The Sold Wife (Completed)

TSW: Chapter 47

(This is written in Tyler's point of view. I missed him!)

______________________________________________

"Aah! Tangina!"

Hindi ko na alam ang gagawin ko. Gusto ko siyang yakapin ng mahigpit. Gusto ko siyang halikan. Gusto ko siyang samahan. Pero hindi ko magawa!

Hindi ko na alam kung saan ilulugar ang sarili ko. Hirap na akong ibalanse ang sitwasyon.

"Bullshit!" Isa na namang mura nang makita ko ang pangalan ni Cassandra sa cellphone ko na tumatawag.

"Ano?! Tangina naman Cassandra! Hayaan mo naman akong mapag-isa!" bulyaw ko.

Ngunit sa halip na isang sigaw ang marinig ko ay isang hikbi ang nanggaling sa kanya.

"S-si Drew, n-nawawala."

Nanginginig ang boses niya kasabay noon ang paghikbi niya. Wala na akong nagawa. Balak ko sanang manatili sa Quezon para mabantayan si Taliyah, pero mukhang iipitin at iipitin ako ng sitwasyon.

Mabilis kong tinawagan si Jake. "Pumunta ka sa Quezon, ngayon na!"

"Dude naman! Nasa kasarapan pa ako---Sino ba 'yan? Sabihin mo malapit na tayo sa langit---Wait lang, babe. Si Tyler 'to." Rinig kong boses sa kabilang linya.

"Tangina! Pumunta kana at iwan mo 'yan!"

Hindi ko na siya hinayaan pa'ng makasagot. Napahampas na lang ako sa manibela bago tuluyang pahaharutin  ang kotse.

I need to save my family. I need my baby and my wife. Ito na ba ang karma para sa akin? Para sa dalawang taon na pagpapahirap ko sa asawa ko.

Bakit kasi ngayon pa? Bakit ngayon pa kung kailan sobrang ayos na ng lahat? Bakit kung kailan magiging perpekto na ang pamilyang pinapangarap ko.

*Flashback

"W-why did you bought me?" she asked that made me stiffened. "I mean... Hindi mo naman ako noon mahal para pakasalan mo."

Ito ba ang bumabagabag sa kanya? Sa dalawang taon namin na mag-asawa, ngayon niya lang 'yon natanong.

"Taliyah, matagal na 'yon. H'wag na natin pag-usa---"

"No. We need to talk about it!" she demanded.

Nagulat ako nang bigla siyang sumigaw. It's in the past. How could I answer her, when in the first place, I have the worst reason.

"Taliyah."

I don't know what to say. I'm not ready. And I don't know if she can accept it.

Tears started streaming down her face. I wanted to say sorry, but how could I?

"Baby." I called her again.

"Just answer my question!" she screamed between her sobs.

I know she's in pain. Pero ako rin! Mas masakit para sa akin na makita siyang nasasaktan dahil sa kagaguhan ko!