She Was Mine

Chapter 39

Sa isang puting kwarto ay nagising ako. Noon una ay hindi ko masyadong maaninag kung na saan ako. Blurry pa ang lahat bago ko nakita si Mama sa gilid ko.

"Where am I?"

Napahawak ako sa ulo ko nang biglang sumakit ito. I groaned. Bigla namang bumukas ang pinto ng kwarto, isang doctor at isang nurse ang pumasok. Sa pagkahawak ko ng ulo ko ay doon ko pa lang napagtanto na nakabandage pala ang ulo ko.

"Shawn, you're in the hospital." Sabi ni mama.

Ss una ay hindi ko pa naintindihan ang sinabi.

"Nabangga ang sasakyan niyo ng isang truck," dugtong niya pa.

Truck?

"Where's Tiara?"

Nanlaki ang mga mata niya. Nanigas siya.

"Mama, Asa'n si Tiara?!"

"Shawn! Calm down!" Sabi niya nang natauhan siya.

"How can I calm down! Where is she?!"

"She's fine, okay? Okay na siya."

I want to see her. Tinanggal ko ang mga aparatus na nakadikit sa akin. Hinawakan ako ng doktor pati na rin mga nurse

"Bitawan niyo ako!"

" Shawn! Stop it! Okay na si Tiara!"

"I have to see her!" Tinulak ko ang mga nurse na nakahawak sakin.

Dumugo ang braso pati kamay ko sa ginawa ko. Ngunit ay wala na akong pakialam. I was so damn worried about her!

May tinurok ang doctor sakin dahilan para. Makaramdam ako ng antok.

Muli akong nagising. Okay na ako. Hindi ko na kailangan magtagal sa hospital. Pwede ko ng makita si Tiara.

"Kamusta ka na,Shawn?"

Nabuhayan ako ng loob ng nakita ko si Kuya Crad.

"Okay na ako. Kuya si Tiara?"

Bumuntong hininga siya. "She's fine."ngumiti siya.

I calm down myself.

"Pwede ko ba siyang makita?"

Umiling siya, "magpagaling ka muna. She's... She's waiting for you.."

Lumapit siya sa akin at tinapik ang balikat ko. "Shawn magpakatatag ka. Magpagaling, ayaw ni Tiara na makita ka niyang may sakit,"

Tinitigan ko siya. May nangyayari, halatang may nangyayari, pero hindi nila sinasabi sakin.

They said she's fine. At panghahawakan ko yun.

Dalawang araw ang tinagal ko sa hospital. Nagpagaling ako,sinunod ko yung mga sinasabi nila para lang makita ko si Tiara. I miss her,so much.

Ngayon ay i-didischarge na ako. Nakaupo ako sa kama habang hinihintay si mama na dumating.

Bigla akong nakaramdam ng kaba pagkalabas ko ng hospital. Bumuntong hininga ako at pinagwalang bahala iyon. Malamang ay excited lang ako. Dalawang araw ko din siyang hindi nakita.

"Shawn, ang payo ng doktor. Magpahinga ka na muna ngayon."

Sumimangot ako sa sinabi ni Mama. "Ma, hindi pwede. I have to see Tiara."

Iyon ang unang plano ko pagkalabas ko ng hospital. Dadaan ako sa bahay nila. I'll hug her. And say how much I love her. So much. Na ikakamatay ko kapag may mangyaring masama sakanya.

"Kakalabas mo pa lang ng hospital, you can see her tomorrow. Magpahinga ka muna."

"Ma, dalawang araw akong walang ginawa kundi humiga at magpahinga sa kama. Ngayon na nakalabas na ako ng hospital, hayaan niyo na ako. Magaling na ako ma," pagdadahilan ko.

"Hindi." Mariin niyang sabi.

Wala akong ibang nagawa. Sinunod ko siya. Umuwi ako sa bahay. Something's telling me to open my laptop. Kaso naisip kong hindi naman mahilig si Tiara sa gadget.

Gabi na nang nakauwi kami. Humiga ako sa kama ko.

Kamusta na kaya siya?

Hindi ko na napigilan ang sarili ko. Kinuha ko yung phone ko at tinawagan ang number niya. Nagriring lamang ito, ngunit hindi niya sinasagot. Matapos ang limang ring na hindi niya sinasagot ay tinawagan ko si Kuya Crad.

"Shawn, napatawag ka?"

"Kuya,si Tiara po?"

Tahimik ang paligid ngunit mahahalata mong may mga tao sa paligid.

"Nakalabas ka na raw sa hospital?"

Tumango ako kahit na hindi niya ako nakikita. " opo, kanina lang. Gusto ko po sanang pumunta diyan, pero ayaw nila akong palabasin."

Bumuga siya ng hininga,"magpahinga ka. Tomorrow will be a hard day for you,"

He hang up.

Mas lalo akong naguluhan dahil sa mga sinabi niya. Bumukas ang pinto ko, si Siela.

Nanlaki ang mga mata ko nang nakita ko siya. Naka all white dress siya at super matamlay na tumingin sakin.

"Hi Kuya," kinagat niya yung labi niya, parang nagpipigil ng luha.

"Come here lil sis,"

Tumakbo siya patungo sakin.

"Kuya, aren't you going to visit ate Tiara?"

Bumuntong hininga ako. "Maybe tomorrow,"

"Tomorrow?"

Namilog ang mga mata ko ng biglang tumulo ang kanyang luha. She loves Tiara so much. Noon pa man, she even volunteered na siya ang magbibigay ng rose kay Tiara.

"Why?" Hinaplos ko yung buhok niya.

"I'm going to miss her, Kuya.." pumiyok ang kanyang boses at tuluyan ng umiyak.

Natigilan ako sa sinabi niya. "Miss her? Umalis na ba siya?"

Tumango siya at umiyak ulit.

Something get into my nerves. Umalis na siya? Pero hindi siya nagpaalam! No. She promised!

I frowned. Kaya ba hindi niya sinasagot yung phone niya? But why?!

I clenched my jaw.

Naiinis ako. Nagagalit ako. Sana naman ay masaya na siya.

"Where are you going?"

Pinigilan ako ni mama.

"Aalis ako, at walang pipigil sakin." Mariin kong sabi.

Tinalikuran ko si mama. Masyado na akong nabulag ng aking galit. Pero may konting pag-asa parin akong hinahawakan.

Gamit akong kotse ko ay pinaharurot ko yung sasakyan ko patungo sa bahay nila.

Their house was dark at walang tao. It wasn't like the way it used to be.

"TIARA! LUMABAS KA DIYAN! Tiara!" Sinipa ko yung gate nila.

Nasaktan ako sa pagsipa ko sa gate. Ngunit ay walang mas sasakit sa nararamdaman ko ngayon. Natuloy siya sa States nang hindi man lang nagpapaalam.

Walang lumabas sa bahay nila. Nanghihina akong umupo sa hood ng kotse ko. Yumuko ako at pinunasan ang luhang tumutulo mula sa aking mga mata.

"Shawn."

Napatingala ako ng may narinig akong tumawag sa pangalan ko.