brought you here again?" mom kissed my cheeks.

Tumango ako. I putted my bag on my desk. Ngayon na lang ulit ako nakabalik dito. Last year lang ay ginawan na ako ng cubicle ni mama dito sa opisina. Tuwing pumupunta kasi ako dito, I used to draw and do some designs. Yung iba naman, kapag nagugustuhan ng iilan sa mga professional na designer ay ginagawang totoong damit. Hindi naman kasi porket a anakk ako ng may-ari ng companya, okay lang na mag-aksaya ng tela.

"I'm bored. And may naisip akong iilang designs."

Hinarap ko yung computer. I'm open na someday, ako yung mamahala nito. Pwedeng kaming dalawa ni kuya, thou I know na siya yung naka assign na magfofocus dun sa kabila.

"Ma'am, andun po si sir Shawn sa labas."

Nanghina ang mga siko ko na nakalean dun sa table. I folded both of my elbows at hinayaan ang ulo ko n a magpahinga dito. Hindi naman siguro ako yung pupuntahan niya dito.

Pinapasok na siya. After some seconds ay narinig ko na ang pagbukas ng pinto.

Unti-unti ay nakaramdam ako ng kaba. Siguro ay kasama niya yug babae na yun dito.

"Shawn, ba't dito ka dumeretcho? Nandun na yung iilang kameeting natin sa meeting room."

I didn't assume. But I feel a pinch of pain inside.

My eyes are shutting down. Naririnig ko pa sila na nag-uusap pero hindi ko na magawang maintindihan ang mga sinasabi nila. Konti na lang ay makakatulog na ako when someone suddenly tapped my back. Hindi ko man tignan, i know that someone. I groaned. Pagod ako at ayaw ko siyang Makita. Mas lalo kong pinilit yung sarili ko na matulog.

"Ara, I know you're awake." Bumulong siya sa gilid ko. Maybe, nakaupo siya sa isang upuan katabi ng chair ko.

"Shawn, tulog na yan. By the way, aalis na ako. Hindi ka ba talaga sasali sa meeting?"

"Nandoon naman si papa. Magpapahinga po muna ako."

Hindi ko na muling narinig yung boses ni mama. nangangalay na yung siko ko kaya I decided na umupo nang maayos. Nagstretching ako and massage ng forehead.

"Sabi ko na nga ba, hindi ka natutulog." I heard him stated.

Tumayo ako at dumeretcho sa cr. Masakit ang ulo ko. I freshen up inside the cr. Hindi rin naman nagtagal ay lumabas na ako . nakaupo siya habang nagbabasa ng isang magazine. Napansin niya ata yung paglabas ko dahil naagaw ko yung paningin niya.

"You're planning to do your own fashion line? Awesome!" bumalik ang tingin niya sa magazine.

Hindi niya alam? Ganun ba siya kabusy? Well, maybe he's not just interested about that thing. Or maybe not really interested in me.

I grabbed my bag and turned off the computer. Bago ko sinuot yung bag ay nagsuot ako ng isang jacket na dala-dala ko sa loob ng bag ko.

"Aalis na ako. Just tell my mom's secretary if ever you're going to leave. She knows what to do."

Mabilis kong tinahak yung pinto. Akala ko ay susundan niya ako, pero hindi niya ginawa. Maslalong sumama ang pakiramdam ko dahil sa nararamdaman ko. Muntikan pa akong matumba nung may humatak ng kamay ko. Hindi naman ako natumba pero yung mga papel at libro na hawak ko ay nahulog sa kamay ko.

Napasapo ako ng aking noo at yuyuko n asana para pulutin yung mga libro.inunahan niya ako sa pagpulot ng mga ito.

"Ako na."

Immediately, he grabbed my bag. Maging yung mga pinulot niya ay hindi na niya binigay sakin.

Tahimik lang kami habang papunta sa kung saan. Ihahatid na niya ako pauwi panigurado. Nakapikit lang ako hanggang sa naramdaman kong huminto na yung sasakyan. Umalingawngaw yung tunog ng pagbukas at pagsirado ng pinto kaya dinilat ko ang mga mata ko.

"Where are we?"

Nakabukas na yung pinto sa banda ko at nakatayo na siya dun. Malamig ang hangin, I hugged myself with my jacket.

Marahan niyang hinawakan yung kamay ko tila ba gusto akong palabasin. Umiling ako at hindi lumabas. I heard him sighed. May kinuha siya sa likod ng kotse niya. Later on, narealize ko na jacket pala yun.

"Remove your jacket and wear this instead." Malamig niyang sabi.

He's starting to give me some cold shoulder. Tapos na ba yung pagtitimpi niya sa ugali ko? Malamang ay nagsasawa na siya sa kaartehan ko.

"I'm fine with this." Pagmamatigas ko. Sobrang nilalamig na ako at gusto ko na lang munang umuwi. Alam kong naiinis na siya sa akin, pero hindi niya ako mapipilit.

"You're cold."

"That's why I want to go home."

Napasinghap siya at ginulo yung buhok niya.

"Ayaw mong lumabas?"

I gave him a dull look. Obviously.

I was interrupted by the drops of rain. Nakatayo parin siya sa labas, at hindi pumapasok.

"Get in. It's raining."

Ginantihan niya ako ng isang irap. Sumandal siya sa pinto sa likod ng inuupuan ko. Sinapak ko siya sa braso. "Umuulan na! Pumasok ka na nga."

"I'm not getting inside." Mahina niyang sabi but enough lang para marinig ko.

"I'm tired shawn! I'm too tired for this stupid prank you have."

Tinignan niya ako. Nakasimangot siya. Kung ibabase ko sa expression niya, halatang hindi niya maintindihan yung mga sinasabi ko. "Prank?"

Tumahimik ako sandali.

"The hell Shawn! Get inside!" napasigaw ako nang lumakas yung ulan.

hindi siya pumasok kaya mabiliis kong kinuha yung payong ko sa loob ng bag at lumabas para payungan siya. Mas lalo kong naramdaman yung lamig sa sistema ko dahil sa buhos ng ulan. Basa na si Shawn pero wala siyang pakielam. Nakatitig lang siya sakin, malalim ang iniisip.

"Are you calling our relationship a prank?" nabasag ang boses niya sa mga huling salitang sinabi niya.

ation":=r#w